Συνέντευξη στη Λόλα Σκαλτσά
«Γένοβα, Σιάτλ, Πράγα, Εξάρχεια, όσο και να τρέχουνε τα δάκρυα, όσο κι αν χτυπούν θα μας βρουν μπροστά με συνθήματα και πέτρες για τ’ αφεντικά. Θα μας βρουν μπροστά», έγραφε σε ένα από τα τραγούδια ο Στάθης Δρογώσης το 2009, προφητικά ίσως… Με συγκροτημένη πολιτική άποψη και σκέψη που διαφαίνεται μέσα από τα τραγούδια του, ο Στάθης είναι μουσικός «εκ γενετής». Στη Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκεί, για να ακούσει, να ενημερωθεί, αφού γι’ αυτόν η Αριστερά είναι η μόνη λύση, όπως χαρακτηριστικά είπε στον Δρόμο.
Πώς θυμάσαι την Κυψέλη της… άλλης εποχής;
Εκεί πέρασα τα χρόνια του Γυμνασίου και του Λυκείου. Έμενα στη Φωκίωνος. Μια όαση μπροστά στα κυψελιώτικα μαύρα στενά. Τη θυμάμαι αντιφατική. Σκληρή συντηρητική αλλά και αγαπησιάρικη.
Ποια ήταν τα στέκια σου ως έφηβος;
Δεν πήγαινα πολύ στις καφετέριες στη Φωκίωνος. Προτιμούσα την Πλατεία Κυψέλης και την Πλατεία Αμερικής. Θύρας χαμηλά ήταν και το θρυλικό στούντιο Voices που κάναμε πρόβες. Κυψέλης ήταν και το επίσης θρυλικό ΗΧΟΥΡΓΕΙΟΝ.
Υπάρχουν στιγμές-αναμνήσεις που έχουν χαραχτεί στην ψυχή σου, από τα παιδικά σου χρόνια;
Θυμάμαι το πρώτο μου κορίτσι και τις βόλτες μας στα κυψελιώτικα μαύρα στενά. Τους πρώτους μου φίλους από το σχολείο. Με τους περισσότερους έχουμε χαθεί. Το Πεδίον του Άρεως και την Πλατεία Κυψέλης. Θυμάμαι τις Κυριακές τα απογεύματα που στην Κυψέλη μπορεί να σε διαλύσουν.
Ή να σε κάνουν να θες να γράψεις μουσική. Στα πρώτα τραγούδια μου μιλούσα κυρίως για την Κυψέλη. Την αγάπησα και τη μίσησα.
Παράξενο αλλά έτσι είναι. Έν α παλιό μου τραγούδι, Το άλικο λουλούδι, για την Κυψέλη μιλάει. Πέντε δρόμοι μας χωρίζουν και ζούμε τις ζωές μας μες σε μαύρα κελιά….
Από πότε πιστεύεις πως άρχισε η παρακμή της και ποια ήταν τα πρώτα σημάδια αυτής της κατάστασης στην περιοχή που μεγάλωσες;
Δεν νομίζω ότι παρήκμασε η Κυψέλη. Απλά άλλαξε. Σημάδι παρακμής για μένα ήταν η εξάπλωση των καθισμάτων στη Φωκίωνος σε κάθε ελεύθερο χώρο, ασύδοτα. Οι μαγαζάτορες για περίπου 15 χρόνια δρούσαν ως νονοί. Τώρα έχει ελεύθερους χώρους. Επίσης, οι μετανάστες από την Αλβανία έχουν πλήρως ενσωματωθεί. Με τους Αφρικανούς υπάρχουν κάποια προβλήματα που μεγεθύνονται φυσικά από ακροδεξιά εξτρεμιστικά στοιχεία.
Μπορεί ν’ αλλάξει κάτι, μπορεί να βελτιωθεί και με ποιον τρόπο θεωρείς πως μπορεί να γίνει αυτό;
Κινήσεις όπως αυτή για την Ελεύθερη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης δείχνουν τον δρόμο. Πρέπει οι Κυψελιώτες να διεκδικήσουν κάθε σπιθαμή ελεύθερου χώρου. Να αυτοοργανωθούν στις γειτονιές τους.
Έχεις να προτείνεις τρόπους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ώστε να αντιμετωπιστεί όλη αυτή η άσχημη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί;
Χρειάζεται αστυνόμευση, όχι κατασταλτική αλλά προληπτική. Χρειάζεται να απομονωθούν οι ακροδεξιοί. Οι νταβατζήδες και οι πρεζέμποροι μετανάστες ή ντόπιοι να συλληφθούν. Εύκολο είναι. Τους βλέπουμε εμείς οι πολίτες να δρουν ανεξέλεγκτα και μάλλον τους προστατεύει κάποιος.
Θα έλεγες «ναι» αν σου έκαναν πρόταση να συμμετάσχεις στα κοινά αυτής της χώρας/πόλης;
Στήριξα την Ελένη Πορτάλιου και την «Ανοιχτή πόλη» στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές. Δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο. Αλλά ναι, σκέφτομαι να ασχοληθώ ξανά.
Τι είναι αυτό που σε ευχαριστεί περισσότερο, Στάθη, απ’ όσα βλέπεις σήμερα γύρω σου και τι σε στενοχωρεί.
Με ευχαριστούν οι κινήσεις και τα δίκτυα αλληλεγγύης. Με στενοχωρεί ο εκφασισμός της κοινωνίας.
Ποιο θεωρείς πως είναι το μεγαλύτερο ελάττωμά μας, ως λαός, και το μεγαλύτερο προτέρημά μας;
Δεν είμαστε ένας λαός. Έχουμε τάξεις. Πιστεύω στο ταξικό συμφέρον. Στην πάλη των τάξεων. Όλα τα άλλα είναι στερεότυπα.
Έχεις εμπιστοσύνη στους Έλληνες πολιτικούς;
Στην Αριστερά έχω εμπιστοσύνη. Για τις αξίες της και τους αγώνες της. Στους άλλους όχι.
Τελικά, έχουμε μερίδιο ευθύνης σ’ αυτή την κρίση;
Πάντως, δεν τα φάγαμε μαζί. Προφανώς ψηφίσαμε -όχι όλοι- κόμματα που κατέστρεψαν τη χώρα αλλά μέχρι εκεί. Η Αριστερά τις μέρες της ευμάρειας φώναζε. Λίγοι την άκουγαν.
Πιστεύεις πως θα ανακάμψουμε σύντομα απ’ όλη αυτή την κρίση και με τι κόστος;
Πιστεύω ότι κάποιοι άνθρωποι θέλουν να παλέψουν. Όχι για να γίνει η κατάσταση όπως πριν. Αλλά για να αλλάξει συνολικά η κοινωνία. Με αυτούς θα είμαι μαζί. Με μια αριστερή συμμαχία και κυβέρνηση. Με τους νεοφιλελεύθερους πάντα θα είμαι σε κόντρα.
Ποιο τραγούδι/μουσική θα ‘θελες να έχεις γράψει εσύ, αλλά το έχει γράψει κάποιος άλλος;
Θα ήθελα να είχα γράψει το Μισή Καρδιά του Μανώλη Φάμελλου.
Ο τρόπος που έχεις βρει να παρουσιάζεις ως ανεξάρτητος τα τραγούδια σου, έχει βρει εμπόδια από το κατεστημένο εταιριών και όχι μόνο;
Δεν με ενοχλούν και δεν τους ενοχλώ. Τα δίνουμε δωρεάν από την εταιρία μου και από το www.antelmamusic.com.
Είσαι ο καλλιτέχνης που βιώνεις αυτή την ιδιότητα με όλη τη δύναμη της ψυχής σου. Συμμετέχεις σε συναυλίες με κοινωνικό και ανθρωπιστικό χαρακτήρα, παρακινείς τον κόσμο να σηκωθεί από τον καναπέ του. Δεν είσαι εφησυχασμένος και αυτό φαίνεται και στα τραγούδια σου. Όλα αυτά είναι τρόπος και στάση ζωής;
Πώς σε αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί σου;
Έχω φίλους από τη δουλειά αλλά όχι πολλούς. Δεν έχω κανένα παράπονο. Ναι, είναι ο τρόπος ζωής μου τέτοιος.
Δεν κάθομαι ήσυχα. Αλλά δεν έχω νιώσει ανεπιθύμητος.
Ένιωσες ποτέ να κουράζεσαι και να θέλεις να εγκαταλείψεις; Και τι σε έκανε να αλλάξεις γνώμη;
Πολλές φορές σε συντρίβει η πραγματικότητα. Αλλά είμαι τυχερός έχω σύντροφο και φίλους να με βοηθήσουν.
Οι γονείς σου σε στήριξαν στις επιλογές σου, όποιες κι αν ήταν αυτές;
Χρωστάω τα πάντα στους γονείς μου. Αυτοί με σπούδασαν μουσική, μαζί με τη γιαγιά μου, και αυτοί με μεγάλωσαν με ελευθερία και μου άνοιξαν το μυαλό. Με στηρίζουν απόλυτα. Και εγώ το ίδιο.
Διαβάζεις και τι βιβλία προτιμάς;
Διαβάζω συνεχώς. Επιστημονική φαντασία – μεγάλους κλασικούς και για το πανεπιστήμιο. Σπουδάζω Φυσικός στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο
Ποιο είδος μουσικής αγαπάς περισσότερο;
Τα πάντα. Τον τελευταίο καιρό ακούω πολύ κλασική, Μάλερ κυρίως. Αλλά και Λένα Πλάτωνος και Radiohead.
Το μότο σου ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης ποιο είναι;
«Είμαστε όλοι καλλιτέχνες».
Φιλοδοξίες που έχεις;
Να γίνω καλός πατέρας.
Κάνε μια ευχή!
Να περάσει η κρίση με αλληλεγγύη. Και να πεθάνει ο φασισμός.
