«Ήταν μια εξαιρετικά παράξενη ατμόσφαιρα, με δακρυγόνα και την αστυνομία διαρκώς και παντού παρούσα. Σκέφτηκα ότι για πρώτη φορά έβλεπα το αληθινό πρόσωπο της κρίσης» (Κρίστιαν Πέτσολντ, συνέντευξη στο Βήμα). Ο Γερμανός σκηνοθέτης, δημιουργός της Μπάρμπαρα, που παίζεται από την προηγούμενη εβδομάδα στις κινηματογραφικές αίθουσες, είδε ό,τι δεν είδαν τα ελληνικά ΜΜΕ, που φροντίζουν να σκηνοθετούν την πραγματικότητα με το δικό τους τρόπο.
Η Ελλάδα με το βλέμμα του Κρίστιαν Πέτσολντ
Ο ίδιος, σε άλλη συνέντευξή του, φαίνεται και πάλι πως μπορεί με έναν απλό περίπατο στους δρόμους της πόλης να διακρίνει τι συμβαίνει κάτω από την επιφάνεια:
«Κοιτάξτε τι γίνεται τώρα στην Ελλάδα. Τα αυτοκίνητα συνεχίζουν να κινούνται, τα παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο, έχετε νοσοκομεία, τροφή, σταθερή καθημερινότητα. Όμως φτάνει να κάνεις μια βόλτα στους δρόμους. Το βλέπεις στα έρημα μαγαζιά, στο βλέμμα των ανθρώπων, στο ρυθμό της ζωής. Συνεχίζετε να ζείτε, αλλά είστε τρομαγμένοι. Δεν υπάρχουν όνειρα. Αυτό είναι τραγικό. Κάπως έτσι νιώθεις ότι η χώρα σου, η ζωή σου σε αυτήν, αργοπεθαίνει…». (flix.gr)
Αν αυτοί έρθουν την Αυγή…
Συχνά-πυκνά θυμάμαι τον τίτλο του βιβλίου της Άντζελα Ντέιβις Αν αυτοί έρθουν την αυγή. Η ακροδεξιά έχει σηκώσει για τα καλά το αποτρόπαιο πρόσωπό της. Ό,τι χρόνια τώρα κρυβόταν κάτω από το χαλί βγαίνει στην επιφάνεια. Όσοι νομίζουν πως δεν τους αφορά η φασιστική απειλή, θα πρέπει να το ξανασκεφτούν. Η καταγγελία της Ευάννας Βενάρδου, ξυπνά μνήμες των πιο σκοτεινών χρόνων της σύγχρονης ιστορίας: Αντιγράφω:
«Για όσους φίλους δεν το ξέρετε, ο παππούς μου είναι ο Ζακύνθιος συνθέτης Αλέκος Ξένος (1912-1995). Θεωρείται ο «συνθέτης της Αντίστασης» καθώς, μεταξύ άλλων, συνέθεσε τη Συμφωνία της Αντίστασης, ενώ επί Κατοχής συμμετείχε ενεργά στην αντίσταση κατά των Γερμανών και στο Θέατρο του Βουνού…. Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννησή του και ο Δήμος Ζακύνθου ανακήρυξε το 2012 έτος Αλέκου Ξένου – διοργάνωσε μάλιστα τριήμερο εκδηλώσεων στη γενέτειρά του. Εκδηλώσεις όμως έχουν προγραμματιστεί και στην Αθήνα. Στην Πεύκη θα γινόταν μια από αυτές στις 9/11, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου, και θα ήταν μια συνδιοργάνωση της Κινηματογραφικής Λέσχης του Δήμου Πεύκης και της Ένωσης Ζακυνθίων. Ε, λοιπόν, μόλις πληροφορήθηκα πως η εκδήλωση ματαιώνεται. Γιατί; Διότι όπως ενημερώθηκε ο πρόεδρος της Ένωσης Ζακυνθίων, «ακροδεξιά στοιχεία απείλησαν το Δ.Σ της Λέσχης πως θα γίνει φασαρία αν πραγματοποιηθεί η εκδήλωση». Ο πρόεδρος της Ένωσης Ζακύνθιων ζήτησε εγγράφως εξήγηση από τον Δήμο, αλλά επίσημη απάντηση ακόμα δεν έχει λάβει για τους λόγους της ματαίωσης.
Κι εγώ ερωτώ: Εκεί καταλήξαμε; Μετά τους Αλβανούς (βλ. «Χυτήριο») ήρθε η σειρά των (αριστερών) Ελλήνων; Μετά τους Αριστερούς, ήρθε η σειρά των μουσικών; Και μετά τι; Θα έρθει η σειρά των ταινιών; Των βιβλίων; Των εικαστικών;
Αν φοβόμαστε να κάνουμε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, αν ενδίδουμε σε απειλές που θυμίζουν μετεμφυλιακές καταστάσεις (σαν κι αυτές που έζησε ο παππούς μου και οι άνθρωποι της γενιάς του) κι αν -ακόμα χειρότερα- αρχίσουμε στην Ελλάδα του 2012 να αυτολογοκρινόμαστε, τότε πάει, παιδιά, το χάσαμε το παιχνίδι… Όλοι!» (left.gr)
Ο Φιντέλ είναι εδώ!
Βιάζονται να στείλουν στον «άλλο κόσμο» τον Φιντέλ Κάστρο. Έστω κι αν έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση, φαίνεται πως και μόνο η ύπαρξή του είναι απολύτως ενοχλητική. Ο «νεκρός», κατά κάποια διεθνή ΜΜΕ, μίλησε στα κουβανικά Μέσα Ενημέρωσης και έστειλε και φωτογραφίες όπου απεικονίζεται να διαβάζει τη Granma.
Προς μεγάλη στενοχώρια των απανταχού αντικομμουνιστών, όχι μόνο είναι καλά, αλλά δεν θυμάται ούτε πότε είχε πονοκέφαλο για τελευταία φορά. Παράλληλα, σχολίασε καυστικά: «Αν και δεκάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο επηρεάζονται από όργανα πληροφοριών, τουλάχιστον όσα από αυτά βρίσκονται στα χέρια προνομιούχων και πλουσίων που γράφουν αυτές της ηλιθιότητες, οι άνθρωποι τα πιστεύουν όλο και λιγότερο».
Γράφει και διαβάζει, αλλά παραμένει εκτός δημόσιας ζωής, γιατί, όπως λέει ο ίδιος «…δεν είναι ο ρόλος μου να απασχολώ τις σελίδες των εφημερίδων μας».
United Red Army
Ο Iάπωνας σκηνοθέτης και παραγωγός Κότζι Γουακαμάτσου σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα στο Τόκυο, σε ηλικία 76 ετών. Παραγωγός ταινιών όπως η Αυτοκρατορία των Αισθήσεων, αλλά και βραβευμένος σκηνοθέτης, υπήρξε πολιτικά στρατευμένος. Ο ίδιος έλεγε: «Όλες οι ταινίες μου ασχολούνται με το ίδιο πρωταρχικό στοιχείο: τον αγώνα ενάντια στην εξουσία, το μίσος και την εκδίκηση του ατόμου απέναντι στην εξουσία και την καταπίεση. Αυτό το μίσος και η εκδίκηση εκρήγνυνται στην ερωτική επιθυμία και τη βία.
Είναι κακό αυτό;». Ξεχωριστή θέση στη φιλμογραφία του κατέχει η ταινία United Red Army (Καλύτερη ασιατική ταινία-Φεστιβάλ Βερολίνου 2008), με έντονα ντοκιμαντερίστικο χαρακτήρα που θυμίζει τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές ταινίες όπως το Σύμπλεγμα Μπάαντερ Μάινχοφ και καταπιάνεται με τη δράση και τα αδιέξοδα του ένοπλου αγώνα της δεκαετίας του ’70.
Hip Hop με χαμόγελα
Για σήμερα το βράδυ ο Ηρόστρατος σας προτείνει μια γνωριμία με τη σκηνή του ελληνικού hip hop. Στις 6:00μ.μ. στο Gagarin (Λιοσίων 205), το hip hop κίνημα στέκεται πλάι στον εθελοντικό μη κερδοσκοπικό οργανισμό Το Χαμόγελο Του Παιδιού! «Το festival γίνεται με σκοπό το hip hop να αποδείξει (για άλλη μια φορά) πως δεν είναι μόνο λόγια. Έχει αξίες, έχει ιδανικά, έχει ανησυχίες. Και θα το δείξει στην πράξη!», όπως σημειώνουν οι διοργανωτές. Ράπερς, γκραφιτάδες, b boys, b girls, djs, beat boxers, ενωμένοι στηρίζουν το «Χαμόγελο» στο οποίο θα διατεθούν και όλα τα έσοδα της εκδήλωσης.
Η είσοδος είναι 8 ευρώ.
Για περισσότερα: https://www.gagarin205.gr/1st-hip-hop-smile-festival-sat-27-oct
