Αυτό που κάνει η ακροδεξιά ισραηλινή ηγεσία, με τη συναίνεση όλου σχεδόν του πολιτικού φάσματος, και με την ουσιαστική ανοχή –μέχρι στιγμής τουλάχιστον– της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας, είναι να καταστρέφει μεθοδικά και ολόπλευρα και την παραμικρή πιθανότητα δημιουργίας Παλαιστινιακού κράτους. Όχι μονάχα ενός κυρίαρχου και εδαφικά βιώσιμου Παλαιστινιακού κράτους, που ενδεχομένως θα διευκόλυνε την επίτευξη μιας μονιμότερης ειρήνευσης, αλλά ακόμα και οποιασδήποτε υποψίας στοιχειώδους κρατικής αποκατάστασης του αυτόχθονα πληθυσμού. Πρόκειται για μια πολιτική που εφαρμόζεται εδώ και δεκαετίες, αλλά τώρα είναι διακριτή και από τυφλούς.
Η καταστροφή κάθε δυνατότητας υλοποίησης αυτού που ως στόχος διακηρύττεται θεωρητικά από τους πάντες (πλην των σιωνιστών), δηλαδή η «λύση δύο κρατών», δεν μεθοδεύεται μονάχα από τη ναζιστικού τύπου εθνοκάθαρση και γενοκτονία στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη. Βέβαια η διάπραξη αποτρόπαιων εγκλημάτων πολέμου και μαζικών σφαγών (όπως και η επιβολή εξίσου θανατηφόρων συνθηκών γενικευμένης πείνας, επιδημιών κ.λπ.) αποτελεί μια πρόσθετη «εγγύηση» ότι οι μελλοντικές γενιές Παλαιστινίων δεν θα είναι και πολύ ενθουσιώδεις υποστηρικτές της συμβίωσης με ένα κράτος ρατσιστών, ληστών και δολοφόνων. Όμως η καταστροφή μεθοδεύεται και από την επιχείρηση κυριολεκτικής ερημοποίησης της Γάζας, ώστε να καταστεί πλήρως ακατοίκητη, μέσω αυτού που αποκαλείται «οικοκτονία».
Λωρίδα χωρίς ζωή
Σύμφωνα με επιτροπή ειδικών οι οποίοι εργάστηκαν το 2021 για να δώσουν έναν επιστημονικό ορισμό της λέξης, «οικοκτονία σημαίνει παράνομες ή εσκεμμένες πράξεις που διαπράττονται εν γνώσει του ότι εξαιτίας τους υπάρχει σημαντική πιθανότητα να προκληθεί σοβαρή ζημία στο περιβάλλον, είτε εκτεταμένη είτε μακροχρόνια». Εάν ήθελαν να δώσουν ένα παράδειγμα (παρόλο που άλλα πράγματα είχαν κατά νου όσοι πήραν τη σχετική πρωτοβουλία…), δεν θα έβρισκαν κάτι σαφέστερο από αυτό που λαμβάνει χώρα στη Γάζα. Εκεί μια κάποτε πυκνοκατοικημένη και πυκνοδομημένη περιοχή έχει μετατραπεί σε ατέλειωτους σωρούς ερειπίων. Είναι χαρακτηριστική η εικόνα που παραθέτουμε εδώ: δημοσιεύθηκε στον Guardian*, που χρησιμοποίησε δορυφορικές λήψεις και στοιχεία ανοικτής πηγής για να καταγράψει την έκταση της καταστροφής.
Η έρευνα της βρετανικής εφημερίδας πιστοποίησε και «επιστημονικά» αυτό που φανταζόμαστε όλοι ότι συμβαίνει μετά από μήνες εντατικών βομβαρδισμών από αέρος, ξηράς και θαλάσσης, και έπειτα σειράς εσκεμμένων ανατινάξεων κάθε είδους κτιρίων που είχαν παραμείνει όρθια. Δηλαδή ότι τα περισσότερα κτίρια στη Γάζα –συμπεριλαμβανομένων σχολείων και πανεπιστημίων, νοσοκομείων, κέντρων υγείας, τζαμιών, εκκλησιών, νεκροταφείων, χώρων πολιτιστικής κληρονομιάς κ.ο.κ.– έχουν είτε καταστραφεί είτε υποστεί σοβαρές ζημιές. Πέραν της ισοπέδωσης ολόκληρων γειτονιών προκειμένου να δημιουργηθεί μια «νεκρή ζώνη ασφαλείας» (κυριολεκτικά νεκρή…), ο Guardian κατέγραψε την καταστροφή εκατοντάδων πολιτικών υποδομών κρίσιμων για την υποστήριξη της διαβίωσης. Δίπλα σ’ αυτά πρέπει να προστεθεί και η πτυχή της μακροχρόνιας δηλητηρίασης του εδάφους και υπεδάφους της Γάζας από τον κατοχικό στρατό, μεταξύ άλλων μέσω του πλημμυρίσματος δεκάδων σηράγγων με θαλασσινό νερό. Έτσι «διασφαλίζεται» ότι τίποτα δεν θα είναι καλλιεργήσιμο στη Γάζα για πολλά χρόνια.
Στενεύουν τα περιθώρια
Ας επανέλθουμε στη γενικότερη στρατηγική των σύγχρονων σιωνιστών: οι ίδιοι, αλλά και όσοι τους στηρίζουν είτε ενεργητικά είτε παθητικά, γνωρίζουν ότι πλέον και ο τελευταίος Παλαιστίνιος έχει εμπεδώσει ότι αυτοί που τους πήραν τα σπίτια και τις ζωές δεν επιθυμούν καμία ειρηνική συνύπαρξη. Δεν θέλουν δύο κράτη. Γι’ αυτούς, μοναδική «λύση» είναι η «τελική». Δηλαδή η με οποιονδήποτε τρόπο οριστική εξαφάνιση των αυτοχθόνων. Άρα οι Παλαιστίνιοι σπρώχνονται όλο και πιο φορτικά να επιλέξουν: Είτε να υποταχθούν, να αποδεχθούν τη μεταγωγή τους εκτός Παλαιστίνης και να ξεχάσουν οριστικά ότι κάποτε είχαν δική τους γη. Είτε να επιδιώξουν την πλήρη καταστροφή του κατοχικού μηχανισμού και την αντικατάστασή του από ένα ενιαίο ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος στο έδαφος ολόκληρης της Παλαιστίνης.
Γι’ αυτό, κάθε μέρα που περνά, στενεύουν κι άλλο τα περιθώρια επιβολής της κοινής λογικής στην αφιονισμένη ισραηλινή ηγεσία. Το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη κάνει ό,τι μπορεί, και με το παραπάνω, και φέρνει αποτελέσματα – όπως δείχνει η προσφυγή της Νότιας Αφρικής κατά του Ισραήλ στο Διεθνές Δικαστήριο, ή οι πολλαπλασιαζόμενες επικριτικές δηλώσεις Δυτικών για τον τρόπο με τον οποίο «πολιτεύεται» το κατοχικό κράτος. Μόλις προχθές ο παραπαίων Μπάιντεν αναγκαζόταν να πει: «Ο τρόπος της στρατιωτικής απάντησης του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας ήταν υπερβολικός. Υπάρχουν πολλοί αθώοι άνθρωποι που λιμοκτονούν, πολλοί αθώοι άνθρωποι που πεθαίνουν, κι αυτό πρέπει να σταματήσει». Πάνε για τα καλά οι μέρες που ο ίδιος δήλωνε με ύφος ότι «ο θάνατος αμάχων είναι το τίμημα που πληρώνεις όταν αποφασίζεις να διεξάγεις πόλεμο»…
Το πρόβλημα είναι ότι την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ και άλλες Δυτικές χώρες (στην αυτοεξευτελιζόμενη και αυτοκτονική ελλαδική κυβέρνηση δεν αξίζει καν να αναφέρεται κανείς) εξακολουθούν να συμπεριφέρονται ως όμηροι της υψηλού ρίσκου σιωνιστικής στρατηγικής: συνεχίζουν να ενισχύουν έμπρακτα τη γενοκτονία, και προβαίνουν σε ενέργειες που υποβοηθούν την εξάπλωση της πυρκαγιάς σε όλη τη Μέση Ανατολή. Ίσως και ακόμη μακρύτερα… Παρόλο που κι αυτοί υποψιάζονται ότι οι Παλαιστίνιοι δεν θα επιλέξουν τον εκούσιο εξανδραποδισμό τους. Εν τέλει, όποιος κατανοεί τι διακυβεύεται, ας πράξει ανάλογα. Διαφορετικά, μπορεί καθενός η ψυχή να αποθάνει μετά των αλλοφύλων, και μάλιστα τζάμπα και βερεσέ.
* How war destroyed Gaza’s neighbourhoods – Visual investigation, 30/1/2024, The Guardian (www.theguardian.com).
