Aπό τον Δημήτρη Ουλή
Πρόκειται για μια ακόμα παραλλαγή της παμπάλαιας ρητορικής μανούβρας, που ενοχοποιεί πρωτίστως (και αποκλειστικά) τον αγανακτισμένο για την αγανάκτησή του. Το θέμα είναι αυστηρώς «ψυχολογικό» – ή «νοοτροπιών», όπως θα έλεγε ο μέγιστος των διανοουμένων, Στέλιος Ράμφος. Φταίει ο αρχετυπικά «μεμψίμοιρος» χαρακτήρας των Ελλήνων για την απέχθεια, την οργή και τον αποτροπιασμό μας, απέναντι σε όλο αυτό που συμβαίνει. Φταίει η κατεστημένη «νοοτροπία» μας ως γκρινιάρηδων, που μας κάνει να καταγγέλλουμε τον ίλιγγο αυτής της ατελείωτης παρακμής, τη φτωχοποίηση και τη διαρκή υποβάθμιση της ζωής μας. Δεν φταίει το καρκίνωμα της αλλήθωρης «αριστεροδεξιάς» ελληνικής κυβέρνησης, δεν φταίει η οργιώδης υποκρισία, τα ψέματα και οι κωλοτούμπες της, δεν φταίει ο ανατριχιαστικός κυνισμός και η θρασυδειλία της, δεν φταίει ο συγκεντρωτισμός και η αγραμματοσύνη («μαντάμ Μέρκελ») του αρχηγού της. Φταίνε οι «μεμψίμοιροι» του καναπέ, φταίει ο «Έλληνας» που διαρκώς κρίνει και ουδέποτε θέλει να κρίνεται.
Για ελάτε, ρε ψοφίμια, να κυβερνήσετε, ελάτε να διαπραγματευτείτε με τους δανειστές, ελάτε να αναμετρηθείτε με τον Λεβιάθαν, όπως κάναμε εμείς – και ύστερα γκρινιάξτε. Απ’ έξω απ’ το χορό, πολλά τραγούδια ξέρετε. Όμως δεν κληθήκατε εσείς να βγάλετε τα κάστανα από τη φωτιά. Εμείς το κάναμε. Γι’ αυτό και δεν δικαιούστε «διά» να ομιλείτε. Το καταλάβατε;
Μα ναι, φυσικά και το καταλάβαμε. Ούτε λίγο – ούτε πολύ, μας λέτε ότι πρέπει να σας ευχαριστήσουμε και από πάνω. Ότι είμαστε αχάριστοι, διότι, σαν τον Ιησού, πήρατε πάνω σας ολόκληρη την «αμαρτία» του πολιτικού κόσμου, κι εμείς σας σταυρώνουμε. Ότι προσφερθήκατε ως θυσία και ολοκαύτωμα υπέρ πολλών – κι εμείς σας ποτίζουμε χολή και όξος. Τώρα όμως που το καλοσκέφτομαι, έχετε απόλυτο δίκιο. Διότι πράγματι, εμείς υπογράψαμε τα μνημόνια – όχι εσείς. Εμείς μετατρέψαμε το πανηγυρικό «όχι» του δημοψηφίσματος σε εθελόδουλο «ναι» – όχι εσείς. Εμείς φαντασιωθήκαμε ότι θα κάνουμε τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλη – όχι εσείς. Εμείς ξεπουλήσαμε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, εμείς θέλουμε να ιδιωτικοποιήσουμε το νερό, εμείς κατακρεουργήσαμε τους μισθούς και τις συντάξεις, εμείς στοχοποιήσαμε τους αλληλέγγυους και ψεκάσαμε τους συνταξιούχους – όχι εσείς. Εμείς επιτρέψαμε τη ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου και δηλώσαμε την Τουρκία ως «ασφαλές» κράτος – όχι εσείς. Εσείς παλέψατε να απαλύνετε τον πόνο των φτωχών και καταφρονεμένων. Εσείς θεραπεύσατε την απελπισία των ανέργων. Εσείς ορθώσατε το ανάστημά σας απέναντι στα γεράκια των επιχειρήσεων και θελήσατε να ξαναδώσετε στην Ελλάδα τη χαμένη της υπερηφάνεια. Ενώ εμείς, οι μεμψίμοιροι, αναρχο-άπλυτοι και επαναστάτες των πληκτρολογίων, αναλωθήκαμε μονάχα σε προσκόμματα και τρικλοποδιές.
Μόνοι και παρεξηγημένοι, αλίμονο, φέρετε πάνω σας το σταυρό του μαρτυρίου. Αλλά θαρσείτε. Κάποια μέρα η Ιστορία θα σας αποδώσει τα εύσημα που δικαιούστε. Και θα καταδικάσει τον πωρωμένο αυτό λαό, που τόσο αισχρά σας παρεξήγησε.
