«Ο φωταγωγός ήταν ο πιστός του σύντροφος. Θα ήθελε ν’ ανήκει σ’ αυτόν. Θα ήθελε να είναι ένα μ’ αυτόν. Ένας δέκτης ήχων και διαθέσεων» («Φωταγωγός»). «Απόψε είχε αποφασίσει να της μιλήσει. Έκλεισε την πόρτα του γραφείου και κατηφόρισε τον δρόμο για το πάρκο. Την είδε, από μακριά, σκυμμένη πάνω από ένα βιβλίο. Όταν πλησίασε, δεν υπήρχε κανείς. Μόνο ένας τεράστιος υάκινθος. Τον ακούμπησε και μύρισε το άρωμά του» («Η κοπέλα με το ποδήλατο»).
Αυτά είναι δυο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο του Σιδέρη Ντιούδη «Σχεδόν καθημερινές ιστορίες», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αιώρα. Σύντομες ιστορίες, διαποτισμένες από τον σουρεαλισμό της καθημερινότητας. Κυρίως μοναχικοί οι ήρωές του, διασχίζουν τους δρόμους, επιβιβάζονται σε αεροπλάνα, ρεμβάζουν κοιτάζοντας από το παράθυρό τους, απελπίζονται μπροστά σε καθρέφτες. Κομμάτια κι αποσπάσματα γραμμένα με τρόπο ελλειπτικό, όπου ο αναγνώστης συχνά θα συναντήσει τον ίδιο τον εαυτό του.
Δεν λείπει κι ένα είδος (αυτό)σαρκασμού, πινελιές μαύρου χιούμορ και τελικά κριτική στάση απέναντι στα καθιερωμένα και στους «κοινούς τόπους».
Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο που αποτελεί κι αυτό μέρος μιας ευρύτερης τάσης προς το μικροδιήγημα που φαίνεται πολύ ελκυστικό τελευταία και μάλιστα πραγματοποιούνται ειδικοί διαγωνισμοί με μέγιστο όριο λέξεων.
Δεν ξέρω πού η μόδα συναντά την ανάγκη. Το σίγουρο είναι πως για όποιον γράφει, η προσπάθεια της συντομίας και του περιορισμού των λέξεων έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο όμως δεν έχει ενδιαφέρον μόνον η προσπάθεια, αλλά και το αποτέλεσμα!
Γιατί διάλεξες τη μορφή του μικροδιηγήματος; Τι είναι αυτό που σε έλκει σε αυτόν τον τρόπο έκφρασης;
Με την μικρή φόρμα του διηγήματος, συναντήθηκα θα έλεγα σαν φυσικό επακόλουθο των συγγραφικών μου προσπαθειών. Έχοντας εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, το επόμενο βήμα ήταν να δοκιμαστώ στον πεζό λόγο σκαρώνοντας τις μικρές ιστορίες που θα συναντήσετε στην πρώτη μου συλλογή διηγημάτων, τις «Σχεδόν καθημερινές ιστορίες». Το λογοτεχνικό είδος του μικροδιηγήματος, σαγήνευε πάντα τις λογοτεχνικές και συγγραφικές μου προτιμήσεις, διότι φλερτάρει έντονα με τον ποιητικό λόγο από τη μια και με τον πεζό λόγο από την άλλη και θα μπορούσε να είναι είτε το ένα, είτε το άλλο. Από την άλλη αποτελεί συγγραφικό στοίχημα να μπορέσει ο δημιουργός να στήσει μια ιστορία, όπου με λίγα λόγια και προσεγμένες λέξεις θα μιλήσει στον αναγνώστη και αυτή ήταν και είναι μια από τις επιδιώξεις μου.
Αποτυπώνεις με τον δικό σου τρόπο πράγματα που όντως έχουν συμβεί στην καθημερινότητα;
Τα διηγήματα της συλλογής μιλάνε πράγματι για τα μικρά συμβάντα που καθημερινά εκτυλίσσονται δίπλα μας και που αν τα παρατηρήσει κανείς έχουν πολλά να διηγηθούν. Τις ανθρώπινες κινήσεις εντός του αστικού τοπίου, που χάνονται στην αδιάκοπη ροή της καθημερινότητας. Αυτά τα μικρά στιγμιότυπα επιδίωξα να αποτυπώσω με τις ιστορίες μου, με την παρατήρηση να είναι το εναρκτήριο βήμα και το προσωπικό βίωμα, να παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση τους και πηγή έμπνευσης για την συγγραφή τους.
«Τα μικρά στιγμιότυπα επιδίωξα να αποτυπώσω με τις ιστορίες μου, με την παρατήρηση να είναι το εναρκτήριο βήμα και το προσωπικό βίωμα, να παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση τους και πηγή έμπνευσης για την συγγραφή τους»
Θα έγραφες κάτι μεγαλύτερο; Κι αν ναι τι θα ήταν αυτό που θα σου έδινε την έμπνευση/ ώθηση;
Ομολογώ ότι δεν έχω σκεφτεί, ούτε έχω βάλει στόχο να γράψω κάτι μεγαλύτερο από διήγημα, είτε αυτό είναι νουβέλα ή μυθιστόρημα. Δεν είναι κάτι που με απασχολεί και αν η συγγραφική διαδικασία με οδηγήσει σε μια μεγαλύτερη φόρμα, ίσως αποδεχτώ την πρόκληση. Συνεχίζω να σκαρώνω μικρές ιστορίες και να πειραματίζομαι στην φόρμα του διηγήματος.
Θα ήθελες να μας μιλήσεις και για την δραστηριότητά σου στο blog humantraffic.gr;
Δραστηριοποιούμαι με το humantraffic.gr εδώ και σχεδόν 12 χρόνια. Αποτελεί ένα blog, που ασχολείται με την λογοτεχνία (βιβλιοπαρουσιάσεις και θραύσματα βιβλίων), με σχεδόν όλα τα είδη της μουσικής, τις τοιχογραφίες, δηλ. τα graffiti που συναντάμε στους δρόμους της Ελλάδας (κυρίως της Αθήνας), το θέατρο, τον κινηματογράφο και ενίοτε την επικαιρότητα. Θεωρώ ότι ο επισκέπτης μπορεί να εντοπίσει μια πληθώρα θεμάτων που μπορεί να του κεντρίσει το ενδιαφέρον και αυτή προσπαθώ να εμπλουτίζω, ανάλογα με τον χρόνο μου.
Πώς βλέπεις να τα βγάζει πέρα ο χώρος του βιβλίου με την πανδημία; Πώς θα είναι η κατάσταση όταν επιστρέψουμε στην «κανονικότητα»;
Οι μέρες που διανύουμε είναι δύσκολες και πρωτόγνωρες για όλους. Είναι αδύνατο να μην επηρεαστεί οποιαδήποτε δραστηριότητα και εννοείται ότι αυτή η επιρροή έχει αγγίξει σε μεγάλο βαθμό και τον χώρο του βιβλίου. Παρατηρούμε ότι οι εκδότες αρχίζουν να δίνουν μεγαλύτερη έμφαση σε e-books και audiobooks, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις τα προσφέρουν δωρεάν στους αναγνώστες ή με ένα πολύ χαμηλό αντίτιμο. Από την άλλη, με τα φυσικά καταστήματα κλειστά, όλο το βάρος έχει πέσει στα βιβλιοπωλεία που διαθέτουν e-shop, τα οποία έχουν αυξήσει τον κύκλο εργασιών τους. Το βιβλίο είναι ένας πολύ καλός σύντροφος αυτό το διάστημα, παρά το δύσκολο της συγκυρίας και οι αναγνώστες για να προμηθευτούν τα βιβλία τους στρέφονται μαζικά σε ηλεκτρονικές παραγγελίες.
Το τι μέλει γενέσθαι για το μέλλον και αφού επιστρέψουμε στην κανονικότητα, είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό. Θεωρώ ότι η κατάσταση δεν θα είναι όπως πριν την πανδημία και θα υπάρχουν σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές ανακατατάξεις που θα επηρεάσουν κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα και φυσικά οι επιπτώσεις θα αγγίξουν τον χώρο του βιβλίου και τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται γύρω από αυτό.
