Του Γιάννη Νικολόπουλου
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, το κοινωνικό μέτωπο αντίστασης στην τρικομματική κυβέρνηση έχει μεταφερθεί στην οδό Μεσογείων, στο προαύλιο και τους διαδρόμους της ΕΡΤ. Οργανώσεις, συνδικάτα, πολίτες κάθε ηλικίας και πολιτικής προέλευσης έχουν περάσει από το Ραδιομέγαρο, συμπαραστεκόμενοι στους εργαζόμενους, στον αγώνα για εργασία, για προστασία της ενημέρωσης, της πολύτιμης και ανεκτίμητης περιουσίας της ελληνικής, δημόσιας ραδιοφωνίας και τηλεόρασης. Η όλη κινητοποίηση, το νέο αυτό πεδίο πολιτικής και κοινωνικής αντιπαράθεσης συμπίπτει και με την πορεία του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) προς το 1ο ιδρυτικό Συνέδριο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πορεύεται στο ιδρυτικό του συνέδριο με πυξίδες ένα κείμενο θέσεων και ένα σχέδιο καταστατικού, χωρίς όμως η πραγματική συζήτηση να γίνεται για τις θέσεις – πρόπλασμα κυβερνητικού προγράμματος και το καταστατικό του σχηματισμού. Και το πρώτο είναι το σημαντικότερο, εκείνο που αναμένει το κάθε μέλος, ο κάθε ψηφοφόρος του 2012, αλλά κυρίως μια κοινωνία, η οποία βρίσκεται σε απόγνωση και σύγχυση, διατηρώντας όμως ακόμη την αγωνιστικότητα και τις ελπίδες της. Μια σύγχυση που αφορά και τις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, όπως αυτές (δεν) εκφράζονται απαραίτητα από τον ΣΥΡΙΖΑ «των μελών» ή τον ΣΥΡΙΖΑ «των συνιστωσών», όπως εσφαλμένα και αποπροσανατολιστικά τείνει να καθιερωθεί το υποτιθέμενο δίπολο νέας και παλιάς οργάνωσης, αλλά από τον ΣΥΡΙΖΑ «των κορυφαίων στελεχών». Κυρίως από εκείνη την μερίδα «κορυφαίων», οι οποίοι, ενόψει μιας νέας, εκλογικής αναμέτρησης, όποτε και αν γίνει αυτή, δείχνουν να θεωρούν παρωχημένη μια μετωπική σύγκρουση με την πολιτική, οικονομική και κοινωνική τάξη «του Μνημονίου» και ιδανικότερες μια στρατηγική χαμηλών τόνων, μια λογική διαχείρισης και μια στρογγυλοποίηση θέσεων και προτάσεων, οι οποίες δεν θα ενοχλούν, δεν θα εκπλήσσουν, δεν θα «τρομάζουν». Αλλά και δεν θα ανταποκρίνονται, σε πολύ μεγάλο βαθμό, στη ριζοσπαστική φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ και την επιτακτική ανάγκη ρήξης με τις αντιδημοκρατικές συνθήκες που βιώνει η χώρα. Ο τρόμος και η επιβολή Οριακών Συνθηκών Δημοκρατίας (borderline Democracy) αποδεικνύεται ότι είναι η ειδικότητα της τρικομματικής και του επιτελείου του Αντώνη Σαμαρά. Αυτό που συνέβη στην ΕΡΤ είναι το πιο πρόσφατο, αλλά και το πιο εύγλωττο παράδειγμα: Τύπος και δημόσια κληρονομιά πολιτισμού και Ιστορίας στη λαιμητόμο και μαζική εκπαραθύρωση εργαζομένων, με συνοπτικές διαταγές και διαδικασίες.
Προκειμένου να ξεκαθαριστεί η κατάσταση και να αφορά η συζήτηση το σύνολο της κοινωνίας και του αυριανού, εκλογικού σώματος, το Συνέδριο και οι διαδικασίες του πρέπει να περιστραφούν γύρω από το πρόγραμμα, με άξονες τη δικαιοσύνη, την κοινωνική αποκατάσταση και την οικονομική σταθεροποίηση, με θεμέλιο λίθο την κατάργηση των μνημονίων. Πάνω σε αυτές τις βάσεις ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιδιώξει την (αυτο)διάλυση της τρικομματικής κυβέρνησης. Όσο το δυνατότερο, συντομότερα. Για την ακρίβεια… χθες. Τα χρονικά περιθώρια δεν είναι υπέρ της χώρας, της δημοκρατίας και της Αριστεράς. Αν όντως υπάρχουν ακόμη πολυτέλειες χρόνου και κυρίως πολυτέλειες διαιώνισης της εσωστρέφειας.
Δικαιοσύνη πολυεπίπεδη, δικαιοσύνη που θα απονεμηθεί για τις ευθύνες της κοινωνικής κατάρρευσης και την οικονομική αφαίμαξη της Ελλάδας, στο χρεοκοπημένο, δικομματικό σύστημα και στους οικονομικούς, πολιτικούς και επιχειρηματικούς παράγοντες, οι οποίοι ανδρώθηκαν δίπλα και παράλληλα με αυτό.
Αποκατάσταση του κοινωνικού κράτους, μέσω του αναπροσανατολισμού πόρων από τη μαύρη τρύπα (υποτιθέμενης εξυπηρέτησης) του χρέους, στην κοινωνία, της καταπολέμησης της ανεργίας, της ουσιαστικής στήριξης της δημόσιας υγείας και παιδείας, της καταδίωξης της μεγάλης φοροδιαφυγής, εντός και κυρίως εκτός Ελλάδας, με τις ανάλογες διακρατικές συμφωνίες για την αξιοποίηση όλων των πρόσφορων μέσων επίτευξης της φορολογικής απόδοσης.
Οικονομική σταθεροποίηση και ανάκαμψη με εργαλεία τις υπό δημόσιο έλεγχο τράπεζες και μεγάλες επιχειρήσεις κοινής ωφελείας και την άμεση ανακούφιση νοικοκυριών και αγροτικών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων και στρωμάτων από δυσβάστακτα, έμμεσα ή άμεσα φορολογικά βάρη και υποχρεώσεις, όπως είναι το χαράτσι της ΔΕΗ, εμβληματικό μέτρο της μνημονιακής καταστροφής και της οριζόντιας καταλήστευσης των πλέον χειμαζόμενων οικονομικά κοινωνικών στρωμάτων.
Στο προαύλιο της ΕΡΤ, ξημερώματα της περασμένης Τετάρτης, η συζήτηση με μερικούς συντρόφους στον ΣΥΡΙΖΑ, κατέληξε μεταξύ (πολύ) σοβαρού και (διόλου) αστείου στη διαπίστωση ότι αν η προσυνεδριακή πορεία διαμορφωθεί από κοινωνικά μέτωπα και λαϊκές αντιδράσεις, όπως και καταρχάς στην ΕΡΤ τότε είναι η καλύτερη προσυνεδριακή πορεία που θα μπορούσε να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια προσυνεδριακή πορεία εξωστρεφής, δυναμική, κινηματική και αντάξια ενός σχηματισμού που θέλει, χτίζει και επιδιώκει αρραγείς σχέσεις με την κοινωνία, εναντίον της τρικομματικής κυβέρνησης και των νεοφιλελεύθερων, δηλητηριωδών συνταγών της. Με άλλα λόγια, είναι η καλύτερη προσυνεδριακή πορεία για να στραφούμε στα μείζονα και τα ουσιώδη: Την ταχεία, δημόσια, ριζοσπαστική εκπόνηση κυβερνητικού προγράμματος της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, με βάση τη δικαιοσύνη, την κοινωνική σωτηρία, την οικονομική ανάσχεση της καταστροφής, τη λαϊκή κινητοποίηση και συμβολή, την εμβάθυνση της δημοκρατίας.
* Ο Γιάννης Νικολόπουλος είναι
επιστημονικός συνεργάτης Κ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
