Ακόμη και για τα δεδομένα του Τραμπ, είναι κάπως τολμηρό να αποκαλεί «προδότη» τον Ομπάμα (βάσει ενός όχι και πολύ εμπεριστατωμένου πορίσματος της επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών Τούλσι Γκάμπαρντ, που ενοχοποιεί τη διοίκηση Ομπάμα για συκοφάντηση του Τραμπ, ότι υποστηρίχθηκε από τους Ρώσους στις εκλογές του 2016). Εξίσου τολμηρή ήταν ίσως και η απόπειρα των προσκείμενων στους Δημοκρατικούς ΜΜΕ, να παρουσιάσουν σχεδόν ημιθανή τον Τραμπ – αρχικά επειδή εντόπισαν μια… κοκκινίλα στο χέρι του, κι έπειτα επειδή ανακοινώθηκε ότι έχει φλεβική ανεπάρκεια. Γεγονός είναι πως ο Τραμπ τα βάζει τώρα με το «σύστημα Ομπάμα» (αλλά όχι με το «σύστημα Κλίντον»…). Πρόκειται μόνο για αντιπερισπασμό από την υπόθεση Επστάιν;* Οπωσδήποτε διαφαίνονται βαθύτεροι ταραγμοί, που ταλανίζουν και τις δύο αλληλοσπαρασσόμενες πτέρυγες της βορειοαμερικανικής ελίτ. Είναι το άγχος που προκαλούν αυτοί οι ταραγμοί το οποίο οδηγεί σε βαριές κουβέντες και πρωτοφανείς κινήσεις, όχι μόνο η ιδιοσυγκρασία του Τραμπ…
* Βλ. σχετικά «ΗΠΑ: Εμφύλιος μέσα στον εμφύλιο» (φύλλο 740).
