Μετά το πλήγμα των εκλογών στη Βαυαρία, όπου οι Χριστιανοκοινωνιστές σύμμαχοι της Μέρκελ πήραν το μικρότερο ποσοστό τους μεταπολεμικά (και οι Σοσιαλδημοκράτες εταίροι της κατέρρευσαν)*, τα μάτια όλων είναι στραμμένα στις κάλπες που ανοίγουν αύριο στο κρατίδιο της Έσσης. Εάν επιβεβαιωθεί κι εκεί η τάση αποσάθρωσης όλων των συνιστωσών του «μεγάλου συνασπισμού» υπό την Μέρκελ, η Γερμανία βυθίζεται ακόμη περισσότερο στο σπιράλ μιας πρωτοφανούς –για αυτή τη χώρα– κυβερνητικής αστάθειας διαρκείας. Και όλα είναι πια πιθανά: από την αλλαγή ηγεσιών στα παραδοσιακά κόμματα που κυβερνούν μέχρι σήμερα, έως την επίσπευση της αποχώρησης της κάποτε πανίσχυρης καγκελαρίου.
Αυτό που απασχολεί είναι εάν η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού παίρνει μονιμότερα χαρακτηριστικά. Οι «μεγάλοι» συρρικνώνονται δραματικά, οι «μικροί» δυναμώνουν και –σε κάθε περίπτωση– εγκαθίστανται οριστικά σε μια ομοσπονδιακή βουλή πιο «πλουραλιστική» παρά ποτέ. Οι εντυπωσιακές αναδιατάξεις εντός του γερμανικού πολιτικού συστήματος θα αναγκάσουν την ελίτ να ξεβολευτεί και να αναζητήσει νέες ισορροπίες και συνδυασμούς – που έχουν ήδη δοκιμαστεί σε επίπεδο κρατιδίων. Ερώτημα πρώτο: τα οφέλη που αποκομίζουν οι Πράσινοι (κυρίως από την απογοήτευση της παλιάς σοσιαλδημοκρατικής βάσης) θα πάρουν μονιμότερα χαρακτηριστικά; Και άρα θα μπορέσουν να πλασαριστούν ως αντικαταστάτες των Σοσιαλδημοκρατών και σε κυβερνητικό επίπεδο;
Ερώτημα δεύτερο: το πολιτικό σύστημα θα συνεχίσει να παριστάνει ότι αγνοεί την παγίωση της ακροδεξιάς AfD ως κοινοβουλευτικού κόμματος με ποσοστά που υπερβαίνουν το 10%; Κάποιοι επισημαίνουν βέβαια ότι η «Εναλλακτική» ναι μεν τραυματίζει την παραδοσιακή γερμανική Κεντροδεξιά, αλλά φαίνεται να πιάνει ταβάνι… Περιέργως, είναι αυτή ακριβώς η υπόθεση (μιας AfD που τελικά δεν μπορεί να δώσει τη χαριστική βολή στο παλιό γερμανικό πολιτικό σύστημα) η οποία κάνει ελκυστική στα μάτια αρκετών συντηρητικών στελεχών του CDU την προοπτική συνεργασίας με την Ακροδεξιά.
Αλλά αυτά είναι σενάρια μιας επόμενης φάσης. Το σίγουρο είναι ότι εάν αύριο επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, και μέχρι να αντιστοιχηθεί η κυβερνητική διαχείριση με την τρικυμία που προκαλεί η αντιφατική κοινωνική δυσαρέσκεια, η Γερμανία θα είναι ακόμη πιο απονομιμοποιημένη και αδύναμη να επιβάλει τη γραμμή της στη Γηραιά Ήπειρο.
* Βλ. «Βαυαρικές καμπάνες» (φύλλο 426, σελ. 16-17).
