Συνεχίζεται η φιλοκυβερνητική πολιτική της ομοσπονδίας
Είναι γεγονός ότι οι κρίσιμες στιγμές που περνά η χώρα, υπό την τριπλή επιτήρηση του ΔΝΤ, της Ε.Ε., της ΕΚΤ και με την υποτακτική συνέργεια της, κατ’ όνομα, ελληνικής κυβέρνησης, θα επιφέρουν συνταρακτικές αλλαγές σε όλους τους κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους. Πολιτικά κόμματα και συνδικαλιστικοί φορείς καλούνται να αποδείξουν εάν έχουν λόγο ύπαρξης στην υπεράσπιση της κοινωνίας από την πρωτοφανή επίθεση που δέχεται ή εάν αποτελούν, ακόμα και την υστάτη ώρα, δεκανίκι του ήδη χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος.
Στο σημείωμα αυτό θα γίνει αναφορά στον τρόπο που τα «νέα μέτρα» επηρεάζουν το πανεπιστήμιο καθώς και στη στάση της επίσημης συνδικαλιστικής έκφρασης των μελών ΔΕΠ, της ΠΟΣΔΕΠ, με τη σύνθεση που έχει τον τελευταίο χρόνο έπειτα από την επικράτηση των εκσυγχρονιστικών δυνάμεων της ΚΙΠΑΝ (ΠΑΣΟΚ) και της ΑΡΜΕ (ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ).
Τα νέα μέτρα πλήττουν τους πανεπιστημιακούς, όπως κι όλους τους δημόσιους υπαλλήλους, επιφέροντας σημαντικές περικοπές στις αποδοχές τους, οι οποίες ήταν ήδη για χρόνια «παγωμένες». Χαρακτηριστικά, ο βασικός μισθός του λέκτορα, χωρίς τα επιδόματα και πριν από τα μέτρα, ανερχόταν στο ιλιγγιώδες ποσό των 1.055 ευρώ. Τα νέα μέτρα πλήττουν επίσης τα πανεπιστήμια, αφού προβλέπουν μείωση κατά 10% των λειτουργικών δαπανών. Ολόκληρα τμήματα και, ιδίως στα περιφερειακά πανεπιστήμια, αντιμετωπίζουν πλέον θεμελιώδη προβλήματα λειτουργίας. Παρόμοια είναι η κατάσταση στη χρηματοδότηση της έρευνας, η οποία εναποτίθεται σχεδόν ολοκληρωτικά στα ευρωπαϊκά κονδύλια και στους περιορισμούς (ερευνητικούς και, επομένως, ιδεολογικούς) που αυτά θέτουν.
Απέναντι σε αυτή την επιδρομή, η στάση της ΠΟΣΔΕΠ υπήρξε εξαιρετικά «συνετή». Η ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ, στην αρχή του χρόνου, κινήθηκε με τη λογική να μη ταυτιστεί με τους «τεμπέληδες δημοσίους υπαλλήλους» και να πετύχει κάποιες ευνοϊκές ρυθμίσεις για τον κλάδο, και μάλλον δεν τα κατάφερε. Στην απόφαση της Εκτελεστικής Γραμματείας, της 22/2/2010, διαβάζουμε: «Θα πρέπει, λοιπόν, η πολιτεία να λάβει σοβαρά υπ’ όψιν ότι όλα αυτά που σήμερα απαιτεί από τους εργαζόμενους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι τα έχουν προκαταβάλει την τελευταία εξαετία με το παραπάνω». Η «συνετή» Εκτελεστική Γραμματεία δηλώνει επίσης «παρ’ όλο που οι πανεπιστημιακοί δεν είμαστε εκείνοι που συμμετείχαν στη διαχείριση των κρατικών υποθέσεων και δεν ευθυνόμαστε για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, εντούτοις είμαστε διατεθειμένοι να συμβάλουμε μαζί με το σύνολο του ελληνικού λαού για την αντιμετώπισή της». Αυτή η λογική οδήγησε σε αποχή από ορισμένες γενικές απεργίες ή σε πολύ χλιαρή συμμετοχή και μόνο έπειτα από την πίεση συλλόγων μελών ΔΕΠ από περιφερειακά πανεπιστήμια. Ενώ, λοιπόν, η ΠΟΣΔΕΠ δεν αισθανόταν τη ανάγκη να καταγγείλει την περικοπή των μισθών και την οικονομική εξαθλίωση των πανεπιστημίων, ο πρόεδρός της απέστειλε, στις 23/3, επιστολή στον πρωθυπουργό, στην οποία διαμαρτύρεται εντόνως, γιατί είχε τεθεί πλαφόν στις πρόσθετες αποδοχές που θα μπορούσαν να λαμβάνουν οι πανεπιστημιακοί από τη συμμετοχή τους σε ερευνητικά προγράμματα (όριο 6.195 ευρώ στις συνολικές αποδοχές). Η δυνατότητα αυτή αφορά ορισμένους πανεπιστημιακούς των ανώτερων βαθμίδων και συγκεκριμένων επιστημονικών κατευθύνσεων. Και, ω του θαύματος! Η ρύθμιση αποσύρθηκε, το πλαφόν δεν θα ισχύσει.
Εάν σε αυτά προστεθούν οι τελευταίες πληροφορίες για σαρωτικό «Καλλικράτη» και στην ανώτατη εκπαίδευση, που θα οδηγήσει σε ριζική μείωση των πανεπιστημίων (και επομένως και των φοιτητών και των πανεπιστημιακών), την αναγκαιότητα του οποίου υποστήριξε η γραμματέας της ΠΟΣΔΕΠ, κ. Μπουρνόβα, σε δηλώσεις της στο Έθνος, η εικόνα ολοκληρώνεται. Ένα πανεπιστήμιο με λιγότερους φοιτητές, με κακοπληρωμένη την πλειονότητα των διδασκόντων και με μια ελίτ «πνευματικών ανθρώπων» που θα πλουτίζει από τα ερευνητικά προγράμματα και θα συνομιλεί «υπεύθυνα» με την εξουσία.
Σε αυτή τη στιγμή της κρίσης, ας δείξουμε όλοι, διδάσκοντες και φοιτητές, ότι στο ελληνικό πανεπιστήμιο και στην ιστορία του δεν ταιριάζει αυτό το μέλλον!
Γ.Γ.
