Αναδημοσίευση από Πιτσιρίκος (pitsirikos.net)
Πιτσιρίκο, σκέφτομαι πολύ καιρό να σου στείλω αλλά όλο το αναβάλλω.
Δημοψήφισμα λοιπόν. Καλούμαστε να επιλέξουμε το μέλλον μας σε μια δύσκολη στιγμή. Οι σκέψεις είναι πολλές και σίγουρα θα ακούσουμε πολλά ότι και να γίνει. Ακόμα και αν τελικά δεν γίνει δημοψήφισμα -χλωμό-, αυτές οι μέρες θα αλλάξουν πολλά και, κυρίως, θα αλλάξουν εμάς.
Θα είμαι καθαρός, η απάντηση για μένα στο δημοψήφισμα είναι όχι.
Δεν μπορεί να είναι καμία άλλη και δεν είναι μονάχα πολιτικό, οικονομικό ή, απλά, ζήτημα μιας λογικής απόφασης. Αν όμως τα βάλει κάποιος κάτω, αν τα ζυγιάσει λογικά τότε θα πρέπει να σκεφτεί:
1. Αν συνεχίσουν τα πράγματα ομαλά και μνημονιακά, τι μέλλει γενέσθαι με τον τόπο αυτό; Δεν θέλει να ξέρει κανείς και πολλά από οικονομία για να καταλάβει ότι το να εφαρμόσουμε -για πόσα χρόνια άραγε;- την ίδια πολιτική δεν βγάζει πουθενά. Δεν είναι η χώρα μπακάλικο όπως λέει το Mega να έχει ίσα έσοδα και έξοδα ή αλλιώς να το κλείσεις το μαγαζί. Δεν είναι ας πούμε ότι πρέπει η χώρα να είναι κερδοφόρα και αυτό σημαίνει ανεπτυγμένη.
2. Δεν μπορούμε να βγούμε από την δίνη του χρέους αν δεν πάψει να υπάρχει χρεομηχανή, το κούρεμα είναι τρίχες, μεγάλο ή μικρό. Όσο η χώρα δεν παράγει τίποτα, δεν έχει προσανατολισμό στην παραγωγή της και δεν επιλέξει ένα σοβαρό τρόπο ανάπτυξης και αξιοποίησης των πόρων της ( υλικών και ανθρώπινων) δεν θα συγκεντρωθούν οι υλικοί όροι για να βγούμε από το αδιέξοδο.
3. Δεν μπορεί μια χώρα να συνεχίσει να υπάρχει, πόσω μάλλον δε να προοδεύσει όσο είναι προτεκτοράτο. Και δεν είναι πιτσιρίκο η Ελλάδα εξαρτημένη 5 χρόνια τώρα μόνο. Δεν μπορεί το πολιτικό προσωπικό αυτού του τόπου να είναι για πάντα διεφθαρμένοι τσάτσοι. Αυτές τις μέρες όσο η κυβέρνηση διαπραγματεύονταν -δεν κρίνω το πώς ή το πόσο-, έφυγαν όλοι στο εξωτερικό να πάρουνε γραμμή, έλεος φτάσαμε πίσω στο 1830. Σε λίγο θα φτιάξουνε λέει και Ευρωπαϊκό κόμμα, υποτέλεια με βούλα.
4. Δεν μπορεί ένας λαός να ζήσει, πόσω μάλλον να μεγαλουργήσει, χωρίς όραμα, χωρίς μέλλον. Δεν είναι δυνατό η καλύτερη μοίρα για τον τόπο να είναι μια ύπαρξη – μίξη οικονομικών ζωνών, σαν κακόφημη επαρχία της Ευρώπης.
5. Πάνω από όλα όμως δεν θα φύγουμε ποτέ από το χαντάκι που έχουμε πέσει αν δεν συνειδητοποιήσουμε εμείς οι ίδιοι γιατί φτάσαμε εδώ. Και αυτό δεν το έχουμε καταφέρει ακόμα. Αλλά κάνουμε βήματα, αργά και σταθερά καταλαβαίνουμε. Αν θέλουμε μια άλλη μέρα, θα αποφασίσουμε ότι θα είναι εντελώς διαφορετική σε όλα τα επίπεδα και θα ξεχάσουμε όσα ξέραμε. Αυτός ο δρόμος θα έχει πολλά καλά, πολλή δημιουργία -αν τον περπατήσουμε κάποτε-, αλλά θα είναι δύσκολος και θα ματώσουμε. Αν δεν αλλάξουμε δεν θα αλλάξει τίποτα.
Και για όποιον σκέφτεται όσα κακά θα γίνουνε με το όχι. Την σύγκρουση κομήτη με το χώρο της Ελλάδας που θα πει ο Πρετεντέρης και η Όλγα από βδομάδα. Ας σκεφτεί το εξής:
1. Ναι, ο άλλος δρόμος δεν έχει δοκιμαστεί και δεν είναι σίγουρος, δεν είναι δοκιμασμένη η συνταγή και δεν θα είναι εύκολη. Για το ότι δεν έχει προετοιμαστεί έχει ευθύνη η κυβέρνηση, αλλά δεν είναι η ώρα για αυτό.
2. Οι οικονομικοί όροι θα χειροτερεύσουν, αλλά ας σκεφτεί και κάποιος ότι στα επόμενα χρόνια (2 max) η Ελλάδα θα πάρει πάνω από 10-15 δις μέτρα και θα ξεπουλήσει κάθε δυνατότητα αλλαγής πορείας. Όποιος δεν το καταλαβαίνει παρακαλείται να προσεδαφιστεί στον πλανήτη Γη.
3. Θα μας εκδικηθούν. Ας μην αμφιβάλλουμε για αυτό. Αλλά το γεγονός από μόνο του αποδεικνύει το ορθό του όχι. Τι νόημα έχει να φοβάται κανείς τον βασανιστή του. Εκείνος θα μας βασανίσει είτε κάτσουμε στο σκαμνί ήρεμοι, είτε πασχίσουμε να ελευθερωθούμε από τα δεσμά. Εγώ επιλέγω να πασχίσουμε λυσσασμένα.
Και κάτι ακόμα, το ίδιο το δημοψήφισμα δεν είναι απλά η προσφυγή στο λαό. Σημαίνει πολλά πράγματα. Για την κυβέρνηση είναι μια κίνηση έξυπνη, δεν θα της βγει κανείς από αριστερά, τέλος οι κριτικές στα μέτρα, τα λουριά σφίγγουν και θα πάρουν όλοι την αναμενόμενη θέση. Οι μνημνονιακοί, θα γλείφουνε Ευρώπη και θα αναγγέλλουν συγκρούσεις πλανητών και όποιος ήθελε να βγει από αριστερά θα σωπάσει και θα πει απλά : όχι.
Δεν είναι η πιο τίμια επιλογή αυτό το δημοψήφισμα γιατί έρχεται στο παρά πέντε, με την πλάτη στον τοίχο. Και γιατί δεν είναι προϊόν δυο δρόμων που σκιαγραφούνται με τον ίδιο καθαρό τρόπο.
Για το όχι αυτή τη στιγμή έχει αφήγηση μονάχα η μπάντα που θέλει το ναι και αυτό βαραίνει. Αλλά είναι στο χέρι της κυβέρνησης να κάνει κάτι για αυτό σε μια βδομάδα, όσα προλαβαίνει αν εννοεί το όχι και δεν είναι κι αυτό σαν την ελπίδα που ερχότανε.
Και για να το κλείσω και κάπου εδώ, το όχι θα πρέπει για όποιον ψηφίσει να έχει και ένα νόημα.
Όταν θα πούμε όχι, δεν το λέμε για να γυρίσουν πίσω τα παιδιά να διαπραγματευτούν, ούτε για να στρίψουν το τιμόνι απλά.
Όχι σημαίνει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, να μην κοιτάμε άλλο σαν χάνοι. Γιατί αν φταίμε σε κάτι 5 μήνες τώρα είναι που απλά κοιτάμε ( δεν φταίμε μόνο και ακριβώς εμείς βέβαια αλλά είναι άλλη κουβέντα κι αυτό).
Ειλικρινά πιστεύω ότι το όχι θα είναι κενό γράμμα αν δεν συμφωνήσουμε όλοι ότι η χώρα και οι ζωές μας δεν θα σωθούν ούτε από ένα ποσοστό, ούτε από ένα κόμμα, ούτε από ένα αρχηγό, ανεξαρτήτως προθέσεων, διακηρύξεων και θέσεων.
Λοιπόν πιο πάνω είπα ότι το όχι δεν είναι απλά μια οικονομικοπολιτική απόφαση. Εγώ θα ψηφίσω όχι γιατί σκέφτομαι αυτά:
· Όχι γιατί δεν πάει άλλο με τα ψέματα και το βασανιστήριο.
· Όχι γιατί δεν τους κάνω το χατίρι να ζήσω σαν ένα φοβισμένο ανθρωπάκι.
· Όχι γιατί σέβομαι τους χιλιάδες που αυτοκτόνησαν.
· Όχι γιατί πριν χρόνια κατέβηκα στις πλατείες για να αλλάξω την ζωή μου.
· Όχι για τις πορείες, τις απεργίες, τα ξύλα, τα δακρυγόνα. Δεν ήτανε όλα τσάμπα!
· Όχι γιατί δεν θέλω να λέω ότι έσκυψα στα παιδιά μου όταν κάνω.
· Όχι γιατί θέλω να γυρίσουν μια μέρα πίσω όσοι έφυγαν και να ξανάμαστε παρέα.
· Όχι γιατί είμαι 25 και δεν θα κάτσω άλλα 10-15 χρόνια να βλέπω κατάθλιψη, μιζέρια και καταστροφή. Αν είναι να τα χτίσουμε ας ξεκινήσουμε από τώρα.
· Όχι, είναι χιλιάδες οι αφορμές τόσα χρόνια. Τόσα σκάνδαλα κάνανε οι άνθρωποι τους, οι εκλεκτοί τους. Λέω όχι για να βάλω ύστερα και σ΄ αυτούς ένα τέλος.
· Όχι γιατί το μόνο που χρωστάω και ας λένε ότι θέλουνε, είναι να ζω με αξιοπρέπεια και αυτό δεν διαπραγματεύεται από κανέναν και για τίποτα.
Χαιρετίσματα και καλή λευτεριά!
ΥΓ: Προφανώς και από τα τελευταία όχι, δεν πιστεύω ότι ούτε ένα θα συμβεί αν απλά πούμε όχι και περιμένουμε να δούμε τι θα κάνουν τα παιδιά.
(Αγαπητέ φίλε, σας ευχαριστώ πολύ. Να είστε καλά.)
