Μια γεύση για το πώς θα υλοποιηθεί το πρόγραμμα του μαύρου μετώπου πήραμε από τα μέτρα «περιφρούρησης» των παρελάσεων.
Η ξυπόλητη μαθήτρια
Στον αντίποδα η μοναχική διαμαρτυρία της ξυπόλητης μαθήτριας-σημαιοφόρου στην παρέλαση. Έδωσε ένα καλό μάθημα κουράγιου σε όλους μας. Ο Ηρόστρατος τέτοιους ανθρώπους θα ήθελε να βλέπει στα ύπατα αξιώματα μιας αληθινής δημοκρατίας κι όχι παραπαίοντα ανδρείκελα που κουνάνε το χέρι λέγοντας μεγάλα λόγια… Όνειρο μόνο; Ίσως όχι!
Προς κύριον Παπούλια, ενταύθα
«Τα μεγάλα λόγια έχουν ένα καλό: μπορεί να κρυφτεί πίσω τους ένας μικρός άνθρωπος». Β. Κούμπελκα από το βιβλιαράκι Η δύναμη της Άνοιξης με σύντομα κείμενα από το περιοδικό Plamen (Φλόγα) που κυκλοφορούσε στην Πράγα τη δεκαετία του ’60 για να κλείσει μετά την εισβολή του ’68 (Εκδόσεις Στιγμή).
Μένης Κουμανταρέας: Η σκιά πάνω από τη χώρα..
«…Η αναπαυτική θέση των βολεμένων οικονομικά, των ανθρώπων που ξόδευαν περισσότερα από όσα είχαν στον κορβανά τους, μας έφεραν στην τρόικα – αυτή την τριάδα που μοιάζει να βγαίνει από τον Φάουστ ή τη Βαλπούργεια Νύχτα και τριγυρίζουν στα υπουργεία και μας λένε τι να κάνουμε…
Υπάρχει μια σκιά πάνω από τη χώρα που δεν μοιάζει με καμία άλλη, τουλάχιστον από αυτές που εγώ έχω ζήσει.
Έχω ζήσει την Κατοχή, θυμάμαι ακόμα τα βήματα του Γερμανού στο πλακόστρωτο. Τον ανταρτοπόλεμο, που δεν τον έζησα, τον θυμάμαι ως νεαρός. Τη δικτατορία την έζησα αρκετά, όχι όσο άλλοι, αλλά αρκετά στο πετσί μου. Μου κόστισε τέσσερις δίκες που κράτησαν έξι μήνες. Ζούμε μια κατάσταση σήμερα όπου κανείς δεν έχει να πληρώσει τον άλλον. Ακόμα και στη συντεχνία μας, των συγγραφέων, δεν πληρωνόμαστε για τα βιβλία μας, επειδή οι βιβλιοπώλες δεν πληρώνουν τους εκδότες, οι εκδότες δεν πληρώνουν τους συγγραφείς τους και πάει λέγοντας…».
(Από ομιλία με αφορμή την επέτειο των 50 χρόνων συγγραφικής δημιουργίας)
…και το φάντασμα του νεοναζισμού
Ο Μένης Κουμανταρέας την περασμένη εβδομάδα δέχθηκε επίθεση από άγνωστο νεαρό έξω από το σπίτι του:
«Με υποπτεύει το γεγονός ότι δεν με κλέψανε», είπε χαρακτηριστικά ο συγγραφέας και πρόσθεσε: «Πριν από μερικές μέρες διαβάστηκε ένα κείμενο μου για τους μετανάστες στον Άγιο Παντελεήμονα, με πρωτοβουλία των περιοίκων». Ο συγγραφέας, μόνιμος κάτοικος του κέντρου της πόλης, συμμετείχε σε αντιρατσιστική εκδήλωση. Ο ίδιος σημειώνει:
«Είναι ανατριχιαστικό να παρακολουθείς αυτή την ατέρμονη τροχιά της βίας του νεοναζισμού που απλώνεται σαν φάντασμα πάνω απ’ την πόλη. Είναι που αυτό συμβαίνει γύρω μας και δίπλα μας, σε γνωστούς μας και άγνωστους ανθρώπους. Γίνεται, όμως, ακόμη πιο τρομακτικό όταν αυτή η βία αρχίζει να ακουμπάει με τα βρόμικα χέρια της όσους μέσα από το έργο τους επιμένουν να διατηρούν στο προσκήνιο τις μεγάλες αξίες του ανθρώπου…».
Να αναμένουμε τη… διάψευση Δένδια;
Εμπρός!
Προς το παρόν, μετά από κινητοποίηση αποτράπηκε η σχεδιαζόμενη εκκένωση του Θεάτρου Εμπρός, που -όπως έχουμε γράψει και παλιότερα- λειτουργεί ως αυτοδιαχειριζόμενος χώρος πολιτισμού…
Η Εταιρία Διαχείρισης Ακινήτων του Δημοσίου (ΕΤΑΔ) είχε απειλήσει ότι θα προχωρήσει εντός της ημέρας στο «σφράγισμα» του ακινήτου, με τη συνδρομή της αστυνομίας…
Όταν εκατοντάδες ή και χιλιάδες ακίνητα του Δημοσίου μένουν κλειστά και αναξιοποίητα, είναι προφανές πως οι στόχοι και δεν έχουν να κάνουν μόνο με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Στόχος είναι να εξαφανιστεί κάθε διαφορετική φωνή. Κάθε αντίσταση. Όπου χρειαστεί υπάρχει η «πολύτιμη» συνδρομή των δυνάμεων καταστολής, της Χρυσής Αυγής κ.λπ.
Στόχος δικός μας να μην αφήσουμε καμιά φωνή να πνιγεί!
