Λίγες μέρες πριν από την ανακοίνωση του πακέτου μέτρων που συμφώνησαν οι πολιτικοί αρχηγοί Νέας Δημοκρατίας, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, η 26η Σεπτέμβρη ήταν η μέρα που εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι, αλλά και επαγγελματίες στα πρόθυρα της κατάρρευσης, έδειξαν ότι μπορούν και έχουν τη διάθεση να σηκώσουν το γάντι που τους ρίχνει η συγκυβέρνηση Σαμαρά επιχειρώντας να δώσει τη χαριστική βολή στη χώρα και την κοινωνία. Η απεργία, αλλά και η συμμετοχή στις μεγάλες διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας έδειξε ότι ανοίγει ένας νέος γύρος παρέμβασης του λαϊκού παράγοντα, ο οποίος εξακολουθεί να αναζητά πολιτική λύση και διέξοδο αντιλαμβανόμενος ότι πλέον ο αγώνας δεν αφορά μόνο τα μεροκάματα, τις απολύσεις, την ανεργία, την εργασία-λάστιχο, τα Ταμεία… Αφορά πολύ περισσότερο το αν θα συνεχίσει να υπάρχει ζωή σε μια χώρα που συνθλίβεται στις μυλόπετρες της μνημονιακής πολιτικής, σε μια χώρα εκτεταμένης φτώχειας όπου καταρρέει καθετί δημόσιο, σε μια χώρα διαμελισμένη σε Ειδικές Οικονομικές Ζώνες τις οποίες θα εκμεταλλεύονται προνομιακά και θα κάνουν κουμάντο διάφορα πολυεθνικά αρπακτικά. Κι ακόμη σε μια χώρα όπου κάθε εναπομείνασα παραγωγική δομή απαξιώνεται, καταστρέφεται ή ξεπουλιέται στο διεθνές κεφάλαιο.
Τα ζητούμενα παραμένουν
Η απάντηση όμως σε όλα αυτά παραμένει ζητούμενο. Όπως ζητούμενο παραμένει και η ανάγκη του ενιαίου συντονισμένου πολιτικού αγώνα του λαού για να μην περάσουν τα θανατηφόρα μέτρα, για να φύγει η κυβέρνηση του ξεπουλήματος, για να ανατραπεί το πολιτικό σύστημα της διαφθοράς, της υποτέλειας, της διάλυσης και της καταστροφής. Και για να ανοίξει ο δρόμος για μια μεγάλη αλλαγή στη χώρα, για να πάρει το τιμόνι ο λαός και να χαράξει μια διαφορετική πολιτική, οικονομική, κοινωνική πορεία.
Συνοπτικά, η μαζικότητα των διαδηλώσεων της Τετάρτης (ιδιαιτέρως σε μπλοκ του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα) έδειξε τη δυναμική και τη διαθεσιμότητα. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό στις μέρες που ζούμε. Η αυτοπεποίθηση του λαού γεννιέται όταν του προτείνεται η προοπτική του αγώνα του. Και αυτή η πρόταση δεν φαίνεται να προκύπτει με πειστικούς όρους από κόμματα, οργανώσεις, φορείς κ.λπ. Χαρακτηριστικό ήταν στη μαζικότατη διαδήλωση της Αθήνας ότι μεταξύ των συμμετεχόντων κυριαρχούσε περισσότερο η συζήτηση, που δείχνει τη δίψα να ανταλλάξουν γνώμες, τον προβληματισμό για το τι μπορεί να γίνει περαιτέρω, πώς μπορεί να εξελιχθεί η κατάσταση πέραν της ρηχής και άστοχης συνθηματολογίας.
Κρίσιμη εβδομάδα
Με την κυβέρνηση να έχει καταλήξει στο πακέτο καταστροφής της χώρας και εξόντωσης της κοινωνίας, είναι φανερό ότι πλέον βρισκόμαστε μπροστά σε μια κρίσιμη εβδομάδα, όπου πρέπει να γίνουν πολλά. Θα χρειαστεί οι επόμενες μέρες να καλυφθούν από διαρκείς πολιτικές και συνδικαλιστικές δράσεις, συζητήσεις, συγκεντρώσεις, με στόχο να βγει ο λαός στο δρόμο. Δεν μπορεί κανείς να αρκεστεί στην απεργία που ενδεχομένως προκηρύξει η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. Η κλιμάκωση του αγώνα είναι μονόδρομος για να μην περάσουν τα μέτρα της τρόικας και της κυβέρνησης. Ο λαός μπορεί να βάλει τη δική του σφραγίδα, μπορεί να ανοίξει το δρόμο της πραγματικής αλλαγής.
