του Μάριου Διονέλλη
Ίσως να μην έχει πια σημασία για τους περισσότερους, ίσως να αποτελούν «ψιλά γράμματα» οι διατάξεις και οι νόμοι που λένε ότι το υπουργείο Εσωτερικών είναι εκείνο που εγγυάται την ομαλή διεξαγωγή των εκλογών. Ότι ειδικά αυτό το υπουργείο, έστω και για τους τύπους, τις μέρες πριν τις εκλογές και την ώρα των αποτελεσμάτων πρέπει να ντυθεί έστω και τυπικά με τον μανδύα της ανεξαρτησίας. Έστω κι αν ξέρω πως ο μανδύας αυτός θα σκεπάσει πρόχειρα την αυτονόητη αλήθεια της ταύτισης του υπουργείου με το κόμμα που έχει επιλέξει την ηγεσία του.
«Ψιλά γράμματα» θα μου ξαναπείτε και μάλλον δίκιο θα έχετε, μα επιτρέψτε μου…
Δεν μπορώ να χωνέψω πως λίγες μέρες πριν τις εκλογές ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Μιχελάκης, πρώην δημοσιογράφος και διευθυντής ειδήσεων, απαγορεύει τη μετάδοση του πολιτικού μηνύματος των φαρμακοποιών, λειτουργώντας όχι με το θεσμικό του ρόλο αλλά ως υπάλληλος του προϊσταμένου που τον επέλεξε για τη θέση.
Δεν μπορώ να χωνέψω ότι ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών Λεωνίδας Γρηγοράκος, ενώ θα έπρεπε τέτοιες μέρες να τρέχει προασπίζοντας την αδιάβλητη διαδικασία της εκλογικής μάχης, μας απειλεί εν ψυχρώ πως θα γίνουμε Ουκρανία αν δεν ψηφίσουμε την Ελιά και τη Ν.Δ. στις ευρωεκλογές.
Δεν μπορώ να χωνέψω ότι ενώ αυτοί υποπίπτουν σε προφανέστατη παράβαση καθήκοντος, δεν θεωρεί κανείς ανάγκη να τους επαναφέρει στην τάξη ή να τους στείλει στο σπίτι τους.
Βέβαια αρμόδιοι να τους στείλουν στο σπίτι τους είμαστε εμείς και αυτό ακριβώς προσπαθούν να προλάβουν. Αλλά νομίζω πως καλό θα είναι να μην ξεχάσουμε και τα ψιλά γράμματα.
Ίσως κάποια στιγμή, στο πολύ κοντινό μέλλον, να μας ξαναχρειαστούν…
