Ελάχιστα πράγματα γράφτηκαν στα ελληνικά έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ για τις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στο Ιράκ το προηγούμενο Σάββατο 12 Μαΐου. Κι αυτά τα ελάχιστα ήταν στην πλειοψηφία τους αντιγραφή όσων πρόβαλαν τα διεθνή ΜΜΕ – δηλαδή τη «νίκη του συνασπισμού Σαϊρούν» (Συμμαχία Επαναστατών για Μεταρρύθμιση). Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η μισή αλήθεια αναπαράχθηκε όχι μόνο από συστημικά ΜΜΕ (τα οποία τόνιζαν ότι πρόκειται για σιιτική κατά βάση δύναμη, που όμως στρέφεται κατά του Ιράν…), αλλά και από αριστερά – που πρόβαλαν τη συμμετοχή του Ιρακινού Κ.Κ. σε αυτή τη συμμαχία. «Και πού είναι το πρόβλημα;», θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς. Ακόμη κι αν ξεχάσουμε ότι το Ιρακινό Κ.Κ. συνεργάστηκε από την πρώτη στιγμή με την αμερικανική κατοχή (μεταξύ άλλων, οι ΗΠΑ φρόντισαν να κυκλοφορεί η εφημερίδα του…), γεγονός που αποσιωπείται, είναι εντυπωσιακό πώς ανακηρύσσεται νικητής των εκλογών μια συμμαχία που έβγαλε μόλις 56 έδρες σε σύνολο 329.
Είναι τόσο μεγάλο το άγχος της Δύσης να απαλλαγεί από τη φιλοϊρανική στάση της ιρακινής κυβέρνησης, ώστε ξεχνούν να αναφέρουν τα συνολικά αποτελέσματα. Και ταυτόχρονα άνθρωποι καλής θέλησης παρασύρονται από τη συμμετοχή ενός αμφιλεγόμενου κομμουνιστικού κόμματος στη «νικηφόρα» συμμαχία… Οπωσδήποτε θα χρειαζόταν μεγάλη έκταση για να παρουσιαστούν οι διαρκείς εναλλαγές συμμαχιών των διαφόρων πολιτικών και θρησκευτικών κοινοτήτων του Ιράκ – του οποίου ο πληθυσμός αποτελείται κατά 64% από σιίτες και 31% σουνίτες, ενώ η πλειοψηφία (75-80%) είναι αραβικής καταγωγής και το 15% Κούρδοι. Έτσι θα περιοριστούμε να παρουσιάσουμε τα αποτελέσματα των σχημάτων που συμμετείχαν σε αυτές τις εκλογές, ώστε να υπάρχει μια πιο σφαιρική αντίληψη για τον πραγματικό συσχετισμό δύναμης. Όσο βέβαια αυτός μπορεί να αποτυπωθεί από μια εκλογική διαδικασία στην οποία πήρε μέρος μόλις το 44,5% του εκλογικού σώματος (από 62% το 2014).
Τα αποτελέσματα
Πρώτη δύναμη λοιπόν η συμμαχία Σαϊρούν, που δηλώνει ότι θέλει την απαλλαγή του Ιράκ τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από το Ιράν, με 56 βουλευτές σε σύνολο 329. Μια πρωτιά οριακή αν γνωρίζει κανείς ότι η δεύτερη δύναμη, η Συμμαχία Φατάχ (που συγκροτήθηκε από φιλοϊρανικές πολιτοφυλακές όπως οι εικονιζόμενες στη φωτό «Δυνάμεις Λαϊκής Κινητοποίησης» και συμμετείχε πρώτη φορά στις εκλογές), εξέλεξε 54 βουλευτές. Τρίτη δύναμη, με 46 βουλευτές, η Συμμαχία της Νίκης, που συγκροτήθηκε από τον επίσης φιλοϊρανό απερχόμενο πρωθυπουργό Χαϊντέρ αλ-Αμπάντι. Τέταρτη, με 28 βουλευτές, οι παλιότερα αντισανταμική και νυν φιλοδυτική Εθνική Συμμαχία. Πέμπτη, με 26 βουλευτές, η αντιαμερικανική σιιτική Συμμαχία του Κράτους Δικαίου, υπό την ηγεσία του πρώην πρωθυπουργού Νουρί αλ-Μαλίκι.
Οι διάφορες κουρδικές οργανώσεις εξέλεξαν συνολικά 51 βουλευτές (24 το συντηρητικό KDP της φυλής του Μπαρζανί, 15 το πιο προοδευτικό PUK του Ταλαμπανί, στο οποίο ανήκει και ο σημερινός πρόεδρος του Ιράκ, και 12 από τρεις μικρότερες κουρδικές οργανώσεις). Πέντε σουνιτικά κόμματα (περιλαμβανομένων 2 που δρουν στο Κουρδιστάν) εξέλεξαν συνολικά 38 βουλευτές, και 16 βουλευτές εξέλεξαν δύο μικρότερα σιιτικά φιλοϊρανικά κόμματα. Τέλος, 9 βουλευτές αναδείχθηκαν από τους Ασσύριους κ.ά. εθνικές μειονότητες. Αυτή η εικόνα οπωσδήποτε σχετικοποιεί τον προβαλλόμενο θρίαμβο της «αντι-ιρανικής» συμμαχίας των σιιτών που ακολουθούν τον αλ-Σαντρ και του αμφιλεγόμενου Ιρακινού Κ.Κ. Μάλλον θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από το Σαϊρούν για να εκτοπιστεί η ενοχλητική ιρανική επιρροή στο Ιράκ!
Ε.Φ.
