Συνεχίζουμε τη συζήτησή μας με τον ψυχολόγο, σχετικά με την ψυχική θέση της Αριστεράς στις ραγδαίες αλλαγές του κόσμου.
Θέλω να διευκρινίσεις τον όρο αριστερή στάση ζωής.
Κάθε ανθρώπινη ιδιότητα δεν είναι μία αφηρημένη έννοια. Τουναντίον, κάθε άνθρωπος, ο οποίος πρεσβεύει ότι την κατέχει, οφείλει να επιδεικνύει στην πράξη διαρκώς εκδηλώσεις της κατοχής της. Η Αριστερά, από τη σύστασή της, είναι προοδευτική και επαναστατική. Είναι όμως σημαντικό να οριοθετηθεί η έννοια της προοδευτικότητας, έτσι ώστε η επανάσταση να έχει Ενήλικο Στόχο.
Τι εννοείς «Ενήλικο Στόχο»;
Η έννοια της ενήλικης στάσης έχει να κάνει με τη βίωση της πραγματικότητας όπως ακριβώς είναι και όχι όπως φανταζόμαστε ότι είναι. Οι άνθρωποι αντιλαμβανόμαστε τα τεκταινόμενα γύρω μας σύμφωνα με τα βιώματά μας. Οπότε, ο ενήλικος άνθρωπος καλείται να αντιλαμβάνεται γύρω του την πραγματική πραγματικότητα και όχι την υποκειμενική δική του. Οι αριστεροί θα πρέπει να αντιλαμβάνονται επακριβώς την πραγματικότητα, έτσι ώστε να γνωρίζουν τι οφείλουν να αλλάξουν και προς τα πού πρέπει να στραφεί η επανάσταση.
Ποιο είναι το όφελος της ενήλικης στάσης;
Οι άνθρωποι οι οποίοι διακατέχονται από την ιδιότητα της ενήλικης στάσης, αποδέχονται τους άλλους όπως είναι και δεν προσπαθούν να τους αλλάξουν, δηλαδή, πρακτικά, δεν είναι αυταρχικοί. Ο αυταρχισμός είναι μία ανώριμη στάση και πατάει πάνω στον εγωκεντρισμό και στην αυτοαπόρριψη. Ο προοδευτικός αριστερός βλέπει την πραγματικότητα ενήλικα και δεν προσπαθεί να επιβάλει τις απόψεις του. Τουναντίον, μέσω ενήλικων δράσεων, παραδειγματίζει και προσελκύει στις αλτρουιστικές ιδέες.
Τι εννοείς «παραδειγματίζει»;
Ας πάρουμε για παράδειγμα τα απαραίτητα για όλους μας υλικά αγαθά. Ο αριστερός, σε ατομικό ψυχικό επίπεδο, είναι από τη φύση του ένας άνθρωπος ο οποίος δεν αντέχει να ζει με περισσότερα υλικά αγαθά από κάποιον άλλον άνθρωπο, πολύ περισσότερο όταν κάποιοι δεν μπορούν ούτε να επιβιώσουν. Ο αριστερός έχει στη βάση της ύπαρξής του την ισότητα και την κοινοκτημοσύνη. Η καθημερινότητα όλων όσων πρεσβεύουν ότι είναι αριστεροί θα πρέπει να κινείται σε αυτήν τη βάση. Οπότε, τώρα έχεις την απάντηση στο ερώτημα για την αριστερή στάση ζωής.
Μάλιστα. Ισχύει το ίδιο και για την αριστερή συλλογικότητα;
Φυσικά, εάν η συλλογικότητα απαρτίζεται από ατομικότητες, οι οποίες δεν διακατέχονται από την ίδια αριστερή στάση ζωής, τότε δημιουργείται πρόβλημα στη συντονισμένη έκφρασή της. Δηλαδή, δεν μπορεί μία συλλογικότητα να πρεσβεύει ότι είναι αριστερή και να εμπνέει άτομα να γίνουν μέλη της, όταν κάποια μέλη αυτής της συλλογικότητας είναι ατομικότητες οι οποίες, αυταπόδεικτα, δεν πρεσβεύουν την αριστερή στάση ζωής. Θα αναφέρω ένα πολιτικό παράδειγμα. Δεν μπορεί ένα κόμμα να λέει ότι πρεσβεύει τη Ριζοσπαστική Αριστερά, όταν μέλη του δεν το αποδεικνύουν με τον τρόπο ζωής τους. Συγκεκριμένα, δεν μπορούν βουλευτές να λένε ότι είναι αριστεροί, όταν η περιουσία τους είναι παντελώς δυσανάλογη με την αριστερή στάση ζωής. Το νόμιμο της απόκτησης της περιουσίας δεν δίνει άλλοθι στην κατοχή της. Εάν πείσουν κάποιους να τους ακολουθήσουν, τότε όσοι πείθονται είναι απλά ανώριμοι και δεν βλέπουν την πραγματική πραγματικότητα.
Η συνομιλία μας είναι αφορμή για γόνιμο προβληματισμό. Σε ευχαριστώ.
Και εγώ σε ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία να εκθέσω κάποιες απόψεις σε τόσο πολύ σοβαρά θέματα.
