Ο εχθρός μου
«Τώρα που όλα έχουν αλλάξει και η ζωή εδώ είναι μια συνεχής δοκιμασία, αισθάνομαι ότι δεν μου επιτρέπεται πια να καλλιγραφώ». Ο Ηρόστρατος προσυπογράφει τη δήλωση του Γιώργου Τσεμπερόπουλου.
Ο σκηνοθέτης του Ξαφνικού έρωτα, του Άντε γεια και της Πίσω πόρτας, στην καινούργια του ταινία Ο εχθρός μου ακολουθεί δύσκολους και σκληρούς δρόμους. Ο πρωταγωνιστής, ένα γεωπόνος που επιμένει να κρατάει τις προοδευτικές ιδέες της νιότης του και τις έχει εμφυσήσει και στα παιδιά του, έρχεται αντιμέτωπος με την ακραία βία… Πού θα τον οδηγήσει αυτό;
Θυμίζει τον ανάλογο ενδιαφέροντα προβληματισμό της ταινίας Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο.
Khaos
Khaos -ou les Visages Humains de la Crise Grecque, είναι ο τίτλος ντοκιμαντέρ της Ana Dumitrescu που καταπιάνεται με την ελληνική κρίση. Η ταινία κάνει πρεμιέρα στη Γαλλία την Τετάρτη, 10 Οκτωβρίου. Η σκηνοθέτις έχει εργαστεί χρόνια ως φωτορεπόρτερ, παρουσιάζοντας σημαντικές δουλειές από διάφορες περιοχές του πλανήτη. Το Χάος είναι το τρίτο της ντοκιμαντέρ.
Όσο για την ταινία, όπως λένε οι ίδιοι οι συντελεστές, πρόκειται για ένα road movie σε ρυθμούς τζαζ και ραπ, που μας ταξιδεύει στην Ελλάδα, από τα Τρίκαλα ώς την Τζια. Εικόνες σκοτεινές της Ελλάδας του 2012. Σκηνές από διαδηλώσεις και τη βία της αστυνομίας. Μιλάνε άνθρωποι εξεγερμένοι, απελπισμένοι. Άνθρωποι που βιώνουν τη σημερινή κρίση. Που ψάχνουν δρόμους. Ανάμεσά τους και ο Μανώλης Γλέζος. Στο φιλμ συνεργάστηκε ο Παναγιώτης Γρηγορίου, μπλόγκερ, ιστορικός και ανθρωπολόγος. Η μουσική -την οποία έχει γράψει το κουιντέτο Jazz Kaimaki- προέρχεται από το άλμπουμ Mataroa, εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του Ανδρέα Κέδρου L’homme à l’oeillet. Τις εικόνες συνοδεύουν πολλά ακόμη μουσικά ακούσματα, ενώ περιλαμβάνονται και κομμάτια ραπ από τους Spike69.
Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στο https://www.khaoslefilm.com/
Εις μνήμην
Διαβάζω την είδηση: «Ο φιλόσοφος και ιστορικός Έρικ Χομπσμπάουμ πέθανε τα ξημερώματα της Δευτέρας στο Royal Free Hospital του Λονδίνου, σε ηλικία 95 ετών, όπου νοσηλευόταν με συμπτώματα πνευμονίας. Ο Έρικ Τζ. Χόμπσμπάουμ γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1917, από πατέρα Βρετανό πολωνικής καταγωγής και μητέρα Αυστριακή, εβραϊκής καταγωγής. Σπούδασε στη Βιέννη, το Βερολίνο, το Λονδίνο και το Κέιμπριτζ. Ήταν μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας και της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, επίτιμο μέλος του King`s College στο Κέιμπριτζ και επίτιμος διδάκτωρ πολλών πανεπιστημίων, σε αρκετές χώρες».
Η σκληρή εποχή μας έχασε τον σημαντικότερο ιστορικό του 20ού αιώνα. Τον άνθρωπο που μέσα από την ιστορία μας άνοιξε δρόμους. Τον «αμετανόητο» μαρξιστή. Τον επιστήμονα που απέδειξε πως μπορείς να γράψεις τα πιο συναρπαστικά βιβλία για τα πιο δύσκολα θέματα. Πως δεν χρειάζεται να γίνεις δυσνόητος για να αναλύσεις σε βάθος τους μηχανισμούς της κοινωνίας και της Ιστορίας.
Κρατάω στο μυαλό μου την επιθυμία ενός φίλου σκηνοθέτη που συγκέντρωνε αποσπάσματα από κείμενα του Χομπσμπάουμ, μαγεμένος από τη γραφή και τη σκέψη του. Σκοπός του να ανεβάσει ένα θεατρικό έργο. Ελπίζω να τα καταφέρει στο εγγύς μέλλον. Όσο για μας, ας ανατρέξουμε και πάλι στο πλούσιο έργο του. Που είναι όπλο και για το σήμερα!
Sanatorio project
Καθώς διάβαζα για την έκθεση, μου ερχόταν στο μυαλό το Μαγικό Βουνό του Τόμας Μαν. 20 καλλιτέχνες, στο πλαίσιο της εικαστικής δράσης Sanatorioproject, φιλοτέχνησαν τους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους του σανατόριου Ζωοδόχος Πηγή. «Η ιδέα για το σανατόριο-project γεννήθηκε κατά τη διάρκεια μίας επίσκεψης της Μαρίας Ανδρομάχης Χατζηνικολάου στα Χάνια Πηλίου. Πιο συγκεκριμένα, ήταν μία επίσκεψη στο σημείο όπου χτίστηκε το πρώτο σανατόριο της Ελλάδας, το σανατόριο του ιατρού Γεώργιου Καραμάνη, μια ιατροκοινωνική (και όχι μόνο) καινοτομία του 20ού αιώνα που σήμερα αποτελεί, θα έλεγε κανείς, ένα «όμορφο» ερείπιο με μια ξεχασμένη ιστορία. Το project σύντομα συμπεριέλαβε και τον Νίκο Ποδιά. Οι δύο καλλιτέχνες, που τους συνδέει ο κοινός τόπος καταγωγής, ξεκίνησαν πρώτα από όλα με τη διάθεση να γνωρίσουν το κτίριο και να φωτίσουν την ιστορία του. Το σανατόριο λειτούργησε ως θεραπευτήριο με στόχο τη νοσηλεία ασθενών και η επιτυχία σε συνδυασμό με το πανέμορφο περιβάλλον έφερε πολλούς καλλιτέχνες της γενιάς του ΄30, φίλους του γιατρού Γ. Καραμάνη και της γυναίκας του Άννας που επισκέφτηκαν τον χώρο ως πνευματικό ησυχαστήριο…».
Τον Αύγουστο του 2011 -για μια μόνο μέρα- η έκθεση άνοιξε για το κοινό στο Σανατόριο του Πηλίου. Από την 1η Οκτωβρίου μέχρι τις 23 Νοεμβρίου στο Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών παρουσιάζεται το σύνολο των δράσεων του project. Πληροφορίες: https://sanatorioproject.blogspot.gr/
