Οι δηλώσεις του Αντώνη Λιάκου για το κάψιμο της Μόριας, δεν μπορούν να κριθούν με την «αφέλεια» που επικρατεί στην πολιτική και ιντερνετική «δημόσια σφαίρα».
Σε όσα, απολογητικά ή επιθετικά, προσκομίζονται για την υποστήριξή του, κυριαρχεί ένα επιχείρημα: Δεν υποστήριξε την πράξη, αλλά αναγνώρισε πώς ένιωθαν αυτοί οι νέοι άνθρωποι μέσα σε ένα τέτοιο κολαστήριο…
Σοβαρά; Αγανάκτησε ξαφνικά ο πανεπιστημιακός κ. Λιάκος και άναψε μέσα του η φλόγα του εξεγερμένου 16άρη; Μην τρελαθούμε, άλλο πράγμα έχει στο μυαλό του και το διατυπώνει κατά καιρούς καθαρά, ως δηλωμένος φανατικός της «παγκοσμιοποίησης».
Δεν θυμόμαστε τον Αντώνη Λιάκο να δηλώνει «θα έκαιγα κι εγώ τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ αν έμενα άνεργος επί Σημίτη» ή «αν είχα εργατικό ατύχημα στα ολυμπιακά έργα» όταν ήταν στο περιβάλλον του τότε πρωθυπουργού.
Ούτε μετά, όταν μετακόμισε στο περιβάλλον ΣΥΡΙΖΑ, τον θυμόμαστε έτοιμο να κάψει τίποτα όταν η τότε κυβέρνηση γέμιζε ασφυκτικά τη Μόρια και όταν υπέγραφε τις συμφωνίες για τον εγκλωβισμό χιλιάδων προσφύγων στην Ελλάδα.
Ας μη γελιόμαστε, οι δηλώσεις Λιάκου έχουν πολύ συγκεκριμένη οπτική. Ο ίδιος είναι που είχε δηλώσει ότι η Ελλάδα έτσι κι αλλιώς θα γερνάει (γραφτό της μοίρας μας), οπότε ας υποδεχτεί ένα εκατομμύριο πρόσφυγες να λυθεί το θέμα.
Δεν είναι μόνο οι δηλώσεις Λιάκου. Τα «bye bye Moria» και τα πανηγύρια περίσσεψαν αυτές τις μέρες. Και δεν πρόκειται απλώς για επίδειξη κάποιας «ανευθυνότητας» μπροστά στην ακόμα χειρότερη, ακόμα πιο τραγική κατάσταση που προέκυψε για όλους στο νησί μετά την πυρκαγιά.
Από χώρους που «δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ»… αλλά έχουν αναλάβει ουσιαστικά την υπεράσπιση του πιο «βαθιού ΣΥΡΙΖΑ», μαθαίνουμε ότι η Μυτιλήνη είναι «η πρωτεύουσα του ελληνικού φασισμού»…
Προσέξτε τι λέει γνωστός «opinion maker» του ίδιου χώρου, περσόνα του διαδικτύου με ειδίκευση στις ατάκες και την αντιπολίτευση τύπου «Μαρέβα»:
Αφού μας ενημερώνει ότι η κατάσταση χάλασε πολύ «τους τελευταίους έξι μήνες» (τι λες βρε παιδί μου) και χωρίς κουβέντα φυσικά για την Ε.Ε. (καλά, για την Τουρκία δεν το συζητάμε καν, κάνει τζιζ), μαθαίνουμε ότι η Μόρια είναι «συλλογικό έγκλημα του ελληνικού κράτους και της ελληνικής κοινωνίας»…
Συγνώμη αλλά συλλογική ευθύνη των κοινωνιών έβλεπε ο Χίτλερ. Για να ξέρουμε τι λέμε. Αν έχει «συλλογική ευθύνη» η ελληνική κοινωνία, τότε μπορεί να ακούσουμε και για συλλογική τιμωρία, ίσως ότι πρέπει να βομβαρδιστεί η χώρα ή να καούν μερικά χωριά.
Κι όμως, δεν είναι υπερβολή, οι αντιλήψεις που σχολιάζουμε δεν είναι πολύ μακριά από κάτι τέτοιο στον πυρήνα τους. Μην πάμε μακριά, οπαδοί του Σημίτη και «αριστεροί» τύπου Λιάκου σε όλη την Ευρώπη δεν υποστήριξαν τους «αναμορφωτικούς» βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία;
Μιλάμε ουσιαστικά για την απόλυτη λατρεία της «παγκοσμιοποίησης» σε συνδυασμό με μπόλικο μίσος για την ελληνική κοινωνία και τα «κακομαθημένα» έθνη γενικώς.
Η δε μετανάστευση, δεν είναι πρόβλημα αλλά ευλογία. Είναι ωραία να μετακινείται το παγκόσμιο νομαδικό προλεταριάτο χωρίς εστία και πατρίδα. Κι ας μην το βιώνουν έτσι ρομαντικά οι «μετακινούμενοι», σε δουλειά να βρισκόμαστε.
Και βεβαίως, η «ελληνική κοινωνία» είναι ένα κακό, καθυστερημένο, εθνολαϊκιστικό μόρφωμα που καλά θα κάνει να αναμορφωθεί με το καλό ή με το ζόρι. Να γίνει κάτι άλλο. Αυτό το «άλλο» είναι το σοβαρό θέμα.
