Να παλέψουμε για να ξαναφέρει η Πρωτομαγιά την… άνοιξη
Δεν θα υπάρξουν εκπλήξεις και αυτή τη Πρωτομαγιά. Το ίδιο έργο ανιαρά παιγμένο για πολλοστή φορά.
Μεγάλα λόγια συνθήματα και καλέσματα από συνδικάτα και συλλόγους τις παραμονές δεν έλειψαν και αυτή την φορά. Το γεγονός ότι ούτε οι διοικήσεις όσων σωματείων θεώρησαν υποχρέωση του να «τιμήσουν» την Πρωτομαγιά του 1886 δεν θα βρίσκονται στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση δεν προκαλεί κατάπληξη σε κανέναν.
Αλλά και αυτοί που θα βρεθούν εκεί δεν έχουν να προσφέρουν κάτι περισσότερο. Οι ίδιες ψεύτικες διαβεβαιώσεις, τα ίδια κούφια λόγια θα ακουστούν από τις εξέδρες και τις ντουντούκες. Κανείς δεν θα χάσει τίποτα που δεν θα τους ακούσει. Το μόνο στενάχωρο είναι ότι αυτοί οι κάθε λογής «εκπρόσωποι», αναπόσπαστο κομμάτι του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος που σαπίζει παρασύροντας και την χώρα στην σήψη, θα συνεχίσουν να εμφανίζονται ως μοναδική λύση, ως αναπόφευκτος μονόδρομος.
Και όλα αυτά την στιγμή που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να υπογράψει νέα μέτρα καταστροφής της κοινωνίας, δεσμεύοντας με την ψήφο της και τις επόμενες κυβερνήσεις. Την στιγμή που η καταστροφή συνεχίζεται με υψηλές δόσεις κατάφωρης κοροϊδίας της νοημοσύνης μας.
Όλα αυτά καθώς τα Βαλκάνια αρπάζουν και πάλι φωτιά και μικροί εθνικισμοί υποδαυλισμένοι από μεγαλο-κρατικά και ιμπεριαλιστικά συμφέροντα απειλούν να τινάξουν την ειρήνη στον αέρα.
Την στιγμή που το Αιγαίο θυμίζει όλο και πιο πολύ περιοχή επέκτασης της κρίσης που σοβεί εδώ και δεκαετίες στην ανατιναγμένη Μέση Ανατολή.
Οι άνεργοι, οι απελπισμένοι και πολλαπλά απορριπτόμενοι νέοι, οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, η μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας παρακολουθεί με βουβή οργή τις εξελίξεις.
Γυρίζει την πλάτη στους «εκπροσώπους» αλλά δεν παύει να αναζητά διέξοδο. Την ψάχνει σε μικρούς κύκλους, παρέες και ομάδες.
Αλλά δεν φτάνει. Οι παρέες πρέπει να μεγαλώσουν. Η οργή να τροφοδοτηθεί με γνώση και συνείδηση. Το τυχαίο να γίνει συνειδητό.
Οι Πρωτομαγιές της εποχής μας θα βρουν νόημα και θα επανασυνδεθούν με τις Πρωτομαγιές του παρελθόντος μέσα από την αναζήτηση και την προσπάθεια οι ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας να συγκροτηθούν σε πολιτικό κίνημα διεξόδου.
Είναι δυνατό; θα γίνει δυνατό κάτι τέτοιο; Είναι τόσο δυνατό όσο η ζωή δεν υποκλίνεται στο ζόφο.
Άλλωστε οι Πρωτομαγιές γιορτάζονται πάντα την Άνοιξη.
