του Ηρόστρατου
Ο Ιζζό και η «Σχεδία»
«-….Όταν πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι σου, τότε ανακαλύπτεις τη δυστυχία. Πως υπάρχει μεγάλη δυστυχία στον κόσμο. Γιατί περνάς σε μιαν άλλη ζωή και συναντάς ανθρώπους που δεν φανταζόσουν την ύπαρξη τους, ούτε τον πόνο τους…
-Όπως εμένα;
-Όπως εσένα. Κι άλλους, πεταμένους στο δρόμο. Εγκαταλελειμένους…»
Ζαν – Κλωντ Ιζζό, Ο ήλιος των μελλοθανάτων
Τέλος καλοκαιριού κι ένας γλυκός Σεπτέμβρης με τις τελευταίες μέρες στην παραλία. Και βρίσκομαι να διαβάζω το τελευταίο μυθιστόρημα που έγραψε ο Ζαν Κλωντ Ιζζό, τον Ήλιο των μελλοθανάτων που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις. Και σκέφτομαι, ακόμη μια φορά, πως υπάρχουν βιβλία που περιμένουν την κατάλληλη στιγμή να εμφανισθούν μπροστά σου, ως δια μαγείας.
Περίμενα να διαβάσω ένα αστυνομικό μυθιστόρημα και βρέθηκα προ εκπλήξεως. Ο Ιζζό αφηγείται την ιστορία ενός άστεγου και το απελπισμένο ταξίδι του στο Νότο. Συγκινητικό, αλλά και βαθύτατα πολιτικό, δεν σε αφήνει σε ησυχία όταν πια το κλείσεις, έχοντας διαβάσει και την τελευταία σελίδα:
«…Γλίστρησα το χέρι μου στο χέρι του Ρικό. Έπλεξα τα δάχτυλά μου στα δικά του. Και περίμενα.
Περίμενα, καταλαβαίνετε;
Γιατί, σκέφτηκα, δεν γινόταν αν συνεχιστεί έτσι, αυτή η ζωή. Δεν γίνεται»
Αυτά είναι τα τελευταία λόγια του Αμπντού, παράνομου μετανάστη από την Αλγερία που γίνεται ο τελευταίος φίλος του περιπλανώμενου Ρικό. Ενός ανθρώπου με «κανονική ζωή» που οι καταστάσεις οδήγησαν σιγά -σιγά στον δρόμο.
Τραγική αποκάλυψη: Θα μπορούσε να είναι κάποιος από εμάς. Εσύ ο ίδιος που διαβάζεις τις σελίδες του βιβλίου. Και νιώθεις -ακόμη- σχετικά ασφαλής. Και βλέπεις σαν κάτι εντελώς έξω από σένα, αυτούς τους ανθρώπους που κουρνιάζουν σε πεζοδρόμια, στοές, σταθμούς…
Και μου έρχεται στο μυαλό η σύμπτωση: Στην αρχή του καλοκαιριού που συζήτησα με τους ανθρώπους του περιοδικού «Σχεδία» και έμαθα για τη συναυλία που διοργανώνουν στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων στις 19 Σεπτεμβρίου.
Κι εγώ, ένας ακόμη από αυτούς που προσπερνούν τη δυστυχία στον δρόμο, αλλά με μια παγωνιά να με διαπερνά, σαν αυτή που τόσο γλαφυρά περιγράφει ο Ιζζό, θα βρεθώ εκεί. Να φτιάξουμε παραμύθια μαζί με τα παιδιά. Παραμύθια βασισμένα σε μαρτυρίες ανθρώπων. Σε μαρτυρίες αστέγων, που η «Σχεδία» δείχνει πως μπορεί να μπει ένα λιθαράκι για να ξαναβρούν τον εαυτό τους.
Θα υπάρξουν πολλές δραστηριότητες εκείνη τη μέρα. Κι ελπίζω να βρεθούμε. Να ακούσουμε όλοι μαζί και τους καλλιτέχνες που, προς τιμήν τους, συμμετέχουν αφιλοκερδώς:
Η Ελευθερία Αρβανιτάκη, οι Gadjo Dilo, ο Σπύρος Γραμμένος, ο Στάθης Δρογώσης, οι Quilombo, οι Μέλισσες, ο Μανώλης Φάμελλος και η Μαριέττα Φαφούτη θα ενώσουν τις φωνές τους με τους φίλους του μοναδικού ελληνικού περιοδικού δρόμου σε μια συναυλία, και κινητοποίηση μαζί, για μια δίκαιη κοινωνία, μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς φτώχεια, ακόμη και χωρίς «σχεδία».
Ο γενικός τίτλος των εκδηλώσεων είναι Μια μέρα σε μια «σχεδία» και συμμετέχουν το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης με εργαστήρι για παιδιά και η ομάδα Mind the Fact με την παράσταση το Δείπνο, ενώ θα γίνουν και αγώνες Πετάνκ.
Εδώ ταιριάζει απόλυτα το πολυχρησιμοποιημένο σύνθημα: Να μη λείψει κανείς!
Ο πρίγκιπας με τα τρία πεπρωμένα
Την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου, αξίζει να βρεθούμε στο αγαπημένο θερινό σινεμά Ριβιέρα στις 6 το απόγευμα, όχι για κάποια προβολή, αλλά για την πρώτη παρουσίαση του νέου βιβλίου Ο πρίγκιπας με τα τρία πεπρωμένα της σειράς «Αρχαία αιγυπτιακά παραμύθια» της Εύης Παπαδοπούλου και του Βασίλη Χρυσικόπουλου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μάρτης σε εικονογράφηση της Farida El Gazzar.
Ο πρίγκιπας της Αιγύπτου αρνείται να ζήσει μέσα στον φόβο εξαιτίας της προφητείας των Επτά Αθώρ, γι’ αυτό παίρνει την απόφαση να ταξιδέψει και να γνωρίσει τη ζωή στις χώρες γύρω από τον Ευφράτη ποταμό. Εκεί θα έρθει αντιμέτωπος με τα τρία πεπρωμένα του και θα θελήσει να ορίσει ο ίδιος την πορεία της ζωής του.
Ο Πρίγκιπας με τα τρία πεπρωμένα, χρονολογείται στον 13ο π.Χ αιώνα, κατά τις αρχές της 19ης Φαραωνικής Δυναστείας, και σώζεται σε πάπυρο που φυλάσσεται στο Βρετανικό Μουσείο.
