του Γιώργου Κυριακού
Η αναμενόμενη απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου Κατά της Διαφθοράς (SPAK), που αρνήθηκε το αίτημα του Φρέντη Μπελέρη για ολιγόωρη άδεια προκειμένου να ορκιστεί ως εκλεγμένος Δήμαρχος της Χιμάρας, αποτυπώνει την αποτυχία της ελλαδικής εξωτερικής πολιτικής –η οποία αυτοπεριορίστηκε σε αυτό το «αίτημα»– αλλά και της κεντρικής ευρωπαϊκής πολιτικής, που έχει αναγορεύσει την Αλβανία σε βασικό πυλώνα της πολιτικής της για τα Βαλκάνια. Σημειωτέον, ότι η απορριπτική απόφαση εκδόθηκε κατόπιν της υποχρεωτικής ανάθεσης στο SPAK της υπόθεσης Μπελέρη-Κοκαβέση από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, ύστερα από δύο φορές που το πρώτο έκρινε τον εαυτό του αναρμόδιο να αποφασίσει.
Ακόμα όμως κι αν αφήσουμε άθικτο το κερασάκι στην τούρτα (δηλαδή πως η Χιμάραείναι το μοναδικό «αγκάθι» και «ανάχωμα», όπως αναφέρουν διαδοχικά οι δύο τελευταίοι υπουργοί Εξωτερικών της Ελλάδας), τουτέστιν αν αφήσουμε στην άκρη ένα πλήθος άλλων προβλημάτων που ταλανίζουν τον Ελληνισμό της Αλβανίας, τι θα δούμε; Ότι το ιστορικό των δημοτικών εκλογών στη Χιμάρα, όπου προωθείται η καταλήστευση των ελληνικών περιουσιών, έχει ένα πλήθος επεμβάσεων από το αλβανικό κράτος σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο, ανεξαρτήτως κυβέρνησης: ισχυρή παρουσία της Ασφάλειας και της Αστυνομίας, κακοποιήσεις πολιτών, καταστολή και απαγόρευση εισόδου σε εκλογικά τμήματα, κλοπή καλπών, τρομοκρατία, νοθεία στις καταμετρήσεις…
Τα «βέτο» που αυτοϋπονομεύονται
Με άλλα λόγια, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία οι παρεμβάσεις του Ράμα σε όλη την προεκλογική περίοδο του Μαΐου και οι απειλές προς τον Φρέντη Μπελέρη – οι οποίες κορυφώθηκαν βέβαια με την παράνομη σύλληψη και με το στήσιμο της σκευωρίας για εξαγορά ψήφων ύψους 300 ευρώ (με ψευδομάρτυρα που έπειτα παραδέχθηκε ότι πληρώθηκε από τον Αλβανό αστυνομικό διοικητή!).
Είναι χαρακτηριστική εξάλλου η δημοσκόπηση που φανέρωσε ότι το SPAK το εμπιστεύεται μόνο το 26,1% των Αλβανών. Οι Αλβανοί πολίτες δεν έχουν άδικο. Γνωρίζουν ότι οι θεαματικές συλλήψεις και διώξεις πολιτικών προσώπων και επιχειρηματιών, πάντα δεύτερης κλάσης, πραγματοποιούνται για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια της Ε.Ε. Γνωρίζουν ότι ουδείς θα απλώσει το χέρι του στους άμεσα προστατευόμενους ολιγάρχες, όπως π.χ. τον Σαμίρ Μάνε (μεγαλοκατασκευαστή και κυρίαρχο στο εμπόριο) ή τον ολιγάρχη καυσίμων Καστράτι.
Επιπλέον δεν είναι τυχαίο ότι, με το που εξαγγέλθηκαν τα ελληνικά «βέτο» στις διαδικασίες ένταξης της Αλβανίας στην Ε.Ε., Αλβανοί αναλυτές και νομικοί εκτιμούσαν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα επιτρέψει στην Ελλάδα να εμποδίσει αυτές τις διαδικασίες, πολλώ δε μάλλον να απαιτήσει την επιβολή κυρώσεων στα Τίρανα, υποσημειώνοντας ταυτόχρονα ότι τα βέτο δεν σημαίνουν αυτομάτως και διακοπή των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων. Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι των εκτιμήσεων αυτών, και με κυνισμό ο Γερμανός καγκελάριος Σολτς έσπευσε να αδειάσει τον Μητσοτάκη, δηλώνοντας: «Δεν χρειάζεται κάθε απόφαση, όπως το άνοιγμα ή το κλείσιμο των κεφαλαίων των διαπραγματεύσεων, να εξαρτάται από κάθε χώρα μέλος. Εάν χώρες, όπως η Αλβανία, έχουν κάνει σημαντικές μεταρρυθμίσεις, αυτό θα πρέπει να εκτιμηθεί. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να πληγεί όλη η διαδικασία ένταξης»! Δηλαδή ήδη ψάχνουν τρόπους να παρακαμφθεί το ελληνικό βέτο – ένα όπλο που έχει ήδη υπονομευθεί (και) από τη Ν.Δ., η οποία υπερψήφισε στην ευρωβουλή το ψήφισμα υπέρ της κατάργησής του…
Οι πηγές του θράσους του Ράμα
Από πού άραγε αντλεί το θράσος του ο πρωθυπουργός της Αλβανίας, που «προέβλεψε» ότι το SPAK θα απορρίψει το αίτημα του Μπελέρη, κι από πάνω δήλωσε πως «και να γυρίσει τούμπα το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, εμείς δεν διαπραγματευόμαστε τίποτα»; Το αντλεί έχοντας εκτιμήσει τα ακόλουθα:
- Ο ίδιος είναι το απόλυτο εργαλείο πολιτικής των ΗΠΑ-Ε.Ε. στα Βαλκάνια.
- Υποστηρίζεται από τον νέο άξονα Γερμανίας-Ιταλίας, επικουρικά και από την Τουρκία.
- Το δικαίωμα της αρνησικυρίας (βέτο) βαίνει προς κατάργηση, με το σχετικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου να προετοιμάζει το κλίμα.
- Αυξάνονται οι πιέσεις στην Ελλάδα να αποδεχθεί την άνευ όρων ένταξη της Αλβανίας, καθώς η ευρωκρατία σιγουρεύεται ότι ούτως ή άλλως η χώρα μας έχει ουσιαστικά αποποιηθεί εδώ και χρόνια την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της Εθνικής Μειονότητας. Ο τρέχων εκβιασμός, για διακοπή του πακέτου Ανάκαμψης «Ελλάδα 2.0», είναι ανάλογος με τον εκβιασμό της διακοπής της μεταπολεμικής χρηματοδότησης του σχεδίου Μάρσαλ προκειμένου να μην διεκδικηθεί, τότε, η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα…
- Παράλληλες διαδικασίες με αυτήν του Βερολίνου, όπως η Ευρωπαϊκή Πολιτική Διαδικασία του Μακρόν, εντάσσουν όλες τις χώρες που δεν είναι ακόμη κράτη μέλη της Ε.Ε. σε μια εναλλακτική ένωση.
- Τα ευρω-λόμπι συζητούν έτσι κι αλλιώς για «ελάφρυνση» των κριτηρίων ένταξης στην Ε.Ε., αφού προέχει η συστράτευση εναντίον της Ρωσίας.
Ιδού οι κόκκινες γραμμές και ποιος τις χαράσσει!
