Θα είναι ένας κάποιος Αύγουστος, τουλάχιστον ημερολογιακά. Σε αυτό το χρόνο, του στιγμιαίου και μόνο, σταθμίσεις και επανατοποθετήσεις είναι αναγκαίες όσο ποτέ.
Οι «από πάνω», πού το πάνε, ώς πού; Κάποιοι αναζητούσαν την «προγραμματική συμφωνία» της νέας συγκυβέρνησης. Δεν θα πρέπει να έχουν άγχος πια. Οι εκθέσεις του ΔΝΤ και της Ε.Ε. συνιστούν την προαναγγελία του κυβερνητικού έργου της επόμενης διετίας. Σοβαροί αναλυτές διαβεβαίωναν πως από τον Μάη του 2014, που θα καταβληθεί η τελευταία δόση του τρέχοντος προγράμματος, Μνημόνιο τέλος… Άνευ εργαζομένων, άνευ Δημοσίου, άνευ παραγωγής, αλλά με πρωτογενές πλεόνασμα. Σε ευρώ βεβαίως! Για τους απαιτητικούς υπάρχει και καλός Ομπάμα με «κρυφό» σχέδιο δανειοδότησης και αβανταδόρικη προεδρία της Ελλάδας στην Ε.Ε., από το ’14, όπου λέει θα τεθούν και τα ενεργειακά με ευρωπαϊκή ομπρέλα ασφαλείας και το μεταναστευτικό και… και… Όσο για την «κούραση» των βουλευτών που διαπίστωσε ο Στουρνάρας, Αύγουστος μπαίνει. Όμως η κοινωνία;
Οι από κάτω, λοιπόν. Γι’ αυτούς ο υπ. Οικονομικών δεν ανησυχεί. Τι γίνεται; Δεν τους προβληματίζει η κοινωνική δυναμική αντίδρασης; Φοβούνται περισσότερο τον Κυριαζίδη και τον Κακλαμάνη της Ν.Δ., τον Κουκουλόπουλο και την Τζάκρη του ΠΑΣΟΚ, παρά τους χιλιάδες των απολυμένων και των προγραμμένων; Είναι πικρή η απάντηση, κι ενδεχομένως έτσι οι τεχνοκράτες της καταστροφής και οι πολιτικάντες της διαπλοκής να εφησυχάζουν, όμως σήμερα ο συσχετισμός είναι αυτός ακριβώς.
Ο Αλ. Τσίπρας έχει επαναλάβει το τελευταίο διάστημα δύο-τρεις αιχμές κατεύθυνσης, που ενέχουν στοιχεία επαναπροσδιορισμού: «Η κυβέρνηση θα πέσει στους δρόμους από τον ανένδοτο αγώνα του λαού, όχι από τις μαριονέτες της κυβερνητικής πλειοψηφίας». Επίσης: «Αναγνωρίζουμε μόνο το χρέος απέναντι στην επιβίωση του λαού κι όχι το χρέος απέναντι στους δανειστές». Και: «Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα σηματοδοτήσει αλλαγή καθεστώτος κι όχι απλή κυβερνητική εναλλαγή».
Όμως, ανατροπή δεν γίνεται από τα γραφεία, ούτε με εύστοχες ομιλίες. Είναι κοινός τόπος αυτό, αλλά σε αυτό παγιδεύτηκε, μετεκλογικά, η Αριστερά. Οι κατευθύνσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, συνεπώς, θα έχουν αξία αν αναζητηθούν οι απαιτήσεις που θέτουν και γεμίσουν με περιεχόμενο. Τα αντικείμενα της πραγματικής δημοκρατίας, της παραγωγικής ανασυγκρότησης και της θέσης μιας αυτοδύναμης κι ανεξάρτητης Ελλάδας στο περιβάλλον των γεωπολιτικών ανταγωνισμών και επιβουλών, δεν αποτελούν προνόμιο των «ειδικών» της Αριστεράς, ούτε πεδίο εσωκομματικού και… εξωκομματικού πολέμου χαρακωμάτων. Θα είναι το οξυγόνο για τον κόσμο που ασφυκτιά και αντιμετωπίζει τον «ξαφνικό θάνατο», μέρα τη μέρα. Από τώρα, στις βιαστικές ανάσες ενός τέτοιου Αυγούστου. Άλλωστε το έργο με τίτλο «… από Σεπτέμβρη», το είδαμε και πέρυσι.
