Οι Podemos σπάνε τα κοντέρ των δημοσκοπήσεων και αλλάζουν το πολιτικό σκηνικό
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις εκτινάσσουν τους Podemos στη δεύτερη θέση, αμέσως μετά το κυβερνών δεξιό Λαϊκό Κόμμα και, μάλιστα, ως προς άμεση πρόθεση ψήφου στην πρώτη θέση! Η εντεινόμενη λαϊκή αποστροφή προς τα «παραδοσιακά» μεγάλα κόμματα παίρνει πλέον ιστορικές διαστάσεις. Δεν πρόκειται μόνο για το τέλος του δικομματισμού, καθώς η έρευνα καταδεικνύει και το τέλος του σημερινού πολιτικού συστήματος της Ισπανίας, όπως το ξέραμε.
Τα αποτελέσματα αυτά έχουν προκαλέσει τεράστια ταραχή στο ισπανικό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, ενόψει των βουλευτικών εκλογών του 2015. Ο σχηματισμός-έκπληξη των Eυρωεκλογών διεκδικεί με σοβαρές αξιώσεις πλέον την εξουσία, σε σημείο μάλιστα που στελέχη της κυβέρνησης να εξετάζουν την πιθανότητα ενός κοινού μετώπου «αντι-Podemos» μέσω του σχηματισμού μιας κυβέρνησης συνασπισμού μεταξύ Λαϊκού και Σοσιαλιστικού κόμματος, ώστε να εμποδίσουν την άνοδο στην κυβέρνηση του Πάμπλο Ιγκλέσιας και της παρέας του.
Στο μεταξύ, οι Podemos προχώρησαν στη συγκρότηση κόμματος μέσω της πρώτης Εθνικής Συνέλευσης, στη Μαδρίτη, στην οποία συμμετείχαν άμεσα 7.000 πολίτες (18-19/10) και στη διαδικτυακή ψήφιση των κειμένων με τις ηθικές, πολιτικές και οργανωτικές αρχές (26/10) με τη συμμετοχή 112.000 πολιτών. Όπως ήταν αναμενόμενο, επικράτησε η πρόταση της ομάδας του Ιγκλέσιας με ποσοστό 80,71%.
Η διαδικασία θα ολοκληρωθεί με την ανάδειξη του γενικού γραμματέα και των οργάνων του κόμματος σε ψηφοφορία που θα διεξαχθεί στις 11-14 Νοεμβρίου, ενώ τα αποτελέσματα θα δημοσιευτούν την επομένη, στις 15.
Στην εναρκτήρια ομιλία του στη Συνέλευση ο Ιγκλέσιας δήλωσε ότι τώρα δεν επιτρέπονται τα λάθη, επειδή στόχος είναι η κατάκτηση της κυβέρνησης. «Ο ουρανός δεν κατακτιέται με τη συναίνεση, κατακτιέται με την επίθεση», είπε χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με πολλούς Iσπανούς αναλυτές, η επιτυχία αυτή των Podemos βασίζεται σε τέσσερις θεμελιώδεις αμφίδρομους πυλώνες:
Πρώτος πυλώνας, η προηγούμενη ύπαρξη του κινήματος «Μ15», που προσφέρει την «κοινωνική βάση»: Tους νέους που έχουν να επιλέξουν μεταξύ ανασφάλειας ή οικονομικής εξορίας, τις «προλεταριοποιημένες» μεσαίες τάξεις με τους εξευτελισμένους μισθούς που υποφέρουν από την αύξηση των φόρων για να πληρωθεί ένα χρέος που δεν δημιουργήθηκε από αυτές, τους πτυχιούχους που βλέπουν τρομοκρατημένοι την Ισπανία να μετατρέπεται σε ένα «έθνος υπηρεσιών» χωρίς οικονομικό ορίζοντα.
Ο δεύτερος πυλώνας είναι η χρήση «κωδικών επικοινωνίας» και κοινωνικών δικτύων που χειρίζεται η δική του εκλογική βάση. Οι Podemos χρησιμοποίησαν με έξυπνο τρόπο άλλα Μέσα, τελείως διαφορετικά από αυτά που χρησιμοποιούν τα παραδοσιακά κόμματα. Κατάφεραν επιδέξια να εκφράσουν τα συνθήματα τους με τους 140 χαρακτήρες του Twitter, τόσο απλά ώστε τα μηνύματά τους να είναι κατανοητά από μόνα τους. Κάνουν μια δουλειά χαμηλού προφίλ αλλά πολύ εξευγενισμένη σε σύγκριση με το επιλεγμένο Μέσο, ώστε να φτάσουν τις κοινωνικές ομάδες που αποτελούν τον στόχο τους.
Ο τρίτος πυλώνας είναι πολύ απλός: Χρησιμοποιούν ένα «δικό τους λόγο», που σπάει το επίπεδο σχήμα των παραδοσιακών κομμάτων. Το στρατηγικό σημείο για τους Podemos ήταν να αρθρώσουν, για πρώτη φορά στην Ισπανία, ένα σοβαρό αντιπαγκοσμιοποιητικό λόγο, αν και κάπως συγκεχυμένο, ο οποίος όμως ανταποκρίνεται σε ένα πραγματικό γεγονός. Και αυτή η αναγνώριση της κρίσης της παγκοσμιοποίησης έρχεται σε αντίθεση με τον επίπεδο λόγο των δύο μεγάλων κομμάτων που αποδέχονται το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης και ανταγωνίζονται για το ποιο από τα δύο θα είναι ο διαχειριστής της παγκοσμιοποίησης στη χώρα.
Και ο τελευταίος πυλώνας είναι οι εξαιρετικά ευνοϊκές αντικειμενικές συνθήκες. Οι «αντικειμενικές συνθήκες» της σημερινής Ισπανίας είναι η αυξανόμενη επιθυμία για αλλαγή, η αμφισβήτηση του καθεστώτος της κομματοκρατίας, η εκτεταμένη εχθρότητα των πολιτών προς την πολιτική ελίτ, η ύπαρξη μιας ανυπέρβλητης και βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, η αδυναμία των παραδοσιακών κομμάτων να ξεπεράσουν την άσχημη συγκυρία, η αδυναμία να ξεπεραστεί η ηθική κρίση του έθνους. Ως εκ τούτου, οι Podemos επικεντρώθηκαν στο να δώσουν μια εναλλακτική ριζοσπαστική διέξοδο με σαφές πλέον αριστερό πρόσημο στην αγωνία, την οργή και τις προσδοκίες των ομάδων που αποτελούν την κοινωνική τους βάση. Φαίνεται ότι τα καταφέρνουν!
Νατάσα Ακριβάκη
