από τον Δημήτρη Ουλή
Εξ επόψεως «πολιτικής ορθότητας» είμαι υποχρεωμένος να εκφράσω σοβαρές επιφυλάξεις απέναντι στη χοντροκομμένη ειρωνεία και το άτεγκτο στυλ που υιοθετεί συχνά η νέα πρόεδρος της Βουλής (δεν λέω ότι απάδει προς τους λεπτούς τρόπους που θα έπρεπε να χαρακτηρίζουν μια θηλυκή παρουσία του Kοινοβουλίου, διότι κινδυνεύω να κατηγορηθώ για σεξιστική προκατάληψη). Εξ επόψεως ανθρώπινης, πολύ ανθρώπινης όμως, είμαι υποχρεωμένος να ομολογήσω την άγρια χαρά που με διακατέχει όταν βλέπω τον πολιτικό γάιδαρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης μαζί με το Σαμάρι του να αφρίζουν από τα βουλευτικά έδρανα, ενόσω η κύρια Κωνσταντοπούλου τους διαφεντεύει με εκείνο το υπέροχο: «Kαθίστε κάτω!». Πονάει, έτσι δεν είναι Άδωνι; Πονάει να σε αντιμετωπίζουν αυταρχικά, να σου κλείνουν το μικρόφωνο και να σε φιμώνουν, να σε υποτιμούν, να σε ειρωνεύονται, να παραβιάζουν δικαιώματα που έχεις μάθει να θεωρείς φυσικά σου κεκτημένα -έτσι δεν είναι;
Και φυσικά, μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια. Διότι δεν αφρίζετε επειδή φοβάστε την Εξεταστική Επιτροπή που πρόκειται να συσταθεί για να βγάλει (τάχα μου) τα άπλυτά σας στη φόρα. Ας είναι καλά ο κύριος Παπακωνσταντίνου: Το πολύ-πολύ να σας ρίξουν κανέναν χρόνο με αναστολή και κανένα δεκαράκι χιλιάδες ευρώ, εξιλεωτική μπουγάδα για τα μάτια του κόσμου. Σιγά τον πολυέλαιο. Αφρίζετε επειδή σας πληρώνουν με το ίδιο νόμισμα, επειδή δεν είστε εσείς πια εκείνοι που αποφασίζουν και διατάζουν, επειδή δεν μπορείτε να χωνέψετε ότι η κοινωνία σας ξέβρασε σαν τοξικό απόβλητο, για το καλύτερο ή για το χειρότερο. Πάνω απ’ όλα, όμως, αφρίζετε διότι σας διαφεντεύει μια γυναίκα: στρυφνή και αντιπαθητική οπωσδήποτε, πλην όμως μια παρουσία που σαλεύουν τα προικιά της και που σας έχει κάνει πραγματικούς ρεμπέτες. Χορέψτε λεβέντικα λοιπόν, αποχωρήστε θορυβωδώς από τη Βουλή, κάντε ό,τι σας κατέβει στην γκλάβα. Διασκεδάζουμε απέραντα και δεν δίνουμε δεκάρα.
Ουπς! Νομίζω ότι μόλις υπέπεσα στο θανάσιμο αμάρτημα του «πολιτικού ρεβανσισμού». Πρέπει να επανορθώσω. Ζητώ συγγνώμη, λοιπόν, για όλα τα λάθη (σωστότερα: τις υπαναχωρήσεις) στα οποία μπορεί να υπέπεσε η παρούσα στήλη. Επίσης, καταδικάζω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Και καλώ όλες τις υγιείς πολιτικές δυνάμεις αυτού του τόπου να αναλάβουν τις ευθύνες τους. (Είμαστε εντάξει. Τώρα μπορώ να συνεχίσω).
Εξαιρετική, εξάλλου, μου φάνηκε η δήλωση του Ποταμιού του κ. Μπόμπολα -συγγνώμη, του κυρίου Θεοδωράκη ήθελα να πω– ότι συζητάμε για το παρελθόν για να μη συζητάμε για το σήμερα. Αν ο φωστήρας που εμπνεύστηκε αυτήν τη διατύπωση δεν ήταν τόσο ανιστόρητος, θα γνώριζε ότι η ενασχόληση με το παρελθόν, όταν δεν εκπίπτει σε γεροντική νοσταλγία, αφορά έναν και μοναδικό στόχο: να φωτίσει το σήμερα. Και, ει δυνατόν, να το προφυλάξει από τα λάθη του παρελθόντος. Το λοιπόν, καθίστε κι εσείς του Ποταμιού κάτω. Αρκετά ανεχτήκαμε τις εξυπνάδες σας, το ιδεολογικά άδειο σακίδιο του αρχηγού σας και το μέγκα μου.
