ΗΠΑ-Ισραήλ σταθερά στη γραμμή της γενοκτονίας και της εθνοκάθαρσης
του Ερρίκου Φινάλη
Η επιχείρηση εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας, και εθνοκάθαρσης συνοδευόμενης από «σποραδικές» σφαγές στη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ, εμπλέκει δεκάδες διεθνείς και περιφερειακές δυνάμεις και διαπερνιέται από πλήθος αντιφάσεων. Έτσι καθίσταται (πέρα από ένα διαχρονικό αποτρόπαιο έγκλημα σε κοινή θέα που ντροπιάζει όλη την ανθρωπότητα) και ένα από τα πιο σύνθετα και δυσεπίλυτα προβλήματα – εάν υποθέσουμε ότι, πέραν της Αντίστασης των αυτοχθόνων και των κινήσεων διεθνούς αλληλεγγύης, υφίστανται και άλλοι παράγοντες που ειλικρινά επιθυμούν να το επιλύσουν με στοιχειωδώς δίκαιο και βιώσιμο τρόπο.
Ίσως όμως να μπορούν να διαβαστούν κι αλλιώς όσα συμβαίνουν στη μαρτυρική Παλαιστίνη: δεν χρειάζεται να αποκαλυφθεί κάποια καταχθόνια συνωμοσία της ελίτ του κατοχικού παρακράτους (και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων χάρη στις οποίες αυτή υπάρχει και εγκληματεί), διότι η ουσία και η αιτία όσων απεχθών πράττει διακηρύττονται δημοσίως από τους πιο επιφανείς εκπροσώπους της. Δηλαδή ότι πριν… μερικές χιλιάδες χρόνια ο Θεός τους υποσχέθηκε ένα «Μεγάλο Ισραήλ» –που περιλαμβάνει τη μισή Μέση Ανατολή– κι ότι άρα δικαιούνται να το εποικίσουν εξοντώνοντας οποιονδήποτε σταθεί εμπόδιο.
Σύμφωνα με αυτήν την κατά βάση «απλή», ναζιστικού τύπου αντίληψη κινούνται αυτοί που κυβερνούν το μοναδικό πλέον στον κόσμο επισήμως ρατσιστικό κράτος – εξυπηρετώντας ταυτόχρονα τα συμφέροντα των ΗΠΑ, δίχως τις οποίες δεν θα μπορούσαν να σταθούν. Αυτό είναι το γενικό περίγραμμα, που τελικά βοηθά να κατανοήσουμε τις εξελίξεις παρ’ όλη την πολυπλοκότητά τους. Όλα τα υπόλοιπα, όπως η εξαπόλυση της συκοφαντίας περί τρομοκρατίας των αυτοχθόνων, περί αντισημιτισμού όσων καταδικάζουν την εθνοκάθαρση και γενοκτονία κ.ο.κ., υπηρετούν τα συμπίπτοντα συμφέροντα του σιωνισμού και του (βορειοαμερικανικού, πρώτα-πρώτα) ιμπεριαλισμού.
Πολιτική εξόντωσης
Η πιο πρόσφατη επιβεβαίωση αυτού του εγκληματικού προσανατολισμού ήρθε με τη δημοσιοποίηση των αποφάσεων της κυβέρνησης Νετανιάχου (των οποίων η υλοποίηση ήταν ούτως ή άλλως ορατή εδώ και καιρό με τον πιο μακάβριο τρόπο), να «εξαφανίσει» από προσώπου Παλαιστίνης τους αυτόχθονες προσθέτοντας στη δολοφονική φαρέτρα της και το όπλο της πείνας. Με αυτόν τον στόχο το Ισραήλ παραβίασε την εκεχειρία του Μαρτίου, ενώ τώρα ανακοίνωσε επίσημα ότι θα προχωρήσει στην κατάληψη όλης της Γάζας και θα φυλακίσει τα 2 εκατομμύρια Παλαιστινίων που έχουν επιζήσει σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης/εξόντωσης στα σύνορα με την Αίγυπτο. Με άλλα λόγια η «εθελοντική μετακίνηση» εκτός Παλαιστίνης, και η μαζική εξάλειψη όσων την αρνούνται, είναι οι μοναδικές επιλογές που προσφέρουν οι σιωνιστές στους γηγενείς. Όλα τα άλλα είναι επικοινωνιακός πόλεμος, προπαγάνδα προς κατανάλωση από δήθεν αφελείς.
Σήμερα όμως ακόμη και οι νάνοι της Ευρώπης δυσκολεύονται να αναμασούν την Ύβρη περί «δικαιώματος αυτοάμυνας» του κατοχικού κράτους. Οι σοκαριστικές εικόνες και οι μαρτυρίες που έρχονται από τη Γάζα, ιδίως σε συνδυασμό με τον κίνδυνο οι ΗΠΑ να τους πετάξουν μια και καλή εκτός Μέσης Ανατολής, αναγκάζουν αρκετούς Ευρωπαίους να διαφοροποιηθούν φραστικά. Έτσι ο Μακρόν δηλώνει ότι θα αναγνωρίσει το (ανύπαρκτο επί του πεδίου) κράτος της Παλαιστίνης στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο, ο Στάρμερ λέει ότι ενδεχομένως, ίσως, πιθανώς, μπορεί κι αυτός να… εξαναγκαστεί να κάνει το ίδιο, ο Μερτς αναγγέλλει αναστολή παροχής οπλικών συστημάτων κ.ο.κ. Μέχρι και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ θα συνεδριάσει εκτάκτως. Για να βαθύνει την τρύπα στο νερό;
Υπό μία έννοια, η εκδήλωση της πρόθεσης να αναγνωριστεί η ήδη κατεστραμμένη και αιματοκυλισμένη Παλαιστίνη ως «κράτος» σε… τρία τέρμινα (ενώ στο μεταξύ θα συνεχίζεται η εξόντωση και ο λιμός – μόνο στα πεδία βολής της δήθεν παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας κατοχικοί στρατιώτες και Δυτικοί μισθοφόροι έχουν δολοφονήσει εν ψυχρώ ως τώρα 1.600 πεινασμένους!) στην πραγματικότητα «φωνάζει» την αποτυχία της απόπειρας του Παρισιού και του Λονδίνου να υπερασπιστούν την επιρροή τους στην περιοχή. Διότι εάν τα σχέδια ΗΠΑ-Ισραήλ υλοποιηθούν –πράγμα πολύ δύσκολο βέβαια– οι Γάλλοι και οι Βρετανοί θα χάσουν κάθε ρόλο όχι μόνο στην Παλαιστίνη, αλλά και στον Λίβανο, τη Συρία κ.ά. πρώην αποικίες τους.
Διεθνής απομόνωση
Φυσικά όλοι αυτοί (όπως και οι υπόλοιποι, Δυτικοί και μη, που στα λόγια καταδίκασαν το μακελειό κάπως νωρίτερα) δεν κάνουν τίποτα απτό για να φρενάρουν το δολοφονικό παραλήρημα των σιωνιστών. Αντίθετα, ορθώνουν ασπίδα προστασίας των εγκληματιών από τη διεθνή δικαιοσύνη, κι εξακολουθούν να τους παρέχουν απλόχερα οξυγόνο. Στην καλύτερη περίπτωση, παριστάνουν… τους Κινέζους. Είναι ενδεικτικό ότι ακόμη και τώρα, που το καθεστώς Νετανιάχου δηλώνει ανοιχτά τις προθέσεις κλιμάκωσης της εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας, η ευρωκρατία δεν ανέστειλε –ούτε για τα μάτια του κόσμου– τις συμφωνίες της Ε.Ε. με το Ισραήλ. Κι ας χτυπιέται η πλειοψηφία των κρατών μελών και οι αρμόδιες νομικές υπηρεσίες, έως και ευρωκομισάριοι, πρώην και νυν, ότι έχουν κουρελιαστεί όλες οι προσχηματικές (αλλά τυπικά δεσμευτικές για τέτοιες συμφωνίες) προϋποθέσεις σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κ.λπ.
Από την άλλη, ο εξαναγκασμός πολλών Δυτικών να διαφοροποιηθούν φραστικά από την έως τώρα ανοιχτή υποστήριξη της εθνοκάθαρσης και της γενοκτονίας υπό το πρόσχημα της «αυτοάμυνας», εκ των πραγμάτων απομονώνει ακόμη περισσότερο το Ισραήλ και τις ΗΠΑ – τουλάχιστον σε επικοινωνιακό επίπεδο, και οπωσδήποτε στα μάτια μιας μεγάλης πια πλειοψηφίας της διεθνούς κοινής γνώμης. Αυτό προστίθεται στην πίεση που ασκούν οι πολλαπλασιαζόμενες καταδίκες του εγκλήματος, πλέον και από «υπεράνω υποψίας» διεθνείς προσωπικότητες και από ισραηλινούς ή εβραϊκής καταγωγής επιστήμονες, διανοούμενους, καλλιτέχνες κ.ά. Μαζί με τις τεράστιες φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις, ιδίως σε Δυτικές χώρες-κλειδιά (χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη επιβλητική κινητοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων στη συνήθως «απαθή» Αυστραλία), το κλίμα γίνεται αφόρητο για τους σιωνιστές.
Η διεθνής αλληλεγγύη, η απερίφραστη καταδίκη της γενοκτονίας ακόμη και από χθεσινούς απολογητές του Ισραήλ (βλ. τον επιφανή ισραηλινό συγγραφέα Γκρόσμαν, ή τη Ρεπουμπλικάνα βουλευτή Γκριν, κατά τα άλλα φανατική οπαδό του Τραμπ), και τώρα οι πολλαπλασιαζόμενες δηλώσεις Δυτικών για επικείμενη αναγνώριση της Παλαιστίνης, απονομιμοποιούν αποφασιστικά το σιωνιστικό και ιμπεριαλιστικό αφήγημα και ραγίζουν τα θεμέλια αυτού καθαυτού του κατοχικού μορφώματος. Ταυτόχρονα, μαζί με την οργή των αραβικών μαζών, εμποδίζουν τα αντιδραστικά αραβικά καθεστώτα να «εξομαλύνουν» τις σχέσεις τους με το ρατσιστικό-γενοκτονικό Ισραήλ, παρά τις πρόσφατες σχετικές απαιτήσεις του Αμερικανού προέδρου.
Αδιέξοδο;
Πάντως οι συνομιλίες για μια νέα εκεχειρία στη Γάζα, τις οποίες στην πραγματικότητα βέβαια κανείς δεν έπαιρνε στα σοβαρά, κατέρρευσαν και τυπικά. Ούτως ή άλλως οι εξωπραγματικοί όροι των ΗΠΑ-Ισραήλ, που απαιτούν τον εξανδραποδισμό των Παλαιστινίων, δεν επέτρεπαν καμία ουσιαστική διαπραγμάτευση. Αυτός ο λαός δεν γίνεται ολοκαύτωμα για να καταλήξει φυλακισμένος σε ένα μπαντουστάν όπως αυτά που έφτιαναν για τη μαύρη πλειοψηφία οι λευκοί της Ν. Αφρικής την εποχή του απαρτχάιντ, με επικεφαλής μια χούφτα διεφθαρμένων δοτών-υπαλλήλων των αρχών κατοχής. Τα αδιέξοδα που γέννησε η ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ, και τα οποία βάθυνε η παραληρηματική ερμηνεία της από τη σιωνιστική ελίτ, ορθώνονται από παντού. Η «λύση των δύο κρατών», που λειτουργούσε ως φύλλο συκής για τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα, ψυχορραγεί ακόμη και σε επικοινωνιακό επίπεδο. Ο ασκός του Αιόλου έχει ανοίξει. Και δεν είναι οι ήδη χαροκαμένοι Παλαιστίνιοι οι μόνοι που θα θερίσουν θύελλες.
