Με την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων στα ΑΕΙ βρεθήκαμε σε μια κρίσιμη καμπή ενός αγώνα που γεννά ένα κρίσιμο ερώτημα. Με ποιον τρόπο μπορούν να νικούν τέτοιοι αγώνες;
Παρατηρούμε τον τελευταίο χρόνο να ξεσπούν κινήματα με ιδιαίτερη ένταση και μαχητικότητα, τα οποία όμως δυσκολεύονται να ξεφύγουν από την κλαδικότητα και να συνδεθούν πραγματικά με την κοινωνία. Δυσκολεύονται να υπερβούν μια αίσθηση πως στη μνημονιακή Ελλάδα, οι μάχες που δίνονται πια, είναι, λίγο – πολύ, για την «τιμή των όπλων». Μπαίνει, λοιπόν, το ζήτημα πώς η νεολαία θα μπορέσει να παίξει ένα πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτή την υπόθεση. Η νεολαία η οποία, μαζί με την κοινωνία, πέρασε από το δυναμικό «Ουστ!» του κινήματος των πλατειών σε μια φάση απογοήτευσης και ανάθεσης. Προκύπτει έντονα το ερώτημα πώς αυτή η γενιά – χωρίς μέλλον και χωρίς τόπο – θα μπορέσει να παίξει καταλυτικό ρόλο ώστε να ξεκινήσει μια αναγκαία συζήτηση για τους τρόπους με τους οποίους όλα τα ρυάκια αντίστασης θα μπορέσουν να ενωθούν σε ένα μεγάλο ρεύμα ανατροπής και διεξόδου.
μια συζήτηση που θα αφορά και στο πώς κάθε κοινωνικός χώρος θα συμβάλει σε μια πορεία μετάβασης της χώρας με συστατικά στοιχεία την κοινωνική χειραφέτηση και την πραγματική δημοκρατία. Για παράδειγμα, πώς οι νέοι επιστήμονες και το πανεπιστήμιο ως θεσμός, θα βοηθήσουν στη διαμόρφωση ενός κινήματος για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας; Πώς οι υγειονομικοί θα διαμορφώσουν ένα εναλλακτικό σχέδιο για το σύστημα υγείας στη μεταμνημονιακή Ελλάδα; Πώς κάθε γειτονιά με τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης θα βοηθήσει στη συνοχή και την ανάταση του λαού; Πώς θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμ; Ως φοιτητές μπορούμε να οργανώσουμε μια συνάντηση για το συντονισμό κινημάτων με μορφή ημερίδας ή ενός πανελλαδικού φόρουμ διαλόγου; Να επιδιώξουμε τη συμμετοχή εργαζόμενων της ΕΡΤ, διοικητικών υπαλλήλων, αγωνιζόμενων κατοίκων της Χαλκιδικής, των καθαριστριών του υπ. Οικονομικών, των γιατρών του ΕΟΠΥΥ. Να δημιουργήσουμε δεσμούς όχι μόνο ανάμεσα στα ίδια τα κινήματα, αλλά και στα κινήματα αυτά με όλη την πλητόμενη κοινωνία. Κάθε αγωνιζόμενος κοινωνικός χώρος να βάλει το λιθαράκι του για μια νίκη που θα είναι όλου του λαού. Χάνουμε κάτι να δοκιμάσουμε;
Μάγδα Γεωργοπούλου,
Μέλος του Συλλόγου Φοιτητών
Μαθηματικού Αθήνας
