Κάτι διαβολάκια του Συνοικισμού ήταν η παρέα μας στη Μυτιλήνη.
Όλο παλεύαμε.
Παλεύαμε να βρούμε μπάλα, να φτιάξουμε τσέρκια, να φτιαχτεί το πατίνι, να μας χαμογελάσει το «κορίτσι».
Κάποτε μας ήρθε να νοικιάσουμε ένα μηχανάκι, για φιγούρα στην Αγγελική.
Λεφτά γιοκ, αλλά βρήκαμε το κόλπο.
Παίρναμε από τον Ορφέα, τη Σαπφώ και τον Αρίωνα, τους σινεμάδες της Μυτιλήνης, φωτογραφίες έργων που κατέβαζαν και η κομπίνα ήταν έτοιμη.
Σκάβαμε λακκάκια στο παρκάκι, στον Άγιο Ευδόκιμο, χώναμε τις φωτογραφίες, βάζαμε ένα γυαλί από πάνω και τις σκεπάζαμε με χώμα.
– Σινεμά με μισή δραχμή!
Χαμός στην προσέλευση, και η «προβολή» απλή.
Σκουπίζαμε με τα χέρια το χώμα, να οι φωτογραφίες να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, η πιτσιρικαρία εκστατική πάνω από την τρύπα κι’ εγώ να φτιάχνω και να παρουσιάζω ό,τι ταινία παράγγελνε η ομήγυρης.
– Τον καουμπόη που έκλεψε την Ινδιάνα…
– Το Μπεν-Χούρ…
– Αυτοί που φιλιόντουσαν, την ακατάλληλη…
Και δόστου εγώ σενάρια στο πιτς – φυτίλι κι ο Γιώργος, ο χοντρός, να μαζεύει τα «εισιτήρια».
Στη «βραδινή παράσταση», ανάβαμε το φακό και συνεχίζαμε, μέχρι που μας μάζευαν έξαλλες οι μανάδες μας.
Όλοι καταλάβαιναν πως ήταν μούφα η «παράσταση», όμως για κάποιο λόγο συμμετείχαν.
Ίσως, γιατί ήταν μεγάλη η λαχτάρα τους να δουν ένα «έργο», ίσως γιατί το παραμύθιασμα ήταν από τότε καταφυγή.
Ίσως να είχε δίκιο ο νεολαίος Αλέξης όταν δήλωνε: «Η δύναμη είναι στο παραμύθι».
Το «σινεμά» κράτησε 2-3 μέρες, γιατί γρήγορα μας πήραν χαμπάρι.
– Φέρτε πίσω τα φράγκα μας…
Οι παραστάσεις ματαιώθηκαν, τα μαζέψαμε κι όπου φύγει-φύγει.
Φυσικά το «ταμείο» δεν έφτασε για να νοικιάσουμε μηχανάκι.
Η φιγούρα αναβλήθηκε.
Ακούγοντας τον πρωθυπουργό να κάνει τον απολογισμό της τρίχρονης διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, διαπίστωσα με έκπληξη πως τούτη εδώ η παρέα της εξουσίας, τούτα τα «διαβολάκια του Μαξίμου», μοιάζουν απίστευτα με την παρέα μου, τα διαβολάκια του Συνοικισμού, τότε στη Μυτιλήνη.
Μισό αιώνα μετά, αντέγραψαν οι αθεόφοβοι το κόλπο μας, το «μούφα σινεμά».
Πήγαν οι αφιλότιμοι σ’ όλα τα σινέ – καπιταλισμός, πήραν χρησιμοποιημένα εδώ και χρόνια «μοντέλα», έσκαψαν βαθιά στις λαϊκές λαχτάρες, τα σκέπασαν με την απάνθρωπη πολιτική της δεξιάς, τα λουστράρισαν με ολίγη «σύγχρονη αριστερά» κι άρχισε το «έργο».
Όπως έκανε κι η παρέα μας.
Σινε – Ολιστικόν, κυρίες και κύριοι:
– Ορίστε το θρυλικό έργο «πρώτη φορά αριστερά».
Να φωτό από το Σκοπευτήριο, να φωτό από την κηδεία του Φιντέλ, να επισκέψεις στη Μακρόνησο.
– Θέλετε το ακατάλληλο έργο «πολιτικό αριστερό πρόσημο»;
Να ο λουσάτος Κατρούγκαλος να πετσοκόβει τις συντάξεις, να το ΕΚΑΣ να εξαφανίζεται και οι υπότιτλοι να γράφουν «δίκαια αναπροσαρμογή με ταξικό πρόσημο».
– Θέλετε το θρίλερ «ρεαλισμός»;
Να αγκαλιές με τον Τραμπ και χαριεντίσματα με Νετανιάχου και το 2% του ΑΕΠ στο ΝΑΤΟ.
– Βάλε το σίριαλ «ανάπτυξη»…
Έτοιμο…
Πάει η ΔΕΗ, πάνε τα αεροδρόμια, πάει το Ελληνικό και μη στεναχωριέστε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε είναι έτοιμα για.. «ανάπτυξη».
– Ντοκιμαντέρ έχουμε;
Εδώ είναι…
Οι νέοι μας ακολουθούν τον θρυλικό Οδυσσέα μας στην περιπλάνησή του. Φεύγουν, αλλά σκεφτόμαστε να μπορούν να ψηφίζουν ποιος θα τους κανονίζει το «ταξίδι».
Απίθανοι!
Απλό το τρικ: Πολιτεύεσαι δεξιά, δηλώνεις Αριστερά και συγκρίνεσαι με τη Δεξιά.
Βέβαια, έχουν ξεπεράσει τη παρέα μας.
Εμείς να καβαλήσουμε μηχανάκι για βόλτα και φιγούρα θέλαμε.
Αυτοί να καβαλήσουν την κυβέρνηση, για εξουσία και κονόμα.
Εμείς τότε την κοπανήσαμε γρήγορα και η ζημιά ήταν λίγες δεκάρες.
Τούτοι, έκαναν μεγάλη ζημιά.
Έκαναν μειοψηφία την ελπίδα και τους ελπίζοντες.
Έκαναν το όνειρο σταυροκόπημα: Την υγειά μας να έχουμε και μη χειρότερα να λέμε.
Τώρα τι κάνουμε, θα μου πείτε, που μας έχουν στερέψει και οι επιλογές;
Τι να σας πω…
Μια καλή ιδέα είναι να αντιγράψουμε τα πιτσιρίκια που μας πήραν τότε στο κυνήγι.
– Βρε καθίκια σινεμά είναι αυτό;
Τα λεφτά μας πίσω.
Μια άλλη ιδέα, είναι να φτιάξουμε «επιλογές».
Τώρα!
