Από τον αναγνώστη μας Γιάννη Στρατή λάβαμε και δημοσιεύουμε επιστολή προς το Δρόμο και το συνεργάτη μας Γιάννη Σκαλιδάκη, που έχει την επιμέλεια του ένθετου Δρόμοι της Ιστορίας.
Η επιστολή, που αναφέρεται στο ένθετο του προηγούμενου Σαββάτου (17 Ιουλίου) για τα Ιουλιανά, έχει ως εξής:
«Θα ’θελα, αρχικά, να σας συγχαρώ για την πρωτοβουλία σας να θυμίσετε σε μας τους παλιούς και να κάνετε γνωστά στους νεότερους τα γεγονότα, που συγκλόνισαν την Ελλάδα τον Ιούλιο του 1962, μετά το πραξικόπημα του βασιλιά που εξανάγκασε σε παραίτηση τον εκλεγμένο πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου.
Ανταποκρίνεται, έτσι, η εφημερίδα στην πολιτική ανάγκη να αντλούμε διδάγματα απ’ τη βιωμένη Ιστορία, σήμερα μάλιστα που από πολλές πλευρές αμφισβητείται η σημασία της λαϊκής κινητοποίησης, τον Δεκέμβρη του 2008.
Διάβασα το ένθετο με αγάπη και προσοχή. Είναι πολύ καλό! Έχω μια μικρή ένσταση στο κομμάτι του συναγωνιστή Θανάση Καλαφάτη, προέδρου της ΕΜΙΑΝ, για τον αξέχαστο Σωτήρη Πέτρουλα (σελ. 19).
Γράφει: «Τον Ιούλιο το 1962 είναι επικεφαλής ενός συνεργείου, που υψώνει τη σημαία του 114 στην Ακρόπολη, στο υπουργείο Βιομηχανίας και το Πανεπιστήμιο». Το σωστό είναι ότι συμμετείχε με τον συναγωνιστή Αιμίλιο Ζαχαρέα στο συνεργείο, το οποίο ύψωσε στην Ακρόπολη τη γαλανόλευκη, όπου είχε σταμπαριστεί το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, που ανέθετε την υπεράσπισή του στον Ελληνικό Λαό. Άλλο συνεργείο αποτελούμενο απ’ τους συναγωνιστές Μάκη Παπούλια και Μπάμπη Λυκούδη ύψωσε παρόμοια σημαία στο υπουργείο Βιομηχανίας. Στον ιστό του Πανεπιστημίου της Αθήνας (κεντρικό) υψώθηκε παρόμοια σημαία απ’ τους συναγωνιστές Άρη Μανωλάκο και Τάκη Παπά. Παρόμοιες προσπάθειες –δυστυχώς χωρίς τύχη– γίνανε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Γιάννης Μπανιάς, Ντίνος Μπενακόπουλος) και στην Ανωτάτη Εμπορική (αν δεν κάνω λάθος πρέπει να ήτανε οι συναγωνιστές Νίκος Θεάκος και Νίκος Ηλιόπουλος). Ο υπογράφων είχε την ευθύνη του μαζικού κινήματος και συντόνισε την κινητοποίηση μεγάλου αριθμού μελών της Ν.ΕΔΑ, όπου συγκροτημένοι σε μικρές, σχετικά, ομάδες χαλούσαν τον κόσμο φωνάζοντας συνθήματα και ρίχνοντας φέιγ-βολάν, σε μια μορφή ειρηνικού αντάρτικου. Η αστυνομία τα ‘χει χάσει, δεν μπόρεσε να κάνει ούτε μια σύλληψη.
Την όλη ευθύνη την είχε το γραφείο Σπουδάζουσας (γραμματέας: Άρης Μανωλάκος).
Την ίδια βραδιά, ένα σύνθημα 114 με αναμμένα στουπιά εδέσποζε απ’ το Λυκαβηττό και ήταν ορατό σ’ όλη σχεδόν την Αθήνα. Το εγχείρημα έγινε με ευθύνη του Εργατικού τομέα της Νεολαίας ΕΔΑ (θυμάμαι τον Γιάννη Πετρόπουλο, τον Μπάμπη Κοβάνη, τον Θόδωρο Κοκλάνη)».
«Θα ’θελα, αρχικά, να σας συγχαρώ για την πρωτοβουλία σας να θυμίσετε σε μας τους παλιούς και να κάνετε γνωστά στους νεότερους τα γεγονότα, που συγκλόνισαν την Ελλάδα τον Ιούλιο του 1962, μετά το πραξικόπημα του βασιλιά που εξανάγκασε σε παραίτηση τον εκλεγμένο πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου.
Ανταποκρίνεται, έτσι, η εφημερίδα στην πολιτική ανάγκη να αντλούμε διδάγματα απ’ τη βιωμένη Ιστορία, σήμερα μάλιστα που από πολλές πλευρές αμφισβητείται η σημασία της λαϊκής κινητοποίησης, τον Δεκέμβρη του 2008.
Διάβασα το ένθετο με αγάπη και προσοχή. Είναι πολύ καλό! Έχω μια μικρή ένσταση στο κομμάτι του συναγωνιστή Θανάση Καλαφάτη, προέδρου της ΕΜΙΑΝ, για τον αξέχαστο Σωτήρη Πέτρουλα (σελ. 19).
Γράφει: «Τον Ιούλιο το 1962 είναι επικεφαλής ενός συνεργείου, που υψώνει τη σημαία του 114 στην Ακρόπολη, στο υπουργείο Βιομηχανίας και το Πανεπιστήμιο». Το σωστό είναι ότι συμμετείχε με τον συναγωνιστή Αιμίλιο Ζαχαρέα στο συνεργείο, το οποίο ύψωσε στην Ακρόπολη τη γαλανόλευκη, όπου είχε σταμπαριστεί το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, που ανέθετε την υπεράσπισή του στον Ελληνικό Λαό. Άλλο συνεργείο αποτελούμενο απ’ τους συναγωνιστές Μάκη Παπούλια και Μπάμπη Λυκούδη ύψωσε παρόμοια σημαία στο υπουργείο Βιομηχανίας. Στον ιστό του Πανεπιστημίου της Αθήνας (κεντρικό) υψώθηκε παρόμοια σημαία απ’ τους συναγωνιστές Άρη Μανωλάκο και Τάκη Παπά. Παρόμοιες προσπάθειες –δυστυχώς χωρίς τύχη– γίνανε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Γιάννης Μπανιάς, Ντίνος Μπενακόπουλος) και στην Ανωτάτη Εμπορική (αν δεν κάνω λάθος πρέπει να ήτανε οι συναγωνιστές Νίκος Θεάκος και Νίκος Ηλιόπουλος). Ο υπογράφων είχε την ευθύνη του μαζικού κινήματος και συντόνισε την κινητοποίηση μεγάλου αριθμού μελών της Ν.ΕΔΑ, όπου συγκροτημένοι σε μικρές, σχετικά, ομάδες χαλούσαν τον κόσμο φωνάζοντας συνθήματα και ρίχνοντας φέιγ-βολάν, σε μια μορφή ειρηνικού αντάρτικου. Η αστυνομία τα ‘χει χάσει, δεν μπόρεσε να κάνει ούτε μια σύλληψη.
Την όλη ευθύνη την είχε το γραφείο Σπουδάζουσας (γραμματέας: Άρης Μανωλάκος).
Την ίδια βραδιά, ένα σύνθημα 114 με αναμμένα στουπιά εδέσποζε απ’ το Λυκαβηττό και ήταν ορατό σ’ όλη σχεδόν την Αθήνα. Το εγχείρημα έγινε με ευθύνη του Εργατικού τομέα της Νεολαίας ΕΔΑ (θυμάμαι τον Γιάννη Πετρόπουλο, τον Μπάμπη Κοβάνη, τον Θόδωρο Κοκλάνη)».
Γιάννης Στρατής
Καπανδρίτι Αττικής
Camping
Σχόλια
