Η οικονομία του Μαυροβουνίου λέγεται ότι ευνοήθηκε από τις Άμεσες Ξένες Επενδύσεις, τις μεγαλύτερες πανευρωπαϊκά, ειδικά στον τομέα της Στέγης. Όμως πώς αναπτύσσεται η οικονομία στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης; Ποιες οι συνέπειες στην εργατική τάξη;
Παρά τις επενδύσεις η οικονομία έκανε βήματα πίσω κατά τα τελευταία 23 χρόνια σε σύγκριση με τα χρόνια του σοσιαλισμού. Για παράδειγμα, η βιομηχανία μετάλλου (αλουμίνιο, χάλυβας κλπ) καταρρέει, ενώ η υλοτομική βιομηχανία και η κλωστοϋφαντουργία εξαφανίστηκαν πλήρως. Ο εμπορικός στόλος δεν υπάρχει πια. Ως αποτέλεσμα, έχουμε χιλιάδες εργάτες στο δρόμο. Η υποστηριζόμενη από ξένες επενδύσεις άνθιση του real estate δεν μπορεί να αναπληρώσει τις χαμένες θέσεις εργασίας και την κακή οικονομική κατάσταση.
Πώς διαμορφώνεται η πολιτική σκηνή μετά την Ανεξαρτησία του Μαυροβουνίου;
Τα τελευταία 23 χρόνια το Δημοκρατικό Κόμμα των Σοσιαλιστών (DPS) και ο μικρότερος σύμμαχός του το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα είναι οι απόλυτοι άρχοντες στο Μαυροβούνιο, τη μόνη χώρα πανευρωπαϊκά της οποίας η πολιτική πλειοψηφία ποτέ δεν άλλαξε. Παρότι προέρχονται από το πρώην κομμουνιστικό κόμμα, σήμερα δεν έχουν τίποτε το κοινό με την ιδέα του κομμουνισμού, παραμένοντας σε καπιταλιστική βάση. Η σημερινή κυβερνώσα δύναμη, το DPS (σ.σ. του συχνά κατηγορούμενου για λαθρεμπόριο τσιγάρων Μίλο Τζουγκάνοβιτς) είναι ένα απολυταρχικό καθεστώς που κυβερνά σύμφωνα με τις χειρότερες καπιταλιστικές παραδόσεις, περιφρονώντας τα βασικά ανθρώπινα και τα εργατικά δικαιώματα.
Άλλα αντιπολιτευόμενα κόμματα, εκτός από το SNP (Σοσιαλιστικό Λαϊκό Κόμμα) που είναι κοινοβουλευτικό και σοσιαλιστικό κόμμα (σε μια καπιταλιστική κοινωνία), είναι μικρότερα συντηρητικά και εθνικιστικά κόμματα.
Μόνο το Γιουγκοσλαβικό Κομμουνιστικό Κόμμα του Μαυροβουνίου πιστεύει ότι το Μαυροβούνιο μπορεί να επιζήσει μονάχα σε μια σοσιαλιστική κοινωνία. Δεχόμαστε την ένταξη στην Ε.Ε. αν ο λαός το αποφασίσει, αλλά γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει διέξοδος από την κακή οικονομική κατάσταση αν δεν συμμαχήσουμε με τις δημοκρατίες της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Υπάρχει ένας αριθμός μικρότερων κομμάτων που αποκαλούνται «κόμματα των πολιτών», φιλοσερβικά και κάποια μειονοτικά (Αλβανικά, Βοσνιακά, Κροατικά). Ακόμα, υπάρχουν πολλά εξωκοινοβουλευτικά. Στις επερχόμενες εκλογές, θα έχουμε 13 κόμματα και συμμαχίες. Η προεκλογική συζήτηση στρέφεται στην οικονομία και το βιοτικό επίπεδο, την εγκληματικότητα και τη διαφθορά, την κοινωνική ασφάλιση, τη Σερβική Γλώσσα, την ένταξη στο ΝΑΤΟ κλπ.
Και αναφορικά με τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Το καθεστώς αρέσκεται να μιλά για τις καλές και εύκολες σχέσεις και διαπραγματεύσεις που υπάρχουν με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Από την άλλη, η αντιπολίτευση μιλά για τεράστια προβλήματα σχετικά με τη διαφθορά, το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και τις άχρηστες και εγκληματικές ιδιωτικοποιήσεις.
Δημοψήφισμα για την ένταξη στην Ε.Ε.
Ποια κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα προωθείτε ειδικότερα ενάντια στην ένταξη στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ;
Σχετικά με την Ε.Ε., εμείς θέλουμε να εφαρμοστεί η άποψη του λαού όπως αυτή θα φανεί με δημοψήφισμα. Αν ο λαός αποφασίσει πλειοψηφικά υπέρ της ένταξης, εμείς θα το σεβαστούμε. Σχετικά με το ΝΑΤΟ, οι κομμουνιστές είναι κατηγορηματικά αντίθετοι με την ένταξη σε αυτό το στρατιωτικό συνασπισμό. Ο λόγος είναι απλός: οι δυτικές χώρες τρομοκρατούν τον υπόλοιπο κόσμο.
Παρότι υπάρχει νοσταλγία για το σοσιαλισμό, οι κομμουνιστικές δυνάμεις στην ανατολική Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένου του Μαυροβουνίου, παραμένουν αδύναμες. Γιατί;
Στο Μαυροβούνιο δεν υπάρχει νοσταλγία, αλλά όλο και γενικότερη παραδοχή ότι ο σοσιαλισμός ανέπτυξε το Μαυροβούνιο σε αυτό το επίπεδο που βρίσκεται τώρα. Από την άλλη, το σημερινό καπιταλιστικό σύστημα μοιάζει με κατακλυσμό γι’ αυτή τη μικρή χώρα.
Το σημερινό κυβερνητικό κόμμα προήλθε από το κομμουνιστικό κόμμα, του οποίου το όνομα μόνο άλλαξε, προφανώς υπό έξωθεν πιέσεις. Πήρε όλη την περιουσία του κομμουνιστικού κόμματος και τη μετέτρεψε σε καπιταλιστικό όπλο. Επιπλέον, το καθεστώς έγινε πλήρως αντικομμουνιστικό και το έργο μας κατέστη εξαιρετικά δύσκολο. Οι κομμουνιστές είναι σήμερα χωρίς υλικά μέσα, απομονωμένοι και εκτοπισμένοι από τα ΜΜΕ.
Θα ήθελα να κλείσω λέγοντας πως οι γνώσεις μας για τον κομμουνισμό μάς οδηγούν στο συμπέρασμα πως οι νέες σοσιαλιστικές επαναστάσεις θα πετύχουν όταν ξεκινήσουν από τις μεγάλες πόλεις και τις λεγόμενες μητροπολιτικές περιοχές. Εξ αυτού, παρατηρούμε με μεγάλη προσοχή ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, και παράλληλα ελπίζουμε πως οι λεγόμενες μητροπολιτικές περιοχές θα επιστρέψουν το χρέος τους στην περιφέρεια, που ακόμα δίνει διεθνή διάσταση σε αυτές τις επαναστάσεις.
