Όσα θάφτηκαν: Συνωστισμός… σωτήρων

Υπάρχει χώρος και ρόλος για ένα νέο πολιτικό σχηματισμό, ας πούμε κάπου μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ – ή αλλιώς εκεί που τέμνονται;

Ως μνηστήρες του νέου υπό εκκόλαψη «ριζοσπαστικού κέντρου» εμφανίζονται αρκετοί. Όχι μόνο ο πολυδιαφημισμένος Α. Λοβέρδος, αλλά και άλλα χαϊδεμένα αστέρια, ο Α. Παπαδόπουλος, ο Γ. Φλωρίδης, ο Η. Μόσιαλος και μετά τη θεαματική πράξη της παραίτησής του από το ΠΑΣΟΚ ο Ι. Ραγκούσης.
Να το δούμε από τη σκοπιά τους. Έχουν κανένα λόγο να παραμένουν ακόμη εγκλωβισμένοι σε μία χαμένη υπόθεση, όπως το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου; Στη νέα εποχή της επιτροπείας ο παλιός δικομματισμός απαξιώνεται ραγδαία, η κατάρρευσή του λαμβάνει δραματικά χαρακτηριστικά. Και υπάρχει εδώ η διάσταση να βρεθεί το καθεστώς σε μία πρωτοφανή κατάσταση πολιτικού κενού, όταν θα έχει συντελεσθεί η αναπόφευκτη φθορά της κυβέρνησης Σαμαρά. Όσο για το μεγαλοφυές σχέδιο της συμπόρευσης ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, με τίτλο η «σύγχρονη κεντροαριστερά», μόνο ως μαύρο χιούμορ γίνεται αντιληπτό, όσο οι δύο πολιτικοί χώροι από κοινού αποσυντίθενται παγιδευμένοι στην εργολαβία υλοποίησης των Μνημονίων.
Άρα είναι οφθαλμοφανής η ανάγκη για «νέους» φορείς, που θα αναλάβουν την εκπροσώπηση του αστικού μπλοκ. Ένα τέτοιο πολιτικό μόρφωμα, με καθαρόαιμη νεοφιλελεύθερη ταυτότητα, χωρίς ενοχές, δε θα ποντάρει προφανώς σε… λαϊκή υποστήριξη.
Άλλωστε, μόνο στην απονέκρωση του πολιτικού στοιχείου στην κοινωνική ζωή της χώρας μπορεί να ανθίσει η «Νέα Ελληνική Ανόρθωση», που ευαγγελίζεται ο Α. Λοβέρδος ή ο άτεγκτος, ανόθευτος εκσυγχρονισμός του Α. Παπαδόπουλου ή το Μνημόνιο χωρίς τρόικα του Γ. Φλωρίδη.
Με λόγο μεσσιανικό, ολοκληρωτικό, του τύπου «κάτω το πολιτικό κόστος και ο λαϊκισμός – οι συντεχνίες θα παταχθούν – η Ελλάδα θα δουλέψει – ο νόμος και η τάξη θα επιβληθούν παντού – τέλος στον κρατισμό», οι όχι και τόσο νέοι πρωταγωνιστές μιας τέτοιας πλατφόρμας, έχουν όλοι τους δώσει αντίστοιχα δείγματα γραφής στις κυβερνητικές τους θητείες. Κι αποτελεί αυτό ένα αδιάψευστο τεκμήριο της αξεπέραστης σήψης και της αδύνατης ανανέωσης του πολιτικού κατεστημένου. Αυτούς έχουν, αυτούς μας σερβίρουν. Ένας κι ένας, από το «όλον» ΠΑΣΟΚ του Σημίτη, του Παπανδρέου και του Βενιζέλου.
Ο χώρος διακρινόταν πάντα για την ανάδειξη στελεχών με… όραμα. Κι αξίζει να θυμηθούμε, πώς στην προηγούμενη Βουλή, «χαμηλόβαθμοι» βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (που τώρα εμφανίζονται να προικίζουν μία νέα κίνηση) με «ομοϊδεάτες» τους στη Ν.Δ. και με την απροκάλυπτη εμπλοκή της μιντιακής διαπλοκής, εκβίασαν μέσω κοινοβουλευτικής «στάσης» υπέρ της λύσης Παπαδήμου. Η… χαρά τους κράτησε λίγο, αλλά δε θα το βάλουν κάτω, απ’ ό,τι φαίνεται.
Τρομάρα τους ή… τρομάρα μας;

Σχόλια