Τα μέτωπα που έχουν ανοίξει ταυτόχρονα είναι πολλά. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν τελειώνει τις επόμενες βδομάδες. Οι ρωσικές δυνάμεις έχουν προχωρήσει στον Ντονμπάς, οι Ουκρανοί αναγκάζονται να υποχωρήσουν σε ορισμένα σημεία, οι δυτικές δυνάμεις συνεχίζουν να ενισχύουν την Ουκρανία αλλά αρχίζει και ένας σκεπτικισμός για το μέχρι που και πότε θα συνεχιστεί σε αυτό το επίπεδο η αναμέτρηση.
Η απόφαση του Κογκρέσου να δοθεί «βοήθεια» 40 δισ. δολάρια στην Ουκρανία χαιρετίστηκε σαν ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ (Μarshal Plus το ονόμασαν), μόνο που προορίζεται για οπλισμό κι όχι για ανοικοδόμηση. Αυτή σαν διαδικασία έπεται, έρχεται «μετά»…
Ο Μπάιντεν προσπαθεί να δημιουργήσει μια συσπείρωση δυνάμεων της Ν.Α. Ασίας, πετάει μια εμπρηστική δήλωση για την Ταιβάν προσπαθεί να διευρύνει τις συμμαχίες των ΗΠΑ στη γύρω περιοχή. Η Ιαπωνία ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις ΗΠΑ. Η Κίνα αντιδρά με μαχητικό τόνο στα περί της Ταιβάν.
Οι BRICS (Ρωσία, Κίνα, Βραζιλία, Νότια Αφρική, Ινδία) σχεδιάζουν μια διεύρυνσή τους με άλλες χώρες του «Νότου» και αναφέρονται σε Ινδονησία, Πακιστάν, Τουρκία, Αργεντινή, Μεξικό, Σαουδική Αραβία, ενώ ενδιαφέρον έχουν δείξει για συμμετοχή στον οργανισμό και η Νιγηρία, τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Αίγυπτος, το Ιράν. Βέβαια υπάρχει μια ρευστότητα και ορισμένες χώρες μοιάζουν με πολύφερνες νύφες, όπως είναι η περίπτωση της Ινδίας.
Η Τουρκία θέτει βέτο στην ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, αρχίζει διαπραγματεύσεις, ταυτόχρονα εισβάλει στο Β. Ιράκ ενάντια στους Κούρδους και φαίνεται ότι έρχεται σε συμφωνία για να άρει το βέτο στο ΝΑΤΟ αν την αφήσουν ανεμπόδιστη να κυνηγήσει τις κουρδικές δυνάμεις και στην επικράτεια της Συρίας. Έτσι τα έθνη θυσιάζονται στο όνομα της ισχύος, χώρες ολόκληρες διαλύονται ή ισοπεδώνονται και στην περίπτωση αυτή οι Κούρδοι είναι ένα καλό προσάναμμα στον βωμό του τουρκικού επεκτατισμού. Τα κροκοδείλια δάκρυα των Δυτικών για τους Ουκρανούς ούτε καν θα επαναληφθούν για το δοκιμαζόμενο κουρδικό έθνος. Και για την Ελλάδα θα δείξουν κατανόηση και θα συστήσουν «διάλογο»…
Υπάρχουν κι άλλα μέτωπα. Όπως των σιτηρών, του φυσικού αερίου, των αγωγών, των χρηματιστηρίων, των τιμών που εκτινάσσονται. Η «πολεμική οικονομία» θα πλήξει δισεκατομμύρια ανθρώπους…
Λείπει ένα άλλο αναγκαίο «μέτωπο». Αυτό της ανθρωπότητας, των λαών, των φιλειρηνικών μικρών, μεσαίων και ανίσχυρων χωρών. Αυτή η έλλειψη τροφοδοτεί την ασυδοσία των μετώπων που περιγράψαμε. Καιρός να οικοδομήσουμε αυτό το «μέτωπο».
