Δηλητηρίασαν τον κόσμο. Τον αφιόνισαν. Βλέπεις την οργή να ξεχειλίζει ακόμη και απ’ τα πιο σφιχτά χείλη, τη μυρίζεις στον αέρα. Έστησαν στον τοίχο το μόχθο του και τον μαστιγώνουν ανελέητα. Μας έστησαν στον τοίχο και μας μαθαίνουν την αλφαβήτα των δικαιωμάτων μας: όλα παραγράφονται και πρέπει να γυρίσουμε χρόνια πίσω, να συλλαβίσουμε γράμμα-γράμμα την αξιοπρέπειά μας.
Με συγχωρείς που δεν σου απηύθηνα το λόγο κ. βασιλόφρων, που δεν σε προσφώνησα όπως ορίζει η ευγένεια, αλλά έχω αποφασίσει να μην είμαι πλέον ευγενής. Να πάρω την ευγένεια και την ευπρέπειά τους, αυτή τη βολεμένη, την υποκριτική ευπρέπεια που δικάζει από καθέδρας επί δικαίων και να τους την τρίψω στη μούρη.
Έχω αποφασίσει να κάνω κίνημα φτυσίματος, να διαδώσω το φτύσιμο, την προσβολή και τη διαπόμπευσή τους, ως πράξη αντίστασης και διαμαρτυρίας: στη δική μας υποτίμηση, στη δική μας καθημερινή προσβολή, στο διασυρμό της ζωής μας.
Ελπίζω να κατανοείς κ. βασιλόφρων, αλλά αν δεν καταλαβαίνεις, τότε ελπίζω πολύ περισσότερο, γιατί αυτό σημαίνει ότι είμαστε απέναντι, ότι είμαστε διαφορετικοί κι ότι το σκοινί που μου άπλωσες το τραβάω για να το κόψω, για να σε γκρεμίσω. Ποντάρω, όμως, στην κατανόησή σου ως προς το εξής: οπωσδήποτε γνωρίζεις από πολιτιστικά δρώμενα. Τις περισσότερες φορές, βέβαια, είναι ευφημισμός χωρίς ουσία, άλλοθι για ατάλαντους που, ωστόσο, κερδίζει το ενδιαφέρον τού θεατή γιατί έχει ζωντάνια, έχει τον παλμό της αμεσότητας. Κάνε, λοιπόν, τώρα μια αφαίρεση και σκέψου τους ακτιβιστές μου – και μόνο η πίστη στο σκοπό τους δίνει απίστευτο κουράγιο, να στοχοποιούν (από σας την έμαθα τη λέξη αυτή) να παραφυλάν και να χτυπούν την κατάλληλη στιγμή, μέσα στον κόσμο. Το γιαούρτι (αν και, ειδικά σε αυτή την εφημερίδα, έπρεπε να αποφύγω τη λέξη γιαούρτι) είναι ένα απ’ τα όπλα μας. Εύπεπτο, δροσερό, ό,τι πρέπει για την εποχή, αν και νομίζω κάπως συμβολικό, λίγο. Εκτός απ’ το γιαούρτι, υπάρχει το ξεβράκωμα. Να τους πιάνεις όπως περπατάνε κορδωτοί και γκλαμουράτοι, με τα σινιέ συνολάκια, και να τους παραδίδεις στη χλεύη, στη διαπόμπευση.
Έτσι λοιπόν, κ. βασιλόφτων, σκέφτομαι να κάνω έναν περιοδεύοντα όμιλο και να δώσω μια άλλη διάσταση στον όρο πολιτιστικά δρώμενα. Μην ξεσηκώνεσαι, όταν αμφισβητούνται και τσαλακώνονται τα επιτεύγματα ολόκληρης της κοινωνίας, δεν θα κάτσω να χολοσκάσω για τον τύπο και το γράμμα ενός άχρηστου πολιτισμού.
Το μόνο που με βάζει σε σκέψεις, είναι ότι βλέπω την οργή του κόσμου να με προλαβαίνει.
Έχω αποφασίσει να κάνω κίνημα φτυσίματος, να διαδώσω το φτύσιμο, την προσβολή και τη διαπόμπευσή τους, ως πράξη αντίστασης και διαμαρτυρίας: στη δική μας υποτίμηση, στη δική μας καθημερινή προσβολή, στο διασυρμό της ζωής μας.
Ελπίζω να κατανοείς κ. βασιλόφρων, αλλά αν δεν καταλαβαίνεις, τότε ελπίζω πολύ περισσότερο, γιατί αυτό σημαίνει ότι είμαστε απέναντι, ότι είμαστε διαφορετικοί κι ότι το σκοινί που μου άπλωσες το τραβάω για να το κόψω, για να σε γκρεμίσω. Ποντάρω, όμως, στην κατανόησή σου ως προς το εξής: οπωσδήποτε γνωρίζεις από πολιτιστικά δρώμενα. Τις περισσότερες φορές, βέβαια, είναι ευφημισμός χωρίς ουσία, άλλοθι για ατάλαντους που, ωστόσο, κερδίζει το ενδιαφέρον τού θεατή γιατί έχει ζωντάνια, έχει τον παλμό της αμεσότητας. Κάνε, λοιπόν, τώρα μια αφαίρεση και σκέψου τους ακτιβιστές μου – και μόνο η πίστη στο σκοπό τους δίνει απίστευτο κουράγιο, να στοχοποιούν (από σας την έμαθα τη λέξη αυτή) να παραφυλάν και να χτυπούν την κατάλληλη στιγμή, μέσα στον κόσμο. Το γιαούρτι (αν και, ειδικά σε αυτή την εφημερίδα, έπρεπε να αποφύγω τη λέξη γιαούρτι) είναι ένα απ’ τα όπλα μας. Εύπεπτο, δροσερό, ό,τι πρέπει για την εποχή, αν και νομίζω κάπως συμβολικό, λίγο. Εκτός απ’ το γιαούρτι, υπάρχει το ξεβράκωμα. Να τους πιάνεις όπως περπατάνε κορδωτοί και γκλαμουράτοι, με τα σινιέ συνολάκια, και να τους παραδίδεις στη χλεύη, στη διαπόμπευση.
Έτσι λοιπόν, κ. βασιλόφτων, σκέφτομαι να κάνω έναν περιοδεύοντα όμιλο και να δώσω μια άλλη διάσταση στον όρο πολιτιστικά δρώμενα. Μην ξεσηκώνεσαι, όταν αμφισβητούνται και τσαλακώνονται τα επιτεύγματα ολόκληρης της κοινωνίας, δεν θα κάτσω να χολοσκάσω για τον τύπο και το γράμμα ενός άχρηστου πολιτισμού.
Το μόνο που με βάζει σε σκέψεις, είναι ότι βλέπω την οργή του κόσμου να με προλαβαίνει.
Ένας διαβασμένος αναγνώστης
Σχόλια
