Πάνω από 1.300.000 κρούσματα και 78.000 θανάτους μετρούν σήμερα οι ΗΠΑ: αριθμοί όλο και δυσκολότερα διαχειρίσιμοι, ιδίως αφού πλησιάζουν προεδρικές εκλογές και δεν υπάρχει καμιά ανακωχή στον ενδοσυστημικό εμφύλιο που ταλανίζει εδώ και χρόνια το βορειοαμερικανικό κατεστημένο και, κατ’ επέκταση, ολόκληρο το Δυτικό στρατόπεδο. Έτσι πρώτος ο Τραμπ αλλάζει για μια ακόμη φορά τροπάρι. Αρχικά έλεγε ότι ο κορωνοϊός είναι λιγότερο επικίνδυνος κι από την γρίπη και άρα δεν χρειάζεται να ληφθούν μέτρα που θα έπλητταν την αμερικανική οικονομία. Έπειτα μιλούσε για «κινεζικό ιό» και καυχιόταν ότι οι ΗΠΑ είναι πολύ καλύτερα προετοιμασμένες από την Κίνα για να αντιμετωπίσουν τυχόν επέκταση της επιδημίας. Τώρα διαβεβαιώνει ότι πρόκειται για κινεζική επίθεση στις ΗΠΑ «χειρότερη από το Περλ Χάρμπορ και τους Δίδυμους Πύργους»!
Και φυσικά ακυρώνει τη δήλωση που είχε κάνει την προηγούμενη εβδομάδα, ότι «σύντομα» η Ειδική Επιτροπή Δράσης του Λευκού Οίκου για την πανδημία δεν θα έχει λόγο να συνεχίσει τη λειτουργία της. «Αποφάσισα ότι η Ειδική Επιτροπή Δράσης θα εξακολουθήσει να εργάζεται επ’ αόριστον», είπε προχθές… Και διαβεβαίωσε τους Αμερικανούς ότι μέχρι το τέλος του χρόνου οι ΗΠΑ θα διαθέτουν, πρώτες σε όλο τον κόσμο, το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού: μια ακόμη πομπώδης δήλωσή του που αναμένεται να διαψευστεί οδυνηρά. Ταυτόχρονα ο Αμερικανός πρόεδρος εντείνει κάθε προσπάθεια που θα μπορούσε να αποσπάσει την προσοχή του μέσου πολίτη από την αδυναμία της κυβέρνησής του να διαχειριστεί στοιχειωδώς τις επιπτώσεις της πανδημίας.
Πρόκειται για πόλεμο με τους ανεμόμυλους καθώς, ακόμη και παίρνοντας ελάχιστα μόνο μέτρα ανάσχεσης, δεν αυξάνονται μόνο οι νεκροί στις ΗΠΑ: γιγαντώνεται και το πλήγμα στους όρους ύπαρξης ευρύτατων στρωμάτων. Το πρωτοφανές μεταπολεμικά ποσοστό ανεργίας συνοδεύεται αναπόφευκτα και από άλλους –ντροπιαστικούς για την ισχυρότερη και πλουσιότερη χώρα του κόσμου– αριθμούς: για παράδειγμα, πλέον ένα στα πέντε παιδιά πηγαίνει για ύπνο πεινασμένο στις ΗΠΑ, σύμφωνα με έρευνα του ινστιτούτου Brookings που δόθηκε αυτήν την εβδομάδα στη δημοσιότητα. Σε αυτό το κλίμα, οι αντιπερισπασμοί που επιχειρεί ο διψασμένος για μια οποιαδήποτε επιτυχία Τραμπ είναι πολυμέτωποι: πέρα από τη μόνιμη επίθεση στο Πεκίνο, την πηγή όλων των κακών, δοκιμάστηκε –και απέτυχε– ακόμη και απόπειρα εισβολής μισθοφόρων και Αμερικανών πρακτόρων στη Βενεζουέλα με σκοπό να «επιταχύνουν» την ανατροπή του Μαδούρο…
Αλλά και οι εσωτερικοί αντίπαλοι του Αμερικανού προέδρου υποφέρουν: στην πίεση που ασκείται στην ηγεσία των Δημοκρατικών για να τοποθετηθεί υπέρ ενός δημόσιου συστήματος υγείας, προστίθενται τώρα και τα ερωτήματα για το κατά πόσο ο Μπάιντεν μπορεί να νικήσει ακόμη κι έναν πληγωμένο Τραμπ. Δεν είναι μόνο ότι η πολιτική ατζέντα του Μπάιντεν μοιάζει πολύ περισσότερο με αυτή ενός «μετριοπαθούς» Ρεπουμπλικανού παρά με αυτό που έχουν ανάγκη τα αλαλιασμένα από την κρίση και την πανδημία μικρομεσαία στρώματα. Είναι και το γεγονός ότι ο Μπάιντεν έχει κυριολεκτικά εξαφανιστεί από το προσκήνιο: έχει απομονωθεί στο υπόγειο της βίλας του φοβούμενος την επιδημία, ενώ ο νυν πρόεδρος αλωνίζει τις ΗΠΑ. Έτσι αρχίζει όλο και πιο δημόσια να συζητιέται αν θα ήταν σκόπιμο να βρεθεί κάποιος άλλος, καταλληλότερος υποψήφιος-αντίπαλος του Τραμπ…
Ε.Φ.
