Διεξήχθη η 2η Πανελλαδική Σύσκεψη του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής (ΜΑΑ) στις 17-18 Δεκέμβρη, στην Αθήνα.
Ο προβληματισμός για το Μέτωπο που έχει ανάγκη σήμερα ο λαός, η χώρα και η Αριστερά ήταν το κύριο ζήτημα. Προβληματισμός για το μέσα από ποιες διαδικασίες μπορεί αυτό να γίνει, για το ποιες είναι οι αναγκαίες βασικές θέσεις, για το πώς το ΜΑΑ μπορεί να συμβάλλει. Αναπτύχθηκε γόνιμος διάλογος για τα ζητήματα της Ε.Ε. και του ευρώ, για τα ζητήματα της εθνικής ανεξαρτησίας, για την ενότητα της Αριστεράς. Απασχόλησε το ζήτημα της συμμετοχής στο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ορισμένοι ομιλητές θεώρησαν ως τροχοπέδη για το ΜΑΑ τη συμμετοχή της ΚΟΕ και της ΔΕΑ στον ΣΥΡΙΖΑ. Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι ότι με εξαίρεση το ΑΚΕΠ, όλες οι άλλες συνιστώσες του ΜΑΑ –πέντε τον αριθμό– συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ αρκετοί σύντροφοι συμμετέχουν παράλληλα και στον ΣΥΝ.
Στο πλαίσιο της 2ης Π.Σ. έγινε μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση. Σε αυτήν μίλησαν πάνω από 30 άνθρωποι που προέρχονται από διάφορες δυνάμεις της Αριστεράς καθώς και από κινήματα σε διάφορα κοινωνικά μέτωπα-πλατείες, Αυτοδιοίκηση, ενάντια στα χαράτσια, συνδικαλισμός, πολιτισμός, εκπαίδευση. Γόνιμη συνεισφορά, θετικό το ότι συζητούν άνθρωποι με διαφορετικές καταγωγές, αλλά παραμένει ζητούμενο το επόμενο βήμα και ο δρόμος για το Μέτωπο.
Παρακάτω δημοσιεύουμε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την παρέμβαση του Αλ. Αλαβάνου.
«Πρώτον. Η Αριστερά ήταν και είναι ακόμα ένα βίωμα της ζωής μας. Πολλές φορές εκφράζεται ένας πόνος για το χώρο της Αριστεράς και πολλές φορές νιώσαμε ακόμα και απογοήτευση. Ας μην ωραιοποιούμε τα πράγματα. Υπήρξε μέσα σε αυτή την αίθουσα συχνά μια επανάληψη μονολόγων. Μέσα στους προβληματισμούς και τις θέσεις μας θα πρέπει να περιλάβουμε την πολιτιστική προσφορά, ελληνική και παγκόσμια, της ιστορίας του αριστερού κινήματος. Θα πρέπει να συνδέσουμε τα μεγάλα επαναστατικά γεγονότα με τον πολιτισμό και την τέχνη, την ιστορική κουλτούρα της Αριστεράς.
Δεύτερον. Η πρόσφατη δημοσκοπική αύξηση της Αριστεράς δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην και στροφή προς τα αριστερά. Τέτοια στροφή αποτελούν, όμως, οι μαζικοί αγώνες και οι πλατείες. Το πιο σημαντικό για μας είναι να σταθεί η Αριστερά με ειλικρίνεια απέναντι στο λαό και να πείσει ότι μπορεί να προσφέρει ένα καλύτερο αύριο, προστασία της ζωής των πολιτών και των εργαζομένων και ότι μπορεί να έχει μια συγκροτημένη λύση για την έξοδο από την κρίση και για την επόμενη μέρα.
Τρίτον. Μπορεί να υπάρξει σύνθεση απόψεων; Κατά τη γνώμη μου μπορεί, αν συμφωνήσουμε σε ένα γενικό πλαίσιο που θα περιλαμβάνει το θέμα της εθνικής ανεξαρτησίας που θέτουν πολλοί σύντροφοι, όπως και το να δηλώσουμε ότι θέλουμε έναν ενωμένο πλανήτη ελευθερίας. Σήμερα έχουμε έναν πλανήτη κατοχής. Δεν μπορούμε να αποδεχθούμε μια κατάσταση όπου οι αγορές θα υπαγορεύουν τις πολιτικές σε όλο τον πλανήτη και να ελέγχουν τους προϋπολογισμούς των κρατών. Υπάρχει θέμα δημοκρατίας και εθνικής κυριαρχίας.
Τέταρτον. Σε σχέση με το ευρώ, θα πρέπει να πούμε την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Μια παύση πληρωμών θα οδηγήσει σε κατάρρευση και αυτό σημαίνει αυτόματα έξοδο από το ευρώ αλλά και από την ίδια την Ε.Ε. Είναι δύσκολο, αλλά πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, παρ’ όλο που αγαπάω βαθιά την Ευρώπη. Είμαστε ένα κομμάτι της Ευρώπης και θεωρώ ότι δεν θα πρέπει να κλειστούμε σε ένα εθνικό νόμισμα. Η επιστροφή στη δραχμή θα είναι μια κίνηση άμυνας. Θα πρέπει, επίσης, να δούμε το θέμα της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, τα εθνικά μέτρα που πρέπει να ληφθούν με εθνικοποιήσεις τραπεζών και τη συγκρότηση μιας εθνικής αγοράς.
Πέμπτον. Οι εκλογές είναι μια καλή ευκαιρία για την έκφραση των λαϊκών δυνάμεων, αλλά μόνο έτσι θα πρέπει να μας ενδιαφέρουν. Το Μέτωπο θα μπορούσε κάτω από κάποιες προϋποθέσεις να κατέβει στις εκλογές, αλλά όχι με παζάρια και μέτρημα ψήφων.
Υπάρχει πράγματι ένα πρόβλημα, το Μέτωπο δεν έχει παρουσία στα ΜΜΕ. Θα πρέπει να κινηθούμε εναλλακτικά και να συγκεντρώσουμε όλο το βάρος μας στην ιστοσελίδα. Θα πρέπει να βρούμε διαφορετικούς τρόπους δουλειάς και συγκρότησης, όπως τα δίκτυα. Δεν μπορούμε να είμαστε σαν τις άλλες οργανώσεις. Το εγχείρημά μας είναι να γίνουμε κάτι άλλο· διαφορετικά δεν έχουμε λόγο ύπαρξης».
Στο πλαίσιο της 2ης Π.Σ. έγινε μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση. Σε αυτήν μίλησαν πάνω από 30 άνθρωποι που προέρχονται από διάφορες δυνάμεις της Αριστεράς καθώς και από κινήματα σε διάφορα κοινωνικά μέτωπα-πλατείες, Αυτοδιοίκηση, ενάντια στα χαράτσια, συνδικαλισμός, πολιτισμός, εκπαίδευση. Γόνιμη συνεισφορά, θετικό το ότι συζητούν άνθρωποι με διαφορετικές καταγωγές, αλλά παραμένει ζητούμενο το επόμενο βήμα και ο δρόμος για το Μέτωπο.
Παρακάτω δημοσιεύουμε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την παρέμβαση του Αλ. Αλαβάνου.
«Πρώτον. Η Αριστερά ήταν και είναι ακόμα ένα βίωμα της ζωής μας. Πολλές φορές εκφράζεται ένας πόνος για το χώρο της Αριστεράς και πολλές φορές νιώσαμε ακόμα και απογοήτευση. Ας μην ωραιοποιούμε τα πράγματα. Υπήρξε μέσα σε αυτή την αίθουσα συχνά μια επανάληψη μονολόγων. Μέσα στους προβληματισμούς και τις θέσεις μας θα πρέπει να περιλάβουμε την πολιτιστική προσφορά, ελληνική και παγκόσμια, της ιστορίας του αριστερού κινήματος. Θα πρέπει να συνδέσουμε τα μεγάλα επαναστατικά γεγονότα με τον πολιτισμό και την τέχνη, την ιστορική κουλτούρα της Αριστεράς.
Δεύτερον. Η πρόσφατη δημοσκοπική αύξηση της Αριστεράς δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην και στροφή προς τα αριστερά. Τέτοια στροφή αποτελούν, όμως, οι μαζικοί αγώνες και οι πλατείες. Το πιο σημαντικό για μας είναι να σταθεί η Αριστερά με ειλικρίνεια απέναντι στο λαό και να πείσει ότι μπορεί να προσφέρει ένα καλύτερο αύριο, προστασία της ζωής των πολιτών και των εργαζομένων και ότι μπορεί να έχει μια συγκροτημένη λύση για την έξοδο από την κρίση και για την επόμενη μέρα.
Τρίτον. Μπορεί να υπάρξει σύνθεση απόψεων; Κατά τη γνώμη μου μπορεί, αν συμφωνήσουμε σε ένα γενικό πλαίσιο που θα περιλαμβάνει το θέμα της εθνικής ανεξαρτησίας που θέτουν πολλοί σύντροφοι, όπως και το να δηλώσουμε ότι θέλουμε έναν ενωμένο πλανήτη ελευθερίας. Σήμερα έχουμε έναν πλανήτη κατοχής. Δεν μπορούμε να αποδεχθούμε μια κατάσταση όπου οι αγορές θα υπαγορεύουν τις πολιτικές σε όλο τον πλανήτη και να ελέγχουν τους προϋπολογισμούς των κρατών. Υπάρχει θέμα δημοκρατίας και εθνικής κυριαρχίας.
Τέταρτον. Σε σχέση με το ευρώ, θα πρέπει να πούμε την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Μια παύση πληρωμών θα οδηγήσει σε κατάρρευση και αυτό σημαίνει αυτόματα έξοδο από το ευρώ αλλά και από την ίδια την Ε.Ε. Είναι δύσκολο, αλλά πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, παρ’ όλο που αγαπάω βαθιά την Ευρώπη. Είμαστε ένα κομμάτι της Ευρώπης και θεωρώ ότι δεν θα πρέπει να κλειστούμε σε ένα εθνικό νόμισμα. Η επιστροφή στη δραχμή θα είναι μια κίνηση άμυνας. Θα πρέπει, επίσης, να δούμε το θέμα της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, τα εθνικά μέτρα που πρέπει να ληφθούν με εθνικοποιήσεις τραπεζών και τη συγκρότηση μιας εθνικής αγοράς.
Πέμπτον. Οι εκλογές είναι μια καλή ευκαιρία για την έκφραση των λαϊκών δυνάμεων, αλλά μόνο έτσι θα πρέπει να μας ενδιαφέρουν. Το Μέτωπο θα μπορούσε κάτω από κάποιες προϋποθέσεις να κατέβει στις εκλογές, αλλά όχι με παζάρια και μέτρημα ψήφων.
Υπάρχει πράγματι ένα πρόβλημα, το Μέτωπο δεν έχει παρουσία στα ΜΜΕ. Θα πρέπει να κινηθούμε εναλλακτικά και να συγκεντρώσουμε όλο το βάρος μας στην ιστοσελίδα. Θα πρέπει να βρούμε διαφορετικούς τρόπους δουλειάς και συγκρότησης, όπως τα δίκτυα. Δεν μπορούμε να είμαστε σαν τις άλλες οργανώσεις. Το εγχείρημά μας είναι να γίνουμε κάτι άλλο· διαφορετικά δεν έχουμε λόγο ύπαρξης».
Χ.Κ.
Σχόλια
