Η υπόθεση των Σύριων προσφύγων στο Σύνταγμα κρύβει μπόλικη υποκρισία. Βλέπω να αγχώνεται ο δήμαρχος Καμίνης μήπως και «λεκιάσει» η εικόνα τους τη γιορτινή Αθήνα. Μα δε βλέπω κανέναν να αμφισβητεί στα σοβαρά το καθεστώς που τους εγκλωβίζει στην Ελλάδα. Ούτε φυσικά αυτόν τον ίδιο, τον πρώην επικεφαλής του Συνηγόρου του Πολίτη. Κι αν πεις ότι η ζωή των παιδιών αυτών μετρά πιο πολύ από τα λαμπιόνια της πόλης, θα καταγραφείς μάλλον ως γραφικός και αλόγιστα συναισθηματικός.
Έτυχε να τους δω στα μάτια. Είναι τα ίδια μάτια των παιδιών που βρίσκονταν πριν λίγες μέρες στην Ιεράπετρα, πριν λίγους μήνες στα Χανιά. Είναι τα ίδια μάτια που αναζητούν διέξοδο για να φτάσουν στις χώρες της Ευρώπης.
Είναι τα ίδια μάτια που φοβούνται να αντικρίσουν από κοντά ο Γιούνκερ και κάτι άλλα τσιράκια που λένε ανοιχτά ότι προτιμούν «γνώριμα» πρόσωπα στην κυβέρνηση της Ελλάδας. Πέρα από τα μνημόνια και τη διαπραγμάτευση του χρέους, ας πάρουν από τώρα το μήνυμα ότι με μια αριστερή κυβέρνηση θα αναγκαστούν να αντικρίσουν από κοντά το πρόβλημα, θα αναγκαστούν να γκρεμίσουν στην πράξη τα τείχη που ύψωσαν στη δυστυχία των κατατρεγμένων.
Ελπίζω να μη «στρογγυλέψουν» και επ’ αυτού οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ: «Κατάργηση της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ – χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων σε όσους επιθυμούν να ταξιδέψουν σε άλλες χώρες – ευκολότερη χορήγηση ασύλου».
Εν τω μεταξύ βολευόμαστε με τη γραφικότητα του Μιχελογιαννάκη, που μέσα στην τρέλα του ας αναγνωρίσουμε τουλάχιστον πως έκανε το θέμα γνωστότερο σε μερικούς που ούτε είχαν καταλάβει τι στο καλό ζητάνε αυτοί με τους υπνόσακους στην πλατεία. (Αλήθεια είναι λιγότερο γραφικός ο Καμίνης που βλέπει υποκινητές πίσω από το δράμα των ανθρώπων και αγωνιά να στολίσει το δέντρο σε μια καθαρή πλατεία;)
Πάντως το πρόβλημα δε θα λυθεί με τηλε-απεργίες πείνας. Στο συγκεκριμένο θέμα δίνεται πεδίο δόξης λαμπρό σε μια αριστερή κυβέρνηση να αλλάξει στην κυριολεξία όλη την Ευρώπη. Ίσως κάτι να ξέρει ο Γιούνκερ που φοβάται ένα «λάθος» αποτέλεσμα στις εκλογές που έρχονται…
