ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Ηλία Σταθάτο
Πολλά έχουν γραφτεί και γράφονται για τα όσα συνέβησαν στο συνέδριο της ΠΟΕ-ΟΤΑ. Είχαμε τα πάντα. Κατηγορίες, χειροδικίες, μνημονιακό περιβάλλον, μετέχοντες που αποτελούν πειραματόζωα των νέων εργασιακών σχέσεων, και πολλά άλλα. Χάθηκε όμως η ουσία, μιας και η συζήτηση για το ρόλο της ΠΟΕ-ΟΤΑ στις σημερινές συνθήκες, για την κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα αλλά και στους χώρους εργασίας των Δήμων, έμεινε στην άκρη. Ρωτήσαμε για όλα αυτά τον Βασίλη Γκιτάκο, μέλος του Γ.Σ. της ΠΟΕ-ΟΤΑ και μέλος του ΜΕΤΑ-ΟΤΑ, ο οποίος παραχώρησε στον Δρόμο τη συνέντευξη που ακολουθεί.
Ποιο είναι σήμερα το τοπίο στις εργασιακές συνθήκες των δήμων;
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση χρησιμοποιήθηκε από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ασκήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ ως «πειραματόζωο» ώστε να δοκιμαστούν και να εισαχθούν και στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα διάφορες μορφές ελαστικών σχέσεων εργασίας, σε αντικατάσταση της μόνιμης και σταθερής δουλειάς που αποτελεί πάγια θέση και αντικείμενο πάλης και διεκδίκησης της παράταξής μας, Μέτωπο Ταξικής Ανατροπής Εργαζομένων στους ΟΤΑ (ΜΕΤΑ-ΟΤΑ).
Οι πάγιες και διαρκείς ανάγκες των υπηρεσιών των δήμων, όπως και η αναβάθμισή τους δεν αντιμετωπίζονται με την ολιγόμηνη «ανακύκλωση» των ανέργων, η λύση είναι τα μεγάλα κενά που δημιούργησε η μνημονιακή λαίλαπα να καλυφθούν με προσωπικό που θα έχει ίσους όρους αμοιβής και εργασίας, που θα έχει μόνιμη και σταθερή εργασιακή σχέση καθώς και πλήρη και ίσα ασφαλιστικά δικαιώματα.
Η συρρίκνωση του υπάρχοντος προσωπικού με μόνιμη σχέση εργασίας θα αυξάνεται συνεχώς όσο είναι σε ισχύ η απαγόρευση των προσλήψεων μόνιμου προσωπικού και θα αποτελεί άλλοθι των αιρετών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που στήριξαν την προηγούμενη περίοδο τη μνημονιακή πολιτική των κυβερνήσεων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, για ιδιωτικοποιήσεις βασικών υπηρεσιών των δήμων όπως αυτή της καθαριότητας που έχει σχέση με την αποκομιδή και διαχείριση των απορριμμάτων.
Ποιες ήταν οι μνημονιακές απώλειες;
Οι εργαζόμενοι και ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης βρέθηκαν στο στόχαστρο των μνημονίων και των εφαρμοστικών μέτρων. Ως πρώτο μνημονιακό μέτρο αναγνωρίζεται ο «Καλλικράτης» που αποδιοργάνωσε την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ενώ ακολούθησαν ο οικονομικός στραγγαλισμός με περικοπές 60% στους πόρους, η κατάργηση της οικονομικής αυτοτέλειας των δήμων με την επιβολή του οικονομικού παρατηρητηρίου, οι καταργήσεις, συγχωνεύσεις και ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών, η εργασιακή εφεδρεία, οι διαθεσιμότητες και οι χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων, οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, η εφαρμογή διαφόρων μορφών ελαστικών σχέσεων εργασίας, η κατάργηση του παιδαγωγικού χαρακτήρα των παιδικών σταθμών με την αύξηση του ωραρίου στους παιδαγωγούς, η εφαρμογή νέου πειθαρχικού δικαίου που κατάργησε το τεκμήριο της αθωότητας, η ληστεία των αποθεματικών των ασφαλιστικών μας ταμείων με το PSI…
Οι εργαζόμενοι στους δήμους αποτελούν έναν από τους μεγαλύτερους κλάδους εργαζομένων στο δημόσιο τομέα. Η προπαγάνδα από τα συστημικά ΜΜΕ, η σαλαμοποίηση και η δημιουργία εργαζομένων πολλών ταχυτήτων από την προηγούμενη κυβέρνηση είχαν ως αποτέλεσμα να παρουσιαστούν ακόμα και κρούσματα «κανιβαλισμού» μεταξύ των εργαζομένων που, εγκαταλείποντας το αίσθημα αλληλεγγύης και βάζοντας μπροστά το «εγώ» και όχι το «εμείς», μπήκαν τροχοπέδη στη σωστή οργάνωση και ενότητα του κλάδου, καθώς και στη μαζικοποίηση των αγώνων που δόθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα.
Μεγάλες ευθύνες φέρουν οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ που εμποτισμένες στον εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό και τον παραγοντισμό, καλλιέργησαν στους εργαζόμενους τη λογική της ανάθεσης, της εκδούλευσης, του εφησυχασμού και των συντεχνιακών διεκδικήσεων, όλα τα προηγούμενα χρόνια έπαιρναν ό,τι τους «πετούσε» η εκάστοτε εξουσία (π.χ. επιδόματα) και τα παρουσίαζαν σαν μεγάλη κατάκτηση του κλάδου.
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι στους δήμους δεν έδωσαν και μεγάλους αγώνες σε κλαδικό επίπεδο.
Και το ΜΕΤΑ πώς επιδιώκει να συμβάλει στο συνδικαλιστικό τοπίο των εργαζομένων στους ΟΤΑ;
Η ενεργή συμμετοχή όλων των εργαζομένων στα συνδικάτα είναι το βασικό συστατικό για ένα νέο οικοδόμημα στο συνδικαλιστικό κίνημα, με νέους ορίζοντες και γνωρίζουμε ότι με κατεδαφιστέα υλικά δεν μπορείς να οικοδομήσεις κάτι νέο. Λογικές του παρελθόντος που καλλιεργήθηκαν από τις ηγεσίες που υπηρέτησαν τον εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ), που περιορίστηκαν στον παραγοντισμό και την ιδιοτέλεια πρέπει να απορριφθούν, όπως επίσης και οι λογικές της περιχαράκωσης και του απομονωτισμού (ΠΑΜΕ). Αυτό επιζητούμε και παλεύουμε γι’ αυτό.
Η λογική των ηγεσιών της ΣΥΝ.ΑΝ. (πρ. ΠΑΣΚΕ-ΟΤΑ) και της ΔΑΚΕ-ΟΤΑ να επιμένουν στο διαχωρισμό των εργαζομένων στους δήμους σε πατρικίους και πληβείους διασπά τον κλάδο και ένα μεγάλο μέρος εργαζομένων το αφήνουν ασυνδικάλιστο και δεν το εντάσσουν ούτε στη δύναμη της Ομοσπονδίας αλλά και ούτε στα πρωτοβάθμια σωματεία που «ελέγχουν».
Η μη πραγματοποίηση καταστατικού συνεδρίου την πρώτη ημέρα του πρόσφατου συνεδρίου μας, όπως διαπαραταξιακά από καιρό είχαμε συμφωνήσει, ώστε να ενταχθούν και οι «εκτός των τειχών» εργαζόμενοι με ίσα δικαιώματα στη δύναμη της Ομοσπονδίας, είναι ευθύνη της ΣΥΝ.ΑΝ (πρ. ΠΑΣΚΕ-ΟΤΑ) και της ΔΑΚΕ-ΟΤΑ που κρύβονται πίσω από τις αποφάσεις της ΑΔΕΔΥ και τους τακτικισμούς που ακολούθησαν και στην τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση, προκειμένου να ματαιωθεί και το καταστατικό συνέδριο της ΑΔΕΔΥ τον περασμένο Δεκέμβρη.
Είχατε λοιπόν την προηγούμενη εβδομάδα το συνέδριο της Ομοσπονδίας σας. Πώς κύλησε;
Συνοπτικά θα λέγαμε ότι συνέδριο δεν έγινε, και δεν έγινε γιατί η ηγεσία της ΣΥΝ.ΑΝ. φαίνεται να είχε προαποφασίσει να ακολουθήσει την τακτική των προκλήσεων, των προσωπικών επιθέσεων σε στελέχη της παράταξής μας και της δημιουργίας τεχνητού κλίματος έντασης και πόλωσης, προκειμένου να μη γίνει συζήτηση για τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων και του κλάδου. Τουλάχιστον έτσι ενήργησε όταν κατάλαβε από την πρώτη ψηφοφορία του συνεδρίου για διαδικαστικό θέμα, ότι δεν μπορεί να ελέγξει το σώμα των συνέδρων. Γεγονός που οδήγησε την ηγεσία της ΣΥΝ.ΑΝ. να προβεί σε προπηλακισμούς συνέδρων, σε τραμπουκισμούς και σε ενέργειες που συναντούμε σε γηπεδικά επεισόδια. Οι δύο πρώτες ημέρες, όπως θα έχετε ενημερωθεί, αναλώθηκαν εν μέσω των προαναφερομένων γεγονότων στο να νομιμοποιηθούν σωματεία και σύνεδροι, όπου επικράτησε από πλευράς ΣΥΝ.ΑΝ. και ΔΑΚΕ-ΟΤΑ η στενή λογιστική λογική του τι χάνω, τι κερδίζω. Την τρίτη και τελευταία ημέρα τόσο εμείς όσο και οι άλλες συνδικαλιστικές παρατάξεις της Αριστεράς προσπαθήσαμε και εστιάσαμε στα προβλήματα και στον τρόπο δράσης, ενώ η ηγεσία της ΣΥΝ.ΑΝ. περιορίστηκε στις προσωπικές επιθέσεις και στις συκοφαντίες κατά στελεχών μας και σε ένα «παραλήρημα» του απερχόμενου προέδρου της Ομοσπονδίας, κατά του ΣΥΡΙΖΑ.
Έχω παρατηρήσει και κατά τους προηγούμενους μήνες μια ιδιαίτερα έντονη αντιπαράθεση της ΣΥΝ.ΑΝ. και του Θέμη Μπαλασόπουλου με την παράταξή σας. Τι συμβαίνει;
Κατ’ αρχήν να πω ότι δεν επιτρέπεται σε συνδικαλιστή με τέτοια πείρα να χάνει την ψυχραιμία του και να γίνεται πρωταγωνιστής και υποκινητής τέτοιων επεισοδίων που ζήσαμε στο συνέδριο. Από την άλλη, η πικρία του συνάδελφου Θέμη Μπαλασόπουλου επειδή δεν εντάχθηκε στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως είναι μεγάλη και έως ένα βαθμό μπορεί κάποιος και να την κατανοήσει. Ωστόσο το να καταφεύγει σε «αποκαλύψεις» ότι δήθεν ο «Η.Β» κι ο «Κ.Κ.» μαζί με τον «Λ.Λ.» (τυχαία τα αρχικά ονομάτων) του ζήτησαν να γίνει επικεφαλής της παράταξης του ΜΕΤΑ και να είναι υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη κι αν ήταν αληθινές, προσβάλουν πρώτα απ’ όλα τον ίδιο – πόσο μάλλον όταν αυτές οι «αποκαλύψεις» κινούνται στη σφαίρα της φαντασίας.
Παρουσίασε, δε, την παράταξή τους ως αχρωμάτιστη και ανεξάρτητη, κάτι σαν το «no politika», χωρίς κανένα ιδεολογικό υπόβαθρο και κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια κατηγορεί το ΜΕΤΑ-ΟΤΑ για κυβερνητικό συνδικαλισμό. Νομίζω ότι η ηγεσία της ΣΥΝ.ΑΝ. (πρ. ΠΑΣΚΕ) πρέπει να προσέξει: ο κίνδυνος δυνάμεις που τα προηγούμενα χρόνια ισχυρίζονταν ότι παλεύουν κατά των μνημονίων να διολισθήσουν και να προστεθούν στο νέο μνημονιακό μπλοκ που συγκροτείται από τις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις, είναι μεγάλος.
Και η πορεία της ΠΟΕ-ΟΤΑ μετά το συνέδριό της;
Οι εκλογές που διεξήχθησαν στο συνέδριο άλλαξαν τους συσχετισμούς στη διοίκηση της Ομοσπονδίας. Η απόλυτη πλειοψηφία της ΣΥΝ.ΑΝ. που της έδινε το δικαίωμα να λειτουργεί την Ομοσπονδία σε ιδιοκτησιακό καθεστώς και να τη μετατρέπει (όπως έκανε στην προηγούμενη θητεία) σε «καπετανάτο» της εξανεμίστηκε. Σε αυτό συνετέλεσε η επάνοδος της ΔΑΣ-ΟΤΑ στην Ομοσπονδία, που κατάλαβε το λάθος της αποχώρησης από το προηγούμενο συνέδριο της Θεσσαλονίκης διασπώντας τον κλάδο στην πιο κρίσιμη περίοδο, αλλά και η σημαντική άνοδος των δυνάμεων του ΜΕΤΑ-ΟΤΑ.
Η ΠΟΕ-ΟΤΑ οφείλει να πρωτοστατήσει το επόμενο διάστημα και, σε συντονισμό με άλλους κλάδους εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, πρέπει να απαιτήσουν από την κυβέρνηση να μην κάνει ούτε βήμα πίσω, να μην υποκύψει στους εκβιασμούς των τοκογλύφων δανειστών και να προχωρήσει στην υλοποίηση των προεκλογικών και προγραμματικών της δεσμεύσεων, στο ξήλωμα του μνημονιακού καθεστώτος και στη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, στην επαναφορά της Δημοκρατίας στη χώρα μας και της υπερηφάνειας και της αξιοπρέπειας στον ελληνικό λαό.
