Γκρίζες ζώνες, «Μακεδονικό», ΑΟΖ, προχωρούν υπό τις… καλύτερες προϋποθέσεις. Του Γιώργου Τσίπρα
Η απάντηση Δελαβέκουρα, εκπροσώπου του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, πως «δεν υπάρχει οποιαδήποτε αμφισβήτηση και οποιοδήποτε σημείο αμφιβολίας ως προς το καθεστώς οποιουδήποτε νησιού ή νησίδας στο Αιγαίο» ήταν ως συνήθως πιο ανησυχητική από τις δηλώσεις του Τούρκου εθνικιστή βουλευτή για το Φαρμακονήσι και το Γαϊδουρονήσι, όπως και από την απάντηση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Νταβούτογλου. Γιατί αμφισβήτηση υπάρχει και είναι συστηματική από την τουρκική πλευρά, στο πλαίσιο της τακτικής των γκρίζων ζωνών. Η στάση της ελληνικής πλευράς, χωρίς σημαντικές διαφοροποιήσεις ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και ΛΑΟΣ, είναι η «κατανόηση» ή ανοχή αυτής της τακτικής επειδή έχουν ήδη συμφωνηθεί ή δρομολογηθεί άλλα πράγματα για τα οποία έμμεσα (με την τακτική αυτή) πιέζει να εφαρμοστούν η τουρκική πλευρά και για τα οποία η ελληνική πολιτική ηγεσία επισήμως σιωπά.
Ο Τούρκος εθνικιστής βουλευτής Ακτσάι χαρακτήρισε, σε επερώτηση, το Φαρμακονήσι και το Γαϊδουρονήσι τουρκικά εδάφη «από την εποχή του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή», με το γνωστό επιχείρημα πως τα ονόματά τους δεν αναφέρονται ρητά στις διεθνείς συνθήκες. Το επιχείρημα είναι αστείο, γιατί και άλλα νησιά δεν αναφέρονται ονομαστικά στις συνθήκες οι οποίες, ωστόσο, με αδιαμφισβήτητη σαφήνεια ξεχωρίζουν ποιες περιοχές και ομάδες νησιών ανήκουν στην από ’δω και στην από κει πλευρά, στις οποίες περιοχές και ομάδες ορισμένα νησιά αναφέρονται ονομαστικά και άλλα όχι. Η απάντηση Νταβούτογλου πως «υπάρχουν προβλήματα συνδεόμενα με την κυριαρχία ορισμένων νησίδων και βραχονησίδων και τα προβλήματα αυτά συζητούνται μέσω του διαλόγου μεταξύ των δύο χωρών», επιβεβαιώνει πως η τουρκική πλευρά χρησιμοποιεί την αστεία αυτή, από την άποψη του Διεθνούς Δικαίου, επιχειρηματολογία ως πίεση για προχωρήματα στη «διευθέτηση» – μοιρασιά του Αιγαίου σε δύο πεδία: Στην κυριαρχικότητα των χωρικών υδάτων που είναι κυρίως ελληνικά και στον έλεγχο του εναέριου χώρου πάνω από το Αιγαίο (που είτε είναι ελληνικός είτε ανήκει σήμερα στο ελληνικό FIR) και από την άλλη μεριά, στον υποθαλάσσιο πλούτο.
Όσον αφορά τα τουρκικά επιχειρήματα, σήμερα τα Ίμια, για παράδειγμα, 16 χρόνια μετά το 1996, τελούν άτυπα και ανομολόγητα σε καθεστώς περίπου συγκυριαρχίας… Άρα, το «δεν υπάρχει οποιαδήποτε αμφισβήτηση» του Δελαβέκουρα είναι τουλάχιστον αστείο.
Την ίδια ώρα, Γερμανοί και Αμερικανοί πιέ ζουν για διευθέτηση του ονόματος της ΠΓΔΜ. Ο Νίμιτς επισκέφτηκε τα Σκόπια και προχθές ήταν στην Αθήνα. Η Μέρκελ συναντήθηκε και συζήτησε και για αυτό με τον πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ Γκρούεφσκι. Ο Παπαδήμος (που τόσο καλά τα καταφέρνει στις διαπραγματεύσεις με ισχυρούς…) κάλεσε τον Γκρούεφσκι να συναντηθούν στις Βρυξέλλες την επόμενη εβδομάδα. Πρόκειται για μια κίνηση που θα ήταν αφελές να θεωρηθεί άσχετη από διεθνείς πιέσεις που αφορούν σε εξελίξεις και διευθέτηση στο ζήτημα αυτό. Κάτι που θα ικανοποιούσε τη μόνη έγνοια των ισχυρών για το ζήτημα που είναι, σε πρώτη φάση, η απρόσκοπτη ένταξη της ΠΓΔΜ στους οργανισμούς τους.
Όπως ενημέρωσε ο Δελαβέκουρας, το επόμενο διάστημα θα υπάρξει συνάντηση εμπειρογνωμόνων για διαβουλεύσεις με στόχο τον καθορισμό ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αίγυπτο, διαβουλεύσεις που είχαν ξεκινήσει και παλιότερα και δεν τελεσφόρησαν, λόγω παρέμβασης της Τουρκίας και μιας ανεύθυνης, τυχοδιωκτικής στάσης της ελληνικής πλευράς που προσέγγισε το Ισραήλ. Ταυτόχρονα, από την Κύπρο όπου βρέθηκε σε επίσκεψη ο Σαμαράς, αναφέρθηκε με θαυμασμό στην αξιοποίηση της ΑΟΖ από την Κύπρο, ως παράδειγμα που πρέπει να δει και η Ελλάδα. Μάλιστα, ο πρόεδρος της Ν.Δ. αναφέρθηκε ιδιαίτερα στον Τάσσο Παπαδόπουλο και έκανε λόγο για κεφαλαιοποίηση του υποθαλάσσιου πλούτου «υπέρ του ελληνισμού, κυπριακού και ελλαδικού».
Η σπόντα αφορά -υποτίθεται- την τουρκοκυπριακή πλευρά προς την οποία έχει κάνει ανοίγματα σχετικά με την ΑΟΖ, τον υποθαλάσσιο πλούτο και τα οφέλη από την εκμετάλλευσή του ο Χριστόφιας. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. δεν έχει κανένα πρόβλημα ούτε καν με την αποικιακού τύπου σύμβαση που έχει υπογράψει η Κύπρος με την αμερικανο-ισραηλινή Noble (κάτι αντίστοιχο, άλλωστε, θα γίνει και εδώ!), ούτε βρίσκεται εκτός των δρομολογημένων συμφωνιών συνεκμετάλλευσης του πλούτου στο Αιγαίο με την Τουρκία.
Το ξαφνικό ενδιαφέρον Σαμαρά για τα ενεργειακά κοιτάσματα της χώρας θα δέσει μια χαρά με το πνεύμα εκποίησης συνολικά του δημόσιου πλούτου αντί πινακίου φακής, πνεύμα που επιβεβαιώθηκε και με τη φανατική στήριξη της δανειακής σύμβασης. Συνεπώς, η βιτρίνα του αντιτουρκισμού και τα περί «κεφαλαιοποίησης υπέρ του ελληνισμού» είναι ντουφεκιές πριν από τα νέα ξεπουλήματα… Ο εθνικισμός και ο ραγιαδισμός συνεχίζουν χέρι-χέρι.
Στο πνεύμα της σθεναρής διαπραγμάτευσης και αντιμετώπισης των οικονομικών ζητημάτων της χώρας από τον Παπανδρέου, τον Παπαδήμο, τον Σαμαρά, το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ. και το ΛΑΟΣ, ετοιμάζονται να διαπραγματευτούν και να διευθετήσουν και τα εθνικά ζητήματα…
Ο Τούρκος εθνικιστής βουλευτής Ακτσάι χαρακτήρισε, σε επερώτηση, το Φαρμακονήσι και το Γαϊδουρονήσι τουρκικά εδάφη «από την εποχή του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή», με το γνωστό επιχείρημα πως τα ονόματά τους δεν αναφέρονται ρητά στις διεθνείς συνθήκες. Το επιχείρημα είναι αστείο, γιατί και άλλα νησιά δεν αναφέρονται ονομαστικά στις συνθήκες οι οποίες, ωστόσο, με αδιαμφισβήτητη σαφήνεια ξεχωρίζουν ποιες περιοχές και ομάδες νησιών ανήκουν στην από ’δω και στην από κει πλευρά, στις οποίες περιοχές και ομάδες ορισμένα νησιά αναφέρονται ονομαστικά και άλλα όχι. Η απάντηση Νταβούτογλου πως «υπάρχουν προβλήματα συνδεόμενα με την κυριαρχία ορισμένων νησίδων και βραχονησίδων και τα προβλήματα αυτά συζητούνται μέσω του διαλόγου μεταξύ των δύο χωρών», επιβεβαιώνει πως η τουρκική πλευρά χρησιμοποιεί την αστεία αυτή, από την άποψη του Διεθνούς Δικαίου, επιχειρηματολογία ως πίεση για προχωρήματα στη «διευθέτηση» – μοιρασιά του Αιγαίου σε δύο πεδία: Στην κυριαρχικότητα των χωρικών υδάτων που είναι κυρίως ελληνικά και στον έλεγχο του εναέριου χώρου πάνω από το Αιγαίο (που είτε είναι ελληνικός είτε ανήκει σήμερα στο ελληνικό FIR) και από την άλλη μεριά, στον υποθαλάσσιο πλούτο.
Όσον αφορά τα τουρκικά επιχειρήματα, σήμερα τα Ίμια, για παράδειγμα, 16 χρόνια μετά το 1996, τελούν άτυπα και ανομολόγητα σε καθεστώς περίπου συγκυριαρχίας… Άρα, το «δεν υπάρχει οποιαδήποτε αμφισβήτηση» του Δελαβέκουρα είναι τουλάχιστον αστείο.
Την ίδια ώρα, Γερμανοί και Αμερικανοί πιέ ζουν για διευθέτηση του ονόματος της ΠΓΔΜ. Ο Νίμιτς επισκέφτηκε τα Σκόπια και προχθές ήταν στην Αθήνα. Η Μέρκελ συναντήθηκε και συζήτησε και για αυτό με τον πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ Γκρούεφσκι. Ο Παπαδήμος (που τόσο καλά τα καταφέρνει στις διαπραγματεύσεις με ισχυρούς…) κάλεσε τον Γκρούεφσκι να συναντηθούν στις Βρυξέλλες την επόμενη εβδομάδα. Πρόκειται για μια κίνηση που θα ήταν αφελές να θεωρηθεί άσχετη από διεθνείς πιέσεις που αφορούν σε εξελίξεις και διευθέτηση στο ζήτημα αυτό. Κάτι που θα ικανοποιούσε τη μόνη έγνοια των ισχυρών για το ζήτημα που είναι, σε πρώτη φάση, η απρόσκοπτη ένταξη της ΠΓΔΜ στους οργανισμούς τους.
Όπως ενημέρωσε ο Δελαβέκουρας, το επόμενο διάστημα θα υπάρξει συνάντηση εμπειρογνωμόνων για διαβουλεύσεις με στόχο τον καθορισμό ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αίγυπτο, διαβουλεύσεις που είχαν ξεκινήσει και παλιότερα και δεν τελεσφόρησαν, λόγω παρέμβασης της Τουρκίας και μιας ανεύθυνης, τυχοδιωκτικής στάσης της ελληνικής πλευράς που προσέγγισε το Ισραήλ. Ταυτόχρονα, από την Κύπρο όπου βρέθηκε σε επίσκεψη ο Σαμαράς, αναφέρθηκε με θαυμασμό στην αξιοποίηση της ΑΟΖ από την Κύπρο, ως παράδειγμα που πρέπει να δει και η Ελλάδα. Μάλιστα, ο πρόεδρος της Ν.Δ. αναφέρθηκε ιδιαίτερα στον Τάσσο Παπαδόπουλο και έκανε λόγο για κεφαλαιοποίηση του υποθαλάσσιου πλούτου «υπέρ του ελληνισμού, κυπριακού και ελλαδικού».
Η σπόντα αφορά -υποτίθεται- την τουρκοκυπριακή πλευρά προς την οποία έχει κάνει ανοίγματα σχετικά με την ΑΟΖ, τον υποθαλάσσιο πλούτο και τα οφέλη από την εκμετάλλευσή του ο Χριστόφιας. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. δεν έχει κανένα πρόβλημα ούτε καν με την αποικιακού τύπου σύμβαση που έχει υπογράψει η Κύπρος με την αμερικανο-ισραηλινή Noble (κάτι αντίστοιχο, άλλωστε, θα γίνει και εδώ!), ούτε βρίσκεται εκτός των δρομολογημένων συμφωνιών συνεκμετάλλευσης του πλούτου στο Αιγαίο με την Τουρκία.
Το ξαφνικό ενδιαφέρον Σαμαρά για τα ενεργειακά κοιτάσματα της χώρας θα δέσει μια χαρά με το πνεύμα εκποίησης συνολικά του δημόσιου πλούτου αντί πινακίου φακής, πνεύμα που επιβεβαιώθηκε και με τη φανατική στήριξη της δανειακής σύμβασης. Συνεπώς, η βιτρίνα του αντιτουρκισμού και τα περί «κεφαλαιοποίησης υπέρ του ελληνισμού» είναι ντουφεκιές πριν από τα νέα ξεπουλήματα… Ο εθνικισμός και ο ραγιαδισμός συνεχίζουν χέρι-χέρι.
Στο πνεύμα της σθεναρής διαπραγμάτευσης και αντιμετώπισης των οικονομικών ζητημάτων της χώρας από τον Παπανδρέου, τον Παπαδήμο, τον Σαμαρά, το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ. και το ΛΑΟΣ, ετοιμάζονται να διαπραγματευτούν και να διευθετήσουν και τα εθνικά ζητήματα…
Σχόλια
