Είναι γνωστό μάλλον στους περισσότερους το ανέκδοτο με το καλαμπόκι και τις κότες.
Εντάσσεται στην κλασική κατηγορία των «ψυχιατρικών» ανεκδότων, τα οποία ενδεχομένως δεν διακρίνονται για την επιστημονική τους πιστότητα, όμως χτυπάνε διάνα τις διαστροφές, όχι των παλαβών, αλλά των γνωστικών. Η ιστοριούλα έχει ως εξής: Ο τρελάκιας επισκέπτεται τον ψυχίατρο γιατί ο ίδιος «είναι» καλαμπόκι και τον κυνηγούν οι κότες, όπου βρεθεί και όπου σταθεί, για να τον φάνε. Έπειτα από την ολοκλήρωση ενός κύκλου ψυχοθεραπειών, θεωρείται πως η παρανοϊκή ιδέα έχει ξεριζωθεί. Ευχαριστώντας το γιατρό, μένει μόνο μία απορία να ξεδιαλυθεί: «Γιατρέ εντάξει, εγώ γλίτωσα, δεν είμαι καλαμπόκι, όμως οι κότες πώς θα με πιστέψουν;».
Στην Αυγή της Κυριακής δημοσιεύθηκε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Πάολο Φλόρες ντ’ Αρκάις, Ιταλού φιλοσόφου και διευθυντή του καταξιωμένου πολιτικού περιοδικού Micromega. Είναι από τους πρωταγωνιστές της πρωτοβουλίας για ένα ψηφοδέλτιο στις Ευρωεκλογές στην Ιταλία, με επικεφαλής τον Αλ. Τσίπρα και εκθέτει το σκεπτικό του: «Η Αριστερά θυμίζει τις πλέον πρόσφατες περιόδους του Ιταλικού Κ.Κ. και τις συνεχείς μεταλλάξεις του, που ήταν μια μη αντιπολίτευση στο μπερλουσκονισμό, που επέτρεψαν στον μπερλουσκονισμό να ανθίσει. Η Αριστερά θυμίζει σήμερα τα μικρά κόμματα που προσδιορίζονται ως νεοκομμουνιστικά και αποτελούν μια παρωδία.
Οι πολιτικές δυνάμεις δεν δημιουργούνται στο τραπέζι. Ο υποψήφιος για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μετατρέπεται σε ένα σύμβολο και μια δύναμη για το ψηφοδέλτιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί σήμερα τη μοναδική πραγματική δύναμη της Αριστεράς στη Ευρώπη. Οι άλλες δυνάμεις που αναγνωρίζονται στην Αριστερά δεν είναι δυνάμεις ή αυτές που είναι δυνάμεις, όπως το Δημοκρατικό Κόμμα, δεν ανήκουν στην Αριστερά… Εκτιμώ ξεκάθαρα ότι στην Ιταλία ένα οποιοδήποτε ψηφοδέλτιο που θα μπορούσε να πάρει 10%, εάν συνεργαστεί με την Επανίδρυση, τους Πράσινούς, τους Ιταλούς Κομμουνιστές ή την Αριστερά Οικολογία Ελευθερία θα πάρει 5%. Η συμμαχία με αυτά τα κόμματα αφαιρεί και δεν προσθέτει συναίνεση, γιατί ο κόσμος τα εκτιμά αρνητικά. O ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα θαύμα. Αποτελεί τον καρπό ενός εξαιρετικού εγχειρήματος. Ξεκίνησε από μειοψηφικές ιδεολογικές πραγματικότητες – συλλογικότητες, εριστικές, μικρών γραφειοκρατικών ομάδων και μικρών ζηλοτυπιών για να ανακαλύψει ένα ιδεολογικό χωνευτήρι που τις μεταμόρφωσε. Ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έπεισαν την ελληνική κοινή γνώμη ότι δημιούργησαν μια νέα συλλογικότητα, όχι σαν το σύνολο των παλιών και μικρών συλλογικοτήτων…».
ΣΥΡΙΖΑ και SYRIZA, λοιπόν: Συσχέτιση και αντιπαραβολή και στα σημαίνοντα και στα σημαινόμενα. Πού εντοπίζεται η (επί)γνώση και πού η διαστροφή; Η απάντηση δεν είναι προφανής. Πριν από την καταφυγή στον ψυχίατρο προέχει η κοινή λογική.
Θητεία Τυμβωρύχου
εκτελεί η «σειρά» του ’69
