Είναι ειρωνεία που το φιλελεύθερο Χόλιγουντ βράβευσε αντί του Avatar το φιλμ Hurt Locker.
Μια περιποιημένη, δουλεμένη στη λεπτομέρεια και καλά σκηνοθετημένη αμερικανιά που επικεντρώνει στον τυφλό ατομικό ηρωισμό μιας ομάδας εξουδετέρωσης ναρκών στη Βαγδάτη. Το ότι η σκηνοθέτις και συν-σεναριογράφος Κάθριν Μπίγκελοου και ο συνεργάτης της Μαρκ Μπόαλ ενσωμάτωσαν στις ομιλίες τους κατά την αποδοχή των βραβείων το «υποστηρίξτε τους στρατιώτες μας» είναι ένα ακόμη δείγμα αυτού που πρέπει κανείς να ξεχνάει: γιατί γίνεται ο πόλεμος στο Ιράκ.
Ο Φίλιπ Φρεντς σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του (Observer 28/2) για την εκατονταετηρίδα του Χόλιγουντ επισημαίνει ότι η κινηματογραφική βιομηχανία από τη γέννησή της ακολουθούσε πιστά, αν και όχι χωρίς αντιστάσεις εκ μέρους των δημιουργών, την πολιτική πορεία των Ηνωμένων Πολιτειών. Από την πρώτη δεκαετία της ακόμη, όταν επικεφαλής της Ένωσης Παραγωγών και Διανομέων τοποθετήθηκε ο πρεσβυτεριανός Γουίλ Χέις για να κατευναστούν οι πουριτανικές οργανώσεις, από την έναρξη της τριακονταετούς μάχης με τη λογοκρισία μέχρι το Νιου Ντιλ και την πολιτική πόλωση μεταξύ μεγιστάνων της Δεξιάς και των δημιουργών που ενστερνίστηκαν την Αριστερά. Πόλωση η οποία κορυφώθηκε όταν οι μεγάλες εταιρίες του Χόλιγουντ συνασπίστηκαν για να ματαιώσουν την εκλογή του Άπτον Σίνκλερ στο πόστο του κυβερνήτη της Καλιφόρνια. Το Χόλιγουντ πήγε στον πόλεμο μαζί με τα αμερικανικά στρατεύματα, δαιμονοποίησε Ιάπωνες και Γερμανούς, υπέκυψε στο γερουσιαστή Μακάρθι, πολέμησε στην πρώτη γραμμή του Ψυχρού Πολέμου, ακολούθησε τον αμερικανικό καπιταλισμό στις νέες περιπέτειες του νεοφιλελευθερισμού, της αυτοκρατορίας του χρήματος και των νέων πολέμων.
Ήταν, λοιπόν, αναμενόμενο να μην τιμηθεί ο Κάμερον και το Avatar με τα οικολογικά και αντιπολεμικά του μηνύματα, αλλά και ένδειξη για το πού πνέει ο άνεμος επί Ομπάμα. Ο Κάμερον, ένας εμπορικός leader του Χόλιγουντ, σε συνέντευξή του ανέφερε ότι στο φιλμ του ενσωματώνει πολιτικά μηνύματα σχετικά με το περιβάλλον και την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Θα προσθέταμε ότι παρουσιάζει με εξαιρετικό τρόπο και το καινούργιο φαινόμενο, αυτό της διεξαγωγής πολέμων από γιγαντιαίες ιδιωτικές εταιρίες που χρησιμοποιούν τους άνεργους απομάχους του αμερικανικού στρατού. Μια κουλτούρα του «γενναίου στρατιώτη» διαχέεται στην κοινωνία σαν παρηγοριά στα ψυχικά και σωματικά κουρέλια που αναδύονται από τους αμερικανικούς πολέμους. «Η ταινία λέει ότι ζούμε με τον πόλεμο, είπε ο Κάμερον. Υπάρχουν μπότες, στρατιώτες που στάλθηκαν εκεί με ψευδή προσχήματα, άρα πιστεύω ότι κάπως μας ανοίγει τα μάτια».
Στο Hurt Locker η διαφωνία υποκαθίσταται με τη συμμόρφωση στην ομάδα μαζί με την αίσθηση του πόσο τρομερός είναι ο πόλεμος σε ατομικό επίπεδο, χωρίς φυσικά να υποβάλλονται ενοχλητικές ερωτήσεις για το δίκαιο ή άδικο του ηρωισμού.
Α.Α.
