Είναι ανάγκη να μιλήσουμε με καθαρές κουβέντες. Του Γιάννη Θεωνά
Βρισκόμαστε ήδη στην τελική ευθεία για την Πανελλαδικά Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Μια Συνδιάσκεψη, η οποία έχει ορισθεί ως προπομπός για το 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι προγραμματισμένο για την επόμενη άνοιξη και θα σημάνει το μετασχηματισμό του, όπως λέγεται και υποστηρίζεται από τα πιο επίσημα χείλη οργάνων και εκπροσώπων του, σε ενιαίο φορέα.
Το πρώτο ερώτημα, βέβαια, που προκύπτει εδώ είναι: τι σημαίνει ενιαίος φορέας; Μέχρι τώρα, στα 9 χρόνια της λειτουργίας του ως ΣΥΡΙΖΑ (από τις αρχές του 2004 ως τις παραμονές των εκλογών του Ιούνη 2012) και στα 3 χρόνια της λειτουργίας του εγχειρήματός μας ως Χώρος Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς (από το 2001 έως τις αρχές του 2004), δεν ήταν ενιαίος φορέας;
Μήπως με τον όρο ενιαίος φορέας εννοούν ενιαίο κόμμα; Γιατί δεν μιλάνε οι φορείς αυτής της άποψης καθαρά; Γιατί θέλουν να προσεγγίσουν το στόχο τους διά της διολίσθησης; Πάντα στην Αριστερά, οι καθαρές κουβέντες ήταν στοιχείο της κουλτούρας της. Ας μιλήσουμε καθαρά και να μην επιχειρούμε μ’ αυτόν τον τρόπο να αλλάξουμε τώρα και αυτό το χαρακτηριστικό της.
Πέρα, όμως, από την παραπάνω αναφορά, είναι νομίζουμε αναγκαίο, σ’ αυτή τη φάση που βρισκόμαστε, να σταθούμε ιδιαίτερα στην επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε σχετικά με την πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Συνιστώσες
Ειπώθηκαν σχετικά ακόμη και βαριές κουβέντες για ένα εγχείρημα, που κατάφερε να δώσει μια νέα ελπίδα στον κόσμο της Αριστεράς και όχι μόνο. Ένα εγχείρημα που αναπτέρωσε το ηθικό και την αγωνιστικότητα ευρύτερων τμημάτων της κοινωνίας μας, που δεν ανήκαν ή δεν ακολουθούσαν τις πολιτικές και τους αγώνες της Αριστεράς.
Είναι βαρύ και άδικο, για να δικαιολογηθεί ο στόχος του ενιαίου κόμματος να χαρακτηρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ ως μια γραφειοκρατική νομενκλατούρα ηγεσιών. Να βρίσκονται μονίμως, οι Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, στο στόχαστρο όχι μόνο των αντιπάλων πολιτικών δυνάμεων και κυρίως των δύο κομμάτων του τέως δικομματισμού, αλλά και εμάς των ίδιων. Δεν καταλαβαίνουν ορισμένοι παράγοντές μας, ότι αυτό ακριβώς που βάλλουν οι αντίπαλοί μας είναι η πραγματική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ; Η σημαία που κράτησε πολύ ψηλά όλα αυτά τα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ, η ενότητα της Αριστεράς και η ικανότητά του όχι μόνο να συνενώσει σε ένα συμμαχικό σχήμα όλα τα γνωστά ρεύματα της Αριστεράς, αλλά και να καταφέρνει όλα αυτά τα χρόνια να διαμορφώνει κοινές θέσεις που τις παλεύει με επιτυχία.
Θα ήθελα εδώ να μου επιτραπεί να τονίσω ορισμένα πράγματα:
Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Συνιστώσες του ήταν αυτοί που από το 2004 σταμάτησαν τα καρδιακά επεισόδια κάθε βράδυ εκλογών για το αν μέχρι το πρωί θα μπει ή δεν θα μπει ο ΣΥΝ στη Βουλή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Συνιστώσες του ήταν αυτοί που από το 3,08% του 2004 μας έφεραν στο 4,6%, στο 17% και στο 27% και σε θέση να χτυπάμε τώρα την πόρτα της κυβερνητικής εξουσίας.
Ενιαία κόμματα, μικρά και μεγάλα, είχαμε και έχουμε και στο χώρο μας. Ο ΣΥΝ είναι ένα απ’ αυτά και μάλιστα το μεγαλύτερο.
Ο ΣΥΝ ως ενιαίο κόμμα γιατί δεν κατάφερε να μετατραπεί σε μεγάλη δημοκρατική παράταξη και πρέπει τώρα να μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα για να γίνει η μεγάλη δημοκρατική και προοδευτική παράταξη που θα οδηγήσει τη χώρα, πού; Εκεί που δεν την πήγε το ΠΑΣΟΚ;
Η «πολυγλωσσία»
Σήμερα, στα μέλη μας, κυριαρχεί έντονη αλλά δικαιολογημένη ανησυχία για την «πολυγλωσσία» που εμφανίζουν πολλά στελέχη μας σε τοποθετήσεις τους στα ΜΜΕ. Έχουμε δει, όμως, μετά τις εκλογές του Ιούνη, κανένα στέλεχος Συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάζεται στα ΜΜΕ; Ή να χαρακτηρίζεται από «πολυγλωσσία»; Όσες εμφανίστηκαν, αφορούσαν στελέχη ενιαίου κόμματος, του ΣΥΝ. Θα μετατρέψουμε λοιπόν τον ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα για να χτυπήσουμε, ανάμεσα στα άλλα και την «πολυγλωσσία»;
Σ’ όλα αυτά τα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ταυτόχρονα μια πολιτική δύναμη με σκληρή ριζοσπαστική πολιτική ταυτότητα, αλλά και μια δύναμη ανοικτή, πλουραλιστική και ευρύχωρη. Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι να συσπειρώσουμε στις γραμμές μας κάθε ψηφοφόρο μας που θέλει να παλέψει οργανωμένα. Να διατηρήσουμε όμως τα βασικά χαρακτηριστικά που μας έφεραν ως εδώ. Την ενότητά μας, μέσα από τη δράση, αλλά και το βασικό μας όραμα, που είναι η ενότητα της Αριστεράς και το ριζοσπαστικό πρόγραμμά της.
Να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ προς τα Αριστερά είναι ζήτημα ακόμη ανοικτό και πρέπει να το επιδιώξουμε εντονότερα. Η μετατροπή μας, όμως, σε ενιαίο κόμμα θα βάλει τέλος σ’ αυτή την προοπτική, αφού για να ενταχθεί στο ΣΥΡΙΖΑ μια συλλογικότητα της Αριστεράς θα πρέπει πρώτα να… διαλυθεί.
Τέλος, η δημοκρατική λειτουργία στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ επιβάλλει η ηγεσία να βρίσκεται κοντά και να ακούει τη βάση, αλλά και να συγκροτηθούν τα ενδιάμεσα όργανα, που μειώνουν τη σχετική απόσταση και δρουν σε όλα τα επίπεδα, τοπικά, περιφερειακά και κεντρικά.
