Αντί άλλου σχολίου, δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα του Νίκου Μπελογιάννη (Σύγχρονη Εποχή 1998, Άγρα 2010)
Ο κωμικός δικτάτορας είχε πιάσει και με τα δύο χέρια κοντυλοφόρους και υπέγραφε συμβάσεις με ξένες εταιρείες, με τοκογλύφους, με ληστές και απατεώνες, μ’ οποιονδήποτε, φτάνει νά ‘βγαζαν προμήθεια μεγάλη αυτός και οι συμμορίτες του. Τότε η κυβέρνησή του άρχισε και τις συνεννοήσεις για την εγκατάσταση στη χώρα μας της Πάουερ. Στο τέλος έκανε δύο συμβάσεις με την αγγλική Πάουερ και το Συνδικάτο Μελετών κι Επιχειρήσεων.
(…)
Του Πάγκαλου η κυβέρνηση έφτιαξε και τον ΑΣΟ και πούλησε μ’ αυτό τον τρόπο τους σταφιδοπαραγωγούς στην Εθνοτράπεζα, που δάνεισε το ληστρικό οργανισμό με 400 εκατομμύρια και τον ανάλαβε «υπό την προστασίαν της». Ο υπουργός των Οικονομικών Γ. Κοφινάς, διάσημος φορομπήχτης, γράφει ότι αναγκάστηκε να παραιτηθεί, γιατί βρέθηκε «προ των αδιακόπτως προβαλλόμενων αξιώσεων περί υπογραφής και άλλων συμβάσεων δι’ εκτέλεσιν δημοσίων έργων και διά νέας προμήθειας και ακατασχέτους δαπάνας».
Και τον διαδέχτηκε στο υπουργείο των Οικονομικών ο ίδιος ο Πάγκαλος και αργότερα ο Τανταλίδης, μεγάλη κι αυτός προσωπικότης της ρεμούλας.
Όλοι ρίχτηκαν σαν τις ακρίδες πάνω στη χώρα με διάθεση να φάνε το καταπέτασμα.
Ακούστε το γνωστό κατόρθωμά τους, που το παίρνω από την ιστορία του Καρολίδη: «Ο υπουργός των Οικονομικών εστάλη αυθωρεί εις Αμερικήν προς σύναψιν δανείου ή μάλλον όπως ενεργήση διά την χορήγησιν των Αμερικανικών κατά τον πόλεμον υποσχεθεισών πιστώσεων, εισηγήσει και προτροπή μυστηριωδών μεσαζόντων παραγόντων Ελλήνων εγκατεστημένων εν Αμερική, οίτινες και εβεβαίουν ότι θα κατώρθουν δι’ εξαγοράς της συνειδήσεως του επί του θησαυροφυλακίου της Αμερικής υπουργού, να επιτύχουν πάντα τούτα». Αυτές οι διαβόητες ψευτοπιστώσεις έγιναν, καθώς βλέπετε, και όπλα των απατεώνων! Και συνεχίζει ο ιστορικός: «Αι διαδόσεις αύται καταλλήλως διαδοθείσαι εγένοντο αφορμή χρηματιστηριακού παιγνιδίου εξ ου ικανοποιήθησαν οι εν τη αρχή και περί ταύτην εντριβέστεροι του στρατηγού φίλοι εις βάρος του ελληνικού λαού»!
Τέτοιες απάτες δεν είναι μια και δυο που σκάρωσε η συμμορία. Είναι πλήθος, αμέτρητες. Μια φορά οι υπουργοί του Πάγκαλου Ταβουλάρης της Συγκοινωνίας και των Εξωτερικών, ο Λουκάς Ρούφος, που είτε πουκάμισο άλλαζε ο Κανακάρης είτε κόμμα το ίδιο του έκανε, βγήκανε περιοδεία στην Ιταλία.
Πήγανε, λοιπόν, και σ’ ένα εργοστάσιο όπλων και παράγγειλαν όπλα για τον ελληνικό στρατό. Και αφού τσέπωσαν την παχιά προμήθεια, που τη μοιράστηκαν ύστερα με τον αρχηγό τους, έφυγαν με ήσυχη τη συνείδηση.
Όταν όμως παραλήφτηκαν τα όπλα στην Ελλάδα, οι ειδικοί τά ‘βγαλαν όλα άχρηστα γιατί ήταν αγιοβασιλιάτικα!
Όπου μυριζόσαντε προμήθεια -κι είχαν αποκτήσει πια τόση ειδικότητα- πέφτανε σαν τα κοράκια. Αλλά στο μεταξύ δεν ξεχνούσανε να φροντίζουν και για την ηθική, και βάλανε με νόμο τους αστυφύλακες να μετρούνε τα φουστάνια των γυναικών, μπας κι απέχουν από τη φτέρνα του ποδιού τους πάνω από τριάντα πόντους…
