Πολλές υποσχέσεις, καμία δέσμευση
Με τη συμμετοχή 47 χωρών διεξήχθη στις 12-13 Απριλίου στην Ουάσιγκτον η παγκόσμια Σύνοδος Κορυφής για την Πυρηνική Ασφάλεια.
Ήταν η μεγαλύτερη παγκόσμια σύνοδος σε αμερικανικό έδαφος μετά το 1945. Τα αποτελέσματά της μάλλον είναι πενιχρά αφού, όπως τονίζει το κοινό ανακοινωθέν, οι χώρες συμφώνησαν σε ορισμένα, μη δεσμευτικά μέτρα, ώστε να «διασφαλίσουν το ευαίσθητο πυρηνικό υλικό μέσα σε τέσσερα χρόνια» και να «εμποδίσουν μη κρατικούς παράγοντες να αποκτήσουν πληροφορίες ή τεχνολογία σχετική με τη χρήση του». Δήλωσαν ότι θα συνεργαστούν με τη Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας του ΟΗΕ στον τομέα των πληροφοριών και στην παρεμπόδιση λαθραίας διακίνησης πυρηνικών, αλλά η αυξημένη ασφάλεια δε θα «έπρεπε να περιορίσει τα δικαιώματα των κρατών να αναπτύξουν και να χρησιμοποιήσουν την πυρηνική ενέργεια και τεχνολογία για ειρηνικούς σκοπούς», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Ορίστηκε δε νέα σύνοδος το 2010 στη Νότια Κορέα. Στη σύνοδο δεν προσκλήθηκαν η Βόρεια Κορέα και το Ιράν, το οποίο ανακοίνωσε ότι το Σαββατοκύριακο 17-18 Απριλίου θα συγκαλέσει δική του σύνοδο για την πυρηνική ασφάλεια στην Τεχεράνη, στην οποία θα συμμετάσχουν 15 χώρες.
Εύλογα το κύριο αντικείμενο ενδιαφέροντος της συνόδου ήταν η λήψη μέτρων διαφύλαξης των πυρηνικών αποθεμάτων για να μην πέσουν στα χέρια τρομοκρατικών δικτύων. Σήμερα υπάρχουν παγκοσμίως 1.600 τόνοι υψηλά εμπλουτισμένου ουρανίου στα χέρια των αναγνωρισμένων πυρηνικών δυνάμεων, από τους οποίους μπορούν να παραχθούν 17.000 πυρηνικές κεφαλές. Το σχετικά μεγαλύτερο μέρος αυτού του υλικού κατέχει η Ρωσία. Μία από τις πλέον δύσκολες «περιπτώσεις» είναι το Πακιστάν, το οποίο δεν έχει υπογράψει ούτε τη Συνθήκη για τη μη Διάδοση των Πυρηνικών.
Α.Α.
