Ένα Πάσχα, ένα γράμμα
«Όταν εσύ πήγαινες στη λαϊκή στην Τουρκία να πουλήσεις διάφορα πράγματα, εγώ έκλαιγα με χωμένο το κεφάλι στο μαξιλάρι…
Εσύ μύριζες τα δάκρυά μου και μου ‘λεγες: «Εντάξει, να μείνω κι άλλη μια νύχτα». Τρεις μέρες έμεινες σε μένα κι άλλους τρεις μήνες στον ξένο τόπο.
Εσύ πούλαγες χρωματιστά φουλάρια με υπέροχα και λαμπερά χρώματα σαν ινδικά μπαχαρικά.
Μάνα μου, εσύ τώρα, κάπου κοντά στην Αθήνα φροντίζεις μια γυναίκα ετοιμάζοντάς της φαγητά.
Φαντάζεσαι και ελπίζεις ότι όλα θα τακτοποιηθούν και θα γυρίσεις στο σπίτι. Αυτή τη στιγμή η ηλικιωμένη μάνα σου στο χωριό μας, δίπλα στη φωτιά, μόνη της μαραζώνει… Φοβάμαι ότι σύντομα το σπίτι μας θα κλείσει.
Τα γένια μου μεγάλωσαν και ξέχασα εντελώς τη μυρωδιά σου, λυπάμαι επειδή ποτέ δεν είμαστε συνέχεια μαζί. Κλαίω πάλι στο μαξιλάρι μου. Μήπως νιώθεις τη μυρωδιά των δακρύων μου; Μήπως μπορείς και πάλι να με παρηγορήσεις ότι όλα θα πάνε καλά;»
Ηρακλής Κ.
Τις μέρες του Πάσχα βρέθηκα για άλλη μια φορά στο χωριό. Με τις όμορφες μέρες, τα έθιμα αυτά που είναι γεμάτα Άνοιξη και ομορφιά. Γλέντια και συναντήσεις, μεζέδες, τσίπουρα και κρασάκια. Να ξεχάσεις λίγο τα όσα ζοφερά γίνονται στη χώρα. Να ξεχάσεις το κυνήγι του μεροκάματου και την αγωνία για το πως θα πληρώσεις τους λογαριασμούς στο τέλος του μήνα. Ευτυχής που έχεις ένα χωριό. Ρίζες. Σπίτι για να μείνεις. Μονοπάτια για να περπατήσεις.
Και τότε, από το δίπλα –πρώην καφενείο– που έχει μετατραπεί σε σπίτι κι έχει απομείνει μια γιαγιά, συναντάς την κυρία που τη φροντίζει. Από τη Γεωργία. Και η γιαγιά, πάντα με το φαγητό της, την καθαριότητά της, το πλυμένο και σιδερωμένο της ρούχο. Εσύ αυτά βλέπεις. Κι επειδή η καρδιά σου πάντα χτυπά αριστερά, θυμάσαι πως οι άνθρωποι δεν είναι αξία χρήσης.
Κι έρχεται αυτή η κυρία -–εσένα σε ντρέπεται– στη μάνα σου μιλάει, και της διαβάζει ένα γράμμα από τον δικό της γιο. Και της το λέει στα Ελληνικά. Η δική σου μητέρα το σημειώνει και σου το φέρνει σε ένα κίτρινο χαρτί.
Και το γράμμα είναι αυτό που διαβάσατε στην αρχή… Κι ύστερα, το βραδάκι, αφού έχουμε καλοφάει το αρνί μας, να ‘μαστε σε μια αντροπαρέα. Κι ο συγχωριανός σου, που γνωρίζεις από παιδί, καλός επαγγελματίας και οικογενειάρχης, ξεσπαθώνει για τους «ξένους», που πρέπει να μας αδειάσουν τη γωνιά. Κι η μπάλα τους παίρνει όλους. Μαύρους και άσπρους, μουσουλμάνους και χριστιανούς. Η ιδιότητα «ξένος» αρκεί για να γίνουν απεχθείς…
Και θυμάσαι το γράμμα. Και θυμώνεις. Και τον βάζεις στη θέση του. Και σκέφτεσαι ότι με την άδεια της κυρίας από τη Γεωργία θα δημοσιεύσεις το γράμμα στην εφημερίδα.
Κάπως σα να ξορκίζεις το κακό, ή να ελπίζεις πως όταν το διαβάσουν κι άλλα μάτια, θα γίνει κάτι μαγικό: Οι αποστάσεις θα μικρύνουν και η μυρωδιά από τα δάκρυα σε αυτό το παλιό μαξιλάρι, ενός άντρα που από παιδί μεγάλωσε με τη μητέρα τους σε ξένους τόπους, θα μας κάνει να καταλάβουμε τον «άλλο»…
Ξεκινά η «Παγκόσμια Πρωτεύουσα του Βιβλίου»!
Μια πόλη που ελάχιστοι κάτοικοί της διαβάζουν μοιάζει οξύμωρο να ανακηρύσσεται «Παγκόσμια Πρωτεύουσα του βιβλίου. Κι όμως αυτό θα συμβεί από τις 23 Απριλίου και για έναν ολόκληρο χρόνο στην Αθήνα. Η ελπίδα είναι, μέσα από τις ποικίλες δράσεις που δρομολογούνται, να γίνουν περισσότεροι οι άνθρωποι που διαβάζουν και ειδικά στις μικρές ηλικίες.
Μια από τις πρώτες δράσεις που εντάσσονται στην «Παγκόσμια Πρωτεύουσα» είναι και το 3ο Πανελλήνιο Συνέδριο με τίτλο «Εκπαίδευση στον 21ο αιώνα: αναζητώντας την καινοτομία, την τέχνη, τη δημιουργικότητα», που διοργανώνουν το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης του ΕΚΕΔΙΣΥ, η Παιδαγωγική Εταιρεία Ελλάδος, το Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ-Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και η Σχολή Μωραΐτη στις 20-22 Απριλίου 2018 στην Αθήνα.
Στο πρόγραμμα του συνεδρίου περιλαμβάνονται και φέτος καινοτόμα βιωματικά εργαστήρια, που διοργανώνονται σε συνεργασία με την Ελληνική Ένωση για την Προώθηση της Ρητορικής στην Εκπαίδευση. Η φετινή θεματική των εργαστηρίων θα αφορά στην «Τέχνη και τη δημιουργικότητα». Η τελετή έναρξης θα πραγματοποιηθεί στη Σχολή Μωραΐτη την Παρασκευή 20 Απριλίου στο θέατρο της Σχολής Μωραΐτη στις 5 το απόγευμα.
