Πόσο δίκιο έχει ο λαός μας! «Ουδείς μωρότερος των ιατρών αν δεν υπήρχαν οι διδάσκαλοι»… Ακριβώς! Καλά τους έχουμε στο υπουργείο να σηκώνουν τα τηλέφωνα! Και ούτε γι’ αυτό δεν είναι ικανοί! Ούτε γι’ αυτό! Ακούστε τι θυμήθηκαν οι κύριοι φιλόλογοι: το Δημοσθένη και τους Φιλιππικούς του και το χάλκινο άγαλμα που του έστησε ο δήμος των Αθηναίων. Και το περίφημο επίγραμμα που χαράχτηκε στη βάση του ανδριάντα: «Αν, Δημοσθένη, είχες δύναμη τόση, όσο νου, τότε δε θα σκύβανε ποτέ σε Μακεδόνων σπαθί οι Έλληνες». Οπότε, είναι, λέει, ντροπή για την πόλη της Παλλάδας να φιλοξενήσει το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ακούστε πράγματα! Οι μεμψίμοιροι φιλόλογοι!
Καλά κάνει η κοινωνία και δεν τους υπολήπτεται! Βλέπω τους πιτσιρικάδες στην υπηρεσία πώς τους αντιμετωπίζουν, άβγαλτα παιδιά, κι όμως καλύτεροι είναι από εκείνους, στο πρωτόκολλο, στις δουλειές γραφείου, στις πρακτικές δουλειές γενικότερα.
Όμως, πολλοί βρήκαν την ευκαιρία να αμολήσουν δηλητήριο. Πλάκωσαν οι χιουμορίστες, «προσοχή» έγραψαν, «μη δυσαρεστήσετε τη Δραγώνα». Μετά, κάποιοι άλλοι που απαντούσαν δήθεν ανθ’ ημών, «έχουμε τον Καρατζαφέρη μαζί μας, μας στηρίζει ο Καρατζαφέρης και δεν φοβόμαστε τίποτε».
Το κοντό του και το μακρύ του ο καθένας. Και δεν βρέθηκε ένας, μια φωνή λογικής να πει για τα Σκόπια, για τους Σκοπιανούς και τον Νίμιτς και τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις. Υπάρχει άραγε καλύτερο όπλο διπλωματίας από τον πολιτισμό; Υπάρχουν καλύτεροι πρεσβευτές από τα αγάλματα; Και όμως, κανενός δεν του πήγαν στο νου αυτές οι απλές αλήθειες. Πιο εύκολο το έχουν να είναι ευφάνταστοι, παρά πραγματιστές, μέχρι και τις δημοτικές εκλογές ανακάτεψαν. «Βάζει τώρα χέρι στην πλατεία», είπαν, «και μετά από λίγο και στο δημαρχείο».
Εκείνος παρέμενε νηφάλιος. Αμετακίνητος. «Σε ταραγμένους καιρούς,» μας είπε, «πρέπει να αναζητούμε όλα όσα μπορούν να μας ενώσουν: Όλα όσα μας κάνουν δυνατότερους, συνεργάτες προς ένα κοινό στόχο». Και μας έδειξε προς τα κει που δείχνει πάντα: Το νέο εθνικό ορόσημο, την επέτειο των 2.500 χρόνων της μάχης των Πλαταιών.
♠ Ο βασιλόφρων
