Τεράστιες καταστροφές από τη σαουδαραβική επέμβαση
Το μακελειό στην Υεμένη συνεχίζεται εδώ και καιρό, αλλά κανείς δεν δίνει σημασία. Δεκάδες χιλιάδες νεκροί και τραυματίες, πόλεις ολόκληρες κατεστραμμένες, υποδομές πλήρως ανατιναγμένες… αλλά αφού δεν ασχολούνται μ’ αυτό τα διεθνή ΜΜΕ, είναι σαν να μην συμβαίνει. Μετά τη λαϊκή εξέγερση του 2011, όταν ενωμένοι οι Υεμενίτες εκδίωξαν τον δικτάτορα Σάλεχ που κατέφυγε στη Σαουδική Αραβία, οι ελπίδες γρήγορα κατέρρευσαν. Με την εκ νέου υποδαύλιση εθνοτικών και θρησκευτικών αντιπαραθέσεων οι αντιδραστικές περιφερειακές δυνάμεις, με προεξάρχουσα τη σαουδαραβική μοναρχία, κατάφεραν να βυθίσουν τη χώρα σε ένα νέο κύκλο χαοτικών συγκρούσεων. Ώσπου πέρυσι το Μάρτιο επενέβη και ανοιχτά πλέον μια «διεθνής στρατιωτική συμμαχία» υπό σαουδαραβική ηγεσία, για να ολοκληρώσει το δίχως τέλος έγκλημα.
Η προσπάθεια να εμφανιστεί το μακελειό ως αντιπαράθεση μεταξύ των σιιτών ανταρτών Χούθι, που έχουν συμμαχήσει με τον Σάλεχ και κατέλαβαν την πρωτεύουσα Σαναά, και της σουνιτικής κυβέρνησης του πρόεδρου Χάντι, που υποστηρίζεται από τη σαουδαραβική μοναρχία, συνιστά μια εσκεμμένη απλούστευση. Καταρχήν «ξεχνούν» ότι παραδοσιακά στην Υεμένη σιίτες και σουνίτες προσεύχονταν σε κοινά τζαμιά, δίχως να ενοχλούνται από δογματικές διαφορές. Με τη βοήθεια των τζιχαντιστών, οι αντιδραστικές περιφερειακές δυνάμεις έκαναν ό,τι μπορούσαν για να καταστρέψουν αυτήν την κουλτούρα συνύπαρξης και ανοχής. Επιπλέον, οι Δυτικοί συσκοτίζουν κι άλλο τον πραγματικό χαρακτήρα της σύγκρουσης διαγράφοντας με μια μονοκοντυλιά δυνάμεις όπως το σοσιαλιστικό και δημοκρατικό κίνημα στο νότο της χώρας, και «ξεχνούν» ότι στον ασπρόμαυρο πίνακα που ζωγραφίζουν (με σαφή προτίμηση στο… σαουδαραβικό μαύρο) έχουν χαθεί όλες οι γκρίζες αποχρώσεις. Για παράδειγμα, στο αντικαθεστωτικό κίνημα Ανσαρουλάχ, στο οποίο έχουν βάλει την ταμπέλα «σιιτικό», συμμετέχουν διακεκριμένοι σουνίτες (όπως ο μουφτής Σαάντ Ιμπν Ακέλ) και στελέχη του Αραβικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Μπάαθ, που κάθε άλλο παρά φιλικοί είναι προς τον πρώην πρόεδρο Σάλεχ.
Αυτά όμως ίσως είναι λεπτομέρειες μπροστά στο βασικό, κεντρικό γεγονός: ότι εδώ και 14 μήνες το πλουσιότερο και καλύτερα εξοπλισμένο αραβικό κράτος, η Σαουδική Αραβία, ισοπεδώνει μαζί με τους εξίσου αντιδραστικούς συμμάχους του τη φτωχότερη αραβική χώρα, την Υεμένη. Και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός «διεθνούς οργανισμού», καμιάς δυτικής δύναμης από αυτές που προμηθεύουν τη σαουδαραβική μοναρχία με τα πλέον υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα. Τα οποία δοκιμάζουν καθημερινά τις «δυνατότητές» τους πάνω σε χιλιάδες Υεμενίτες, πάνω σε γειτονιές, νοσοκομεία, σχολεία και υποδομές. Για να μην αναφερθούμε στα λαμπρά μνημεία χιλιετιών της Υεμένης, που καταστρέφονται με ιδιαίτερη επιμέλεια από τη σαουδαραβική αεροπορία…
Παίρνει πάλι σειρά και η Λιβύη;
Κι ενώ συνεχίζεται η σιωπηρή και αιματηρή ανατίναξη της Υεμένης, οι Δυτικοί ετοιμάζονται για νέο γύρο «βοήθειας» προς την ήδη κατεστραμμένη Λιβύη. Με πρωτοπόρες τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και την Ιταλία, οι ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις προετοιμάζονται για νέα στρατιωτική επέμβαση, παρά τις αντιρρήσεις που ψελλίζει η Γερμανία. Το Βερολίνο υπενθυμίζει με τρόπο πόσο… πετυχημένη ήταν η πρώτη δυτική επέμβαση, η οποία ανέτρεψε μεν το καθεστώς του Καντάφι και χάρισε το πετρέλαιο της Λιβύης στις δυτικές πολυεθνικές, αλλά ταυτόχρονα μετέτρεψε τη χώρα σε χαοτικό και ακυβέρνητο χώρο (μία από τις επιπτώσεις είναι η κατρακύλα της παραγωγής πετρελαίου, από 1,5 εκατομμύρια βαρέλια τη μέρα επί Καντάφι σε μόλις 100.000 σήμερα!). Χώρος στον οποίο φυτρώνουν κάθε λογής ζιζάνια, μεταξύ των οποίων και το Ισλαμικό Κράτος, που ήδη ελέγχει ένα τμήμα των ανατολικών ακτών της Λιβύης.
Ακριβώς με πρόσχημα την εκδίωξη των τζιχαντιστών, κι έχοντας στο νου δύο άλλους πραγματικούς στόχους (την ανακοπή των προσφυγικών κυμάτων και τον πλήρη έλεγχο των πρώτων υλών της Λιβύης), οι Δυτικοί οργανώνουν μια δεύτερη «απελευθέρωση». Με τη βοήθεια της πάντα πρόθυμης να παράσχει κάθε διευκόλυνση Αθήνας, και πρώτα-πρώτα τη βάση της Σούδας, που αποτελεί το εφαλτήριο για τις εξελισσόμενες «κοινές στρατιωτικές ασκήσεις» στα λιβυκά ύδατα. Και μετά από πρόσκληση της υποτίθεται νέας κοινής κυβέρνησης της Λιβύης που δημιουργήθηκε στα χαρτιά με τη «μεσολάβηση» της Δύσης.
Το πόσο υπαρκτή είναι η νέα και ενιαία φιλοδυτική κυβέρνηση φάνηκε αυτή την εβδομάδα από το γεγονός ότι η… μία από τις δύο Κεντρικές Τράπεζες της Λιβύης ανακοίνωσε ότι θέτει σε κυκλοφορία νέα τραπεζογραμμάτια, τα οποία τυπώθηκαν στη Ρωσία! Οι ΗΠΑ έσπευσαν να δηλώσουν ότι τα θεωρούν πλαστά και αναγνωρίζουν μόνο αυτά που τυπώνει η… άλλη Κεντρική Τράπεζα στη Βρετανία. Όχι τίποτ’ άλλο, τουλάχιστον να μην ισχυρίζεται ο «προοδευτικός» Ρέντσι ότι ετοιμάζεται να επέμβει στην πρώην ιταλική αποικία «κατόπιν προσκλήσεως της μίας και μόνης λιβυκής κυβέρνησης»…
Ερρίκος Φινάλης
