Αριστοκρατία
Η κοινωνική βάση του ρεφορμισμού είναι η εργατική αριστοκρατία που, κατά καιρούς, οργανώνεται μέσα από ένα μαχητικό συνδικαλισμό. Τέτοια έλεγαν οι γραφές και φαίνονταν αληθινά. Αυτός ο συνδικαλισμός ως γνωστόν εξελίχθηκε παραπέρα. Ενσωματώθηκε, εξαγοράστηκε, έγινε οργανικό, πιστοποιημένο κομμάτι του συστήματος. Τώρα, η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ όπως φαίνεται (αν αληθεύουν όσα της καταμαρτυρούν), έδωσε άλλο πρωτόγνωρο νόημα στον όρο.
Οι κυβερνητικοί στις μέρες μας βρήκαν πρόσχημα. Καταγγέλλουν τα προνόμια της ΓΕΝΟΠ, αποκαλύπτουν τον οχετό, και προχωρούν απερίσπαστοι στο μπιρ παρά ξεπούλημα της ΔΕΗ. Μα και οι λεβέντες της ΓΕΝΟΠ, δεν κάθισαν με σταυρωμένα χέρια. «Μαζί τα φάγαμε» τους είπαν, «γνωρίζατε, συμπράξατε γιατί σας βόλευε». Ποιους να πρωτοσιχτιρίσει, άραγε, ο απλός εργαζόμενος που καλείται να χαράξει αυτόνομο δρόμο ανάμεσα στις συμπληγάδες της κυρίαρχης πολιτικής και του ενσωματωμένου συνδικαλισμού.
Φέτος η συμμετοχή στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση θα έχει επιπλέον δυσκολίες.
Η αμνησία των… εντίμων
Βλέποντας τον Τσοχατζόπουλο να μιλά, κατηγορούμενος, στη Βουλή για μίζες, θυμήθηκα τον μακαρίτη τον Κουτσόγιωργα. Βέβαια, αυτός σήκωσε ένα σταυρό μαρτυρίου αφού έφτασε στο Ειδικό Δικαστήριο και «σταυρώθηκε» εκεί (με τον θάνατό του μέσα στην αίθουσα της δίκης), ενώ ο λεβέντης και σχετικά φρεσκο-παντρεμένος Άκης σεργιανάει στην οικία του, στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, αισθάνεται οργισμένος για το άδικο που γεύεται από το ίδιο το κόμμα του. Ναι, ζει ένα προσωπικό δράμα, χωρίς να συγκινεί κανέναν. Δεν θα αποκαλύψει τίποτα, αρκεί να μην τον πειράξουν περισσότερο. Του φτάνει το μέχρι τώρα ρεζιλίκι του. Αν τον πιέσουν κι άλλο, ίσως η μνήμη του να… επανακάμψει και να θυμηθεί όσα τώρα δηλώνει πως δεν έχει να πει.
Σε λίγα χρόνια, κατά αυτόν τον τρόπο, ίσως να μάθουμε με τι αντίτιμο κάποιοι χρημάτισαν άνθρωποι της Goldman Sachs στην Ελλάδα.
