Η απόφαση της κυβέρνησης και του υπουργείου Μεταναστευτικής πολιτικής να επεκτείνει τη χωρητικότητα του Κέντρου Υποδοχής και Ταυτοποίησης, στο χωριό Φυλάκιο του Έβρου, ξαναφέρνει στο προσκήνιο τους κινδύνους γκριζαρίσματος και ρευστοποίησης της κυριαρχίας μας στη Θράκη, μέσω της μόνιμης εγκατάστασης στα εδάφη αυτά πληθυσμών που θα μπορούσαν να δράσουν αποσταθεροποιητικά. Αν μάλιστα το παραπάνω συνδυαστεί με τις φωνές του καθεστώτος Ερντογάν, που ανακινούν το ζήτημα της αποστρατικοποίησης της περιοχής, εν όψει των διερευνητικών επαφών Ελλάδας-Τουρκίας, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο ανησυχητικά.
Είναι δικαιολογημένες υπό αυτή την έννοια οι ενστάσεις και οι αντιδράσεις των κατοίκων και των φορέων της περιοχής, που αντιλαμβάνονται καλύτερα απ’ όλους τους υπαρκτούς κινδύνους, και προειδοποιούν την κυβέρνηση να μην προχωρήσει τους σχεδιασμούς της. Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις, κατά την επίσκεψη του υπουργού κ. Μηταράκη, στην Ορεστιάδα, φαίνεται να πίεσαν την κυβέρνηση, η οποία δηλώνει πως δεν θα προχωρήσει τους παραπάνω σχεδιασμούς, όμως όλα δείχνουν πως η αναδίπλωση αυτή, αναβάλει και δεν ματαιώνει τις διαχρονικές επιδιώξεις.
Τι σχεδιάζουν για τον Έβρο;
Η δημιουργία μια μικρής πόλης μεταναστευτικών πληθυσμών, στα σύνορα με την Τουρκία, είναι άμεσο αποτέλεσμα της νέας μεταναστευτικής πολιτικής της Ε.Ε., που προβλέπει τη δημιουργία χώρων μόνιμης παραμονής και φιλτραρίσματος των μεταναστευτικών ροών υπό την εποπτεία της Ε.Ε., μετατρέποντας τη χώρα μας σε εξωτερικό σύνορο, αλλά και της πρόσφατα επανεπιβεβαιωμένης συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας που μεταξύ άλλων προβλέπει και τη συνεργασία των δύο πλευρών στο μεταναστευτικό, συμπιέζοντας ασφυκτικά την Ελλάδα. Τα παραπάνω δεν αφορούν μόνο τον Έβρο, αλλά και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Ήδη στη Σάμο η έγκριση ενός νέου ΚΥΤ 1.500 θέσεων μεταφράζεται από την κυβέρνηση στη δημιουργία υπερδομής πολλαπλάσιας χωρητικότητας, ενώ οι αντιδράσεις των κατοίκων και των αρχών στα άλλα νησιά είναι το μοναδικό εμπόδιο, που συναντά η κυβέρνηση στην απόφασή της να φτιάξει σε συνεργασία με την Ε.Ε., μεταναστευτικές πόλεις-στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλα τα νησιά με χωρητικότητα, που σύμφωνα με έγγραφα του υπουργείο θα ξεπερνά αθροιστικά τις 17 χιλιάδες.
Αυτή την στιγμή το ΚΥΤ Φυλακίου, έχει χωρητικότητα που δεν ξεπερνά τα 650 άτομα, και η διαμονή σ’ αυτό έχει προσωρινό χαρακτήρα, μέχρι να γίνουν οι τυπικές διαδικασίες ταυτοποίησης από τις αστυνομικές αρχές. Σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, η πρόβλεψη του υπουργείου είναι η δομή να έχει πλέον χωρητικότητα 1.500 ή και περισσότερων ατόμων. Ενώ χαρακτηριστική του τρόπου με τον οποίο βλέπουν οι κυβερνώντες τα πράγματα είναι η απειλή που φέρεται να εξαπέλυσε ο κ. Μηταράκης προς τους κατοίκους: «Αν θέλω μπορώ να φέρω και 10 χιλιάδες μετανάστες».
Η περιοχή της Θράκης γκριζάρει και μετατρέπεται, με τις ευλογίες των εγχώριων ελίτ, σε χώρο γεωπολιτικού ανταγωνισμού, με έντονη δραστηριοποίηση ευρωπαϊκών, αμερικανικών και τουρκικών δυνάμεων
Μέχρι και σήμερα, οι κυβερνήσεις απέφυγαν να φτιάξουν μόνιμη δομή, όχι μόνο στην περιοχή του Έβρου αλλά και σε ολόκληρη τη Θράκη, για τους αυτονόητους λόγους εθνικής ασφάλειας. Σήμερα η κυβέρνηση, τηρώντας πιστά τον ευρωπαϊκό σχεδιασμό, δηλώνει πως το ΚΥΤ θα συμβάλει στην περαιτέρω θωράκιση των συνόρων. Επιχείρημα που προφανώς καταρρέει μπροστά στις αντιρρήσεις των τοπικών φορέων, πως αντιθέτως θα λειτουργήσει σαν πόλος έλξης για τα δουλεμπορικά κυκλώματα διακίνησης μεταναστών (που ήδη δια θαλάσσης και ελληνοβουλγαρικών συνόρων παρακάμπτουν τον φράχτη του Έβρου) αλλά και σαν στόχος του υβριδικού πολέμου της Τουρκίας. Επίσης δεν είναι και λίγες οι φωνές από τον στρατό που προειδοποιούν για την αποσταθεροποιητική δυναμική που μπορεί να έχει μια τέτοια δομή στα μετόπισθεν της αμυντικής διάταξης του Έβρου.
Η κυβέρνηση εφαρμόζει και στον Έβρο τη γνωστή τακτική για να παρακάμψει τις αντιδράσεις και να επιβάλει τους σχεδιασμούς της. Από την μια λοιδορεί τους κατοίκους που αντιδρούν, χαρακτηρίζοντας τους ακραίους και φασίστες –τους μέχρι πρότινος ήρωες ακρίτες–, ενώ από την άλλη επιδιώκει να στήσει ένα δίκτυο υποστήριξης μέσω υποσχέσεων στην τοπική κοινωνία. Πληροφορίες από τον Έβρο δείχνουν, πως υποσχέσεις είχαν δοθεί όχι μόνο για τα πολυδιαφημισμένα ανταποδοτικά οφέλη, αλλά ακόμη και για τις αναθέσεις του έργου σε εργολάβους, και για τις μελλοντικές προσλήψεις ντόπιων ως προσωπικό στη νέα δομή, δημιουργώντας ένα πλέγμα εξαγοράς συνειδήσεων.
Ποιος φυλάει τα σύνορα;
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει προδιαγράψει την πορεία της χώρας: Υποταγή μέσω του διαλόγου στις νεο-οθωμανικές βλέψεις της Τουρκίας και πλήρης παράδοση της κυριαρχίας μας στους δυτικούς «συμμάχους-προστάτες». Το παραπάνω δεν αποτελεί μόνο ιδεολογικό σχήμα αλλά παίρνει κάθε φορά συγκεκριμένη μορφή και επί του εδάφους.
Στον Έβρο η υποκατάσταση της ενδογενούς αποτρεπτικής ισχύς από τους προστάτες γίνεται με δύο τρόπους, στο όνομα της διεθνοποίησης της αντιπαράθεσης. Από την μία πλευρά είναι η ολοένα και μεγαλύτερη δραστηριοποίηση της Frontex και λοιπών ευρωπαϊκών δυνάμεων για τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών, δραστηριοποίηση που όλα δείχνουν πως θα ενταθεί, στα πλαίσια της νέας ευρωπαϊκής πολιτικής μετανάστευσης, αλλά και με βάση τα προωθούμενα σχέδια για το νέο ΚΥΤ. Από την άλλη πλευρά είναι η προωθούμενη παράδοση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης στους Αμερικάνους, που μετατρέπει την περιοχή, σε προγεφύρωμα των ΗΠΑ για τις επιχειρήσεις στα Βαλκάνια και την Αν. Ευρώπη. Τα παραπάνω παρουσιάζονται από την κυβέρνηση σαν βήματα θωράκισης της κυριαρχίας μας, στον Έβρο, την ίδια στιγμή που η εμπειρία δείχνει πως αποτελούν βήματα μεγαλύτερης ρευστοποίησης και γκριζαρίσματος.
Η τόσο σημαντική περιοχή του Έβρου και της Θράκης ευρύτερα, μετατρέπεται, με τις ευλογίες των εγχώριων ελίτ και εν μέσω πανηγυρισμών, σε χώρο γεωπολιτικών επιδιώξεων ξένων προς τα δικά μας συμφέροντα, με δραστηριοποίηση δυνάμεων που επιχειρούν για τα δικά τους συμφέροντα. Επίσης τίποτα δεν μας διασφαλίζει ότι αυτές οι δυνάμεις τις κρίσιμες στιγμές δεν θα κρατήσουν στάση Πόντιου Πιλάτου – στην καλύτερη περίπτωση– ή ακόμα και υπονόμευσης της κυριαρχίας μας.
Άμυνα μας η ενίσχυση της κοινωνίας
Η ερήμωση του Έβρου, και ιδιαίτερα του βόρειου τμήματός του είναι το ιδανικό έδαφος για όσους επιβουλεύονται την κυριαρχία της χώρας μας. Η παραγωγική και δημογραφική ερήμωση της περιοχής. Η φυγή των νέων από τις κωμοπόλεις και τα χωριά της περιοχής, που αποκτούν ζωή μόνο χάρη στα στρατόπεδα του Έβρου, δημιουργεί τον χώρο για τις επιθετικές κινήσεις της Τουρκίας.
Η άμυνα σ’ αυτές τις συνθήκες δεν εξαντλείται στους εξοπλισμούς και τον εκσυγχρονισμό του στρατού. Έχει ως προϋπόθεση τη συγκρότηση της κοινωνίας, την εθνική και λαϊκή ενότητα, την ενεργοποίηση και την προετοιμασία των πολιτών. Με βάση τα παραπάνω στον Έβρο είναι απαραίτητα και έκτακτης ανάγκης βήματα για την υπεράσπιση της κυριαρχίας μας:
– Η θωράκιση απέναντι στις υβριδικές επιθέσεις της Τουρκίας μέσω της εργαλειοποίησης των μεταναστευτικών ροών και η ματαίωση των σκέψεων για μόνιμη εγκατάσταση ανάλογων πληθυσμών στη Θράκη.
– Η αντιστροφή της ερήμωσης και της απαξίωσης των ακριτικών περιοχών. Η ανάπτυξη αυτών των περιοχών είναι ζήτημα εθνικής προτεραιότητας.
– Η εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών και των τοπικών κοινωνιών, που δεν μπορούν να ζουν υπό τον διαρκή φόβο της απειλής. Η οικοδόμηση εμπιστοσύνης κόντρα στον κατακερματισμό.
Παθήματα που δεν γίνονται μαθήματα
Κλείνει σχεδόν ένας χρόνος από τα γεγονότα στην περιοχή του φυλακίου των Καστανιών του Έβρου, όταν το καθεστώς Ερντογάν, εργαλειοποιώντας μεταναστευτικούς πληθυσμούς, διεξήγαγε μια υβριδικού τύπου επίθεση στη χώρα μας με σκοπό την αμφισβήτηση και τη ρευστοποίηση της συνοριακής γραμμής. Η εμπειρία αυτή δείχνει πολλά τόσο για τον χαρακτήρα των επιδιώξεων Ερντογάν όσο και για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιδράσει η χώρα μας, ώστε να μπλοκάρει αυτές τις επιδιώξεις.
Στον Έβρο και τη Θράκη, η Τουρκία ποντάρει σε μια πολιτική πληθυσμών. Άλλοτε πατώντας πάνω στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης και την δράση του τουρκικού προξενείου στην περιοχή, άλλοτε πατρονάροντας μεταναστευτικούς πληθυσμούς, επιδιώκει να εμφανιστεί ως προστάτης και να βρει ερείσματα αποσταθεροποίησης της περιοχής. Η στρατηγική αυτή είναι διαχρονική, αλλάζει ένταση ή και μορφές, παραμένει όμως σταθερή.
Όπως έδειξαν και τα γεγονότα του περσινού Μάρτη, δύναμη αποτροπής, και ματαίωσης των επιθετικών σχεδιασμών του Ερντογάν, είναι μόνο η άμεση κινητοποίηση της ελληνικής πλευράς. Η αποφασιστική φύλαξη των συνόρων σε συνδυασμό με την ενότητα και την ενεργοποίηση του λαού και των τοπικών κοινωνιών είναι τα βασικά σημεία ισχύος που μπορεί η χώρα μας να αντιπαρατάξει στις παράλογες απαιτήσεις της Τουρκίας.
Δυστυχώς το πάθημα φαίνεται να μη γίνεται μάθημα, για την ελίτ της χώρας, που μοιάζει να έχει άλλες προτεραιότητες. Δεν μπορούν να εξηγηθούν αλλιώς οι επιθέσεις και η προσπάθεια διχασμού των τοπικών κοινωνιών με βάση της διαχείριση του μεταναστευτικού. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η υποστελέχωση και ο υποεξοπλισμος του στρατού, που τον περασμένο Μάρτιο χρειάστηκαν τις δωρεές ιδιωτών, σε διόπτρες για να αντιμετωπίσουν την υβριδική εισβολή.
