Μια αντιγραφή από το blog pentanostimi
Αν θέλεςι να δείξεις στον κόσμο ότι πιστεύεις όσα ευαγγελίζεσαι, οφείλεις να τα κάνεις πρώτα ο ίδιος, αλλιώς χάνεις και το τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας.
Eίναι, πραγματικά, εκπληκτική η λειτουργία τού «καρτέλ» των κομμάτων της ελληνικής αστικής δημοκρατίας. Για σκεφτείτε, κανένα μα κανένα κόμμα δεν ακολούθησε, ούτε για τα μάτια του κόσμου, κανενός είδους εσωτερική δημοκρατική λειτουργία για την επιλογή των εκλεκτών του για τις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές…
Μέσα από διαρροές, μισά λόγια, ξαφνικές ανακοινώσεις, ονοματολογία που συνεχίζεται, παρασκηνικές διαβουλεύσεις η… παζάρια.
Τον κύριο λόγο έχει ο αρχηγός και οι πέριξ αυτού, όχι όργανα θεσμοθετημένα και ούτε λόγος να δοθεί ο… λόγος στο κομματικό πόπολο να ζυμωθεί μια ιδέα, ένα πρόγραμμα, να εξετασθούν και μαζί με άλλους πολίτες πιθανές υποψηφιότητες…
Αστείον πράγμα! Ομνύουν όλοι στη δημοκρατία, δεσμεύονται να ζητούν τη γνώμη της «βάσης» και λειτουργούν εν έτει 2010 και στην ψύχρα με το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν».
Πρώτο-πρώτο ανακοίνωσε τους κομματικούς υποψηφίους του το ΚΚΕ καθ’ άπασαν την Επικράτειαν – κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Αυτοί είναι, αυτούς θα ψηφίσετε. Κύτταρο της δημοκρατίας ο δήμος, η περιφέρεια αλλά μην παίρνουμε και θάρρος.
Ο οπαδός, το μέλος του κάθε κόμματος δεν έχει λόγο για αυτόν που θα χειρίζεται για 4 χρόνια τα καθημερινά του προβλήματα. Λαμπρά!
Οι δύο μεγάλοι είτε με «ανεξάρτητες» (βαφτίζοντας το κρέας ψάρι) κομματικές υποψηφιότητες, παζαρεύοντας, κάνοντας λογαριασμούς στο μπλοκάκι, συμμαχίες ονομάτων και όχι προγραμμάτων προχωρούν στο «χρίσμα», αγνοώντας προκλητικά όργανα, επιτροπές και επιτροπάτα, μέλη και φίλους…
Δεν αλλάζει, δυστυχώς, και το τοπίο στο χώρο της εκτός ΚΚΕ Αριστεράς και των παραφυάδων αυτής όπου επικρατεί χάος και αμηχανία. Προτάσεις που έγιναν(;) πώς, πότε, αρνήσεις που εισπράχτηκαν (ενώ με διαρροές «φέρονταν» ως σίγουρες, και χωρίς καμία εσωτερική δημοκρατική διαδικασία που θα έδινε έστω και για τα προσχήματα, μια άλλη εικόνα που θα ταίριαζε με τις διακηρύξεις της.
Έξω η βάση, στο περιθώριο. Σπασμωδικές κινήσεις, μυστικοσύμβουλοι, διαρροές, διαστρεβλώσεις, δίκη προθέσεων, αποκλεισμοί, μια ωραία ατμόσφαιρα παρακμής και άλογης-παράλογης αυτοκαταστροφικής πορείας.
Αν θέλεις να δείξεις στον κόσμο ότι πιστεύεις όσα ευαγγελίζεσαι, οφείλεις να τα κάνεις πρώτα ο ίδιος, αλλιώς χάνεις και το τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας…
Αν για τα άλλα κόμματα η τακτική αυτή είναι πάγια και παγιωμένη (παγωμένη στο χρόνο), για την Αριστερά θα ‘πρεπε να είναι ΕΙΔΟΠΟΙΟΣ ΔΙΑΦΟΡΑ η εσωκομματική δημοκρατία για τέτοια κρίσιμα θέματα.
Αντ’ αυτού, ομογενοποιείται με τους «άλλους», αντιγράφει, ακολουθεί τακτικές που υποτίθεται ότι στηλιτεύει. Προς τι η στήριξη σε τοπικές κινήσεις, κινήσεις πολιτών αυτοδιοικητικού χαρακτήρα, αν αγνοείς όλους φίλους, οπαδούς και μέλη και παριστάνεις τον παλαιοκομματικό αρχηγό που όλα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει;
Περίσσεψε η υποκρισία. Και θα πληρωθεί με το πλήρωμα του χρόνου, εκτός και αν, έστω την τελευταία στιγμή, πάρουν είδηση το γκρεμό που έχουν ανοίξει.
