Αν αυτοί που ορίζουν τα θέματα των Πανελληνίων είχαν ως μόνη μέριμνα να παγιδέψουν τα παιδιά και να βοηθήσουν στη μεγαλύτερη δυνατή αποτυχία στις εξετάσεις της γλώσσας, τότε έπραξαν… λαμπρά!
Θέμα παγίδα σε μαθητές του ελληνικού σχολείου που δίνει μεγάλη μάχη να εξαλείψει κάθε ίχνος δημιουργικότητας!
Σε όλη την Ελλάδα εκπαιδευτικοί δίνουν μάχες, υπό αντίξοες συνθήκες να ξεπεράσουν τα εμπόδια που θέτει το υπουργείο Παιδείας, την υποχρηματοδότηση, να ξεχάσουν τους μισθούς πείνας, τη συνεχή κατασυκοφάντησή τους και να προσφέρουν κάτι παραπάνω στα παιδιά.
Το αυτονόητο, η σχολική βιβλιοθήκη, δεν υφίσταται στα περισσότερα σχολεία της χώρας. Κι όταν υπάρχει λειτουργεί με μεγάλες δυσκολίες.
Βρέθηκα πρόσφατα στη Ρόδο για τα εγκαίνια μιας σχολικής βιβλιοθήκης στο Δημοτικό Σχολείο της Σορωνής. Είδα πόσο μεγάλος αγώνας χρειάστηκε για τη δημιουργία της. Η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη…
Το απόγευμα σε εκδήλωση που παρακολούθησε πλήθος κόσμου συζητήσαμε για το βιβλίο και το παιδί. Η δασκάλα Αθηνά Αλχαζίδου, υπεύθυνη της βιβλιοθήκης, είπε ανάμεσα σε άλλα:
«…Ξεκίνησε λοιπόν μία εκστρατεία που θα στήριζε την προσπάθεια μας για να δημιουργήσουμε μία αίθουσα βιβλιοθήκης με σύγχρονα βιβλία και υποδομές που θα έχτιζαν και μία γέφυρα επικοινωνίας με τους συγγραφείς. Αρχικά, εντοπίσαμε τις αναγνωστικές ανάγκες των παιδιών δίνοντας τους να συμπληρώσουν ερωτηματολόγια για τα βιβλία που θα ήθελαν να διαβάζουν. Ευχαριστούμε πολύ τους γονείς που συμπλήρωσαν τα ερωτηματολόγια με τα παιδιά. Κατόπιν ενδελεχούς έρευνας επιλέχθηκαν τίτλοι βιβλίων και συστάθηκε μία λίστα που καλύπτει μία ποικιλία ειδών όπως παραμύθια, μυθιστορήματα, βιβλία γνώσεων, κόμικς, διασκευασμένα κλασικά έργα, graphic novels και αγγλική λογοτεχνία. Στάλθηκαν άπειρα e-mails, έγιναν αμέτρητα τηλεφωνήματα, πραγματοποιήθηκαν άλλες τόσες συναντήσεις. Αφού τοποθετήθηκαν αφίσες που δήλωναν τον σκοπό μας σε επιχειρήσεις του χωριού ξεκίνησαν οι πρώτες δωρεές βιβλίων. Σιγά-σιγά ανταποκρίθηκαν και κάποιοι εκδοτικοί οίκοι, φορείς που προωθούν το παιδικό βιβλίο, ξενοδοχειακές μονάδες και τοπικές επιχειρήσεις.
Το μεγάλο στοίχημα όμως ήταν η δημιουργία μιας αίθουσας που θα εμπνέει τα παιδιά. Θέλαμε να υπάρχει ένας χώρος όπου τα βιβλία θα ήταν πρωταγωνιστές και θα έκαναν τη διαδικασία της ανάγνωσης όσο πιο δελεαστική γινόταν. Πάρα πολλοί γονείς αλλά και κάτοικοι του χωριού που δεν έχουν παιδιά έκαναν δωρεές. Σχεδόν κάθε εβδομάδα λαμβάναμε κάτι. Η μεγαλύτερη δωρεά που λάβαμε πραγματοποιήθηκε από συγχωριανούς μας. Οι ίδιοι τους είναι δύο άνθρωποι που προτιμούν να μην προβάλλονται. Ωστόσο, όταν υπάρχουν τέτοια παραδείγματα προσφοράς ανιδιοτελούς βοήθειας, θεωρώ πως αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να τιμούνται και να γίνονται παραδείγματα προς μίμηση. Πρόκειται για τον κύριο Νικόλαο Διακοσταυριανό και τη σύζυγο του κυρία Μαρία Διακοσταυριανού. Χάρη σε αυτούς, τα παιδιά του δημοτικού σχολείου δανείζονται ενδιαφέροντα βιβλία, διαβάζουν μέσα σε μία σύγχρονη αίθουσα και έχουν τη δυνατότητα συμμετοχής σε διαδικτυακές εκδηλώσεις.
Σε όλο αυτό το εγχείρημα βρισκόταν στο πλάι μας από την αρχή ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων. Εργαζόμενοι γονείς οι οποίοι διέθεσαν άπειρες ώρες ώστε το όνειρο να γίνει πραγματικότητα. Ο εθελοντισμός και η συνεργατικότητα θριάμβευσαν στη Σορωνή. Είμαστε πολύ περήφανοι για τους γονείς των μαθητών και μαθητριών μας. Τους ευχαριστούμε που μας άκουσαν, μας εμπιστεύτηκαν και συνεργάστηκαν μαζί μας…»
Φυσικά το κράτος λάμπει δια της απουσίας του, όταν δεν θέτει προσκόμματα σε τέτοιες πρωτοβουλίες.
Επισκέφθηκα πολλά σχολεία της περιοχής της Ρόδου και είδα τη δίψα των παιδιών και τον αγώνα των εκπαιδευτικών σε σχολεία όπως το 2ο Κρεμαστής, των Φανών, των Καλαβάρδων.
Κι εκεί, έπαθα κι ένα σοκ. Είδα τα «ολόκληρα» βιβλία που έστειλε το υπουργείο για να… προωθήσει τη φιλαναγνωσία. Φρικτές, δυσλειτουργικές εκδόσεις από το «Παραμύθι χωρίς όνομα» και την ελληνική μυθολογία. Ίσως δεν έχω δει χειρότερη εικονογράφηση σε βιβλίο!
Σημειώνω πως σε μια εκδήλωση που βρέθηκα, εκπρόσωπος του υπουργείου Παιδείας δήλωσε ανερυθρίαστα, μπροστά σε συγγραφείς πως διάλεξαν τα συγκεκριμένα βιβλία που θα στείλουν στα σχολεία για να αποφύγουν να δώσουν συγγραφικά δικαιώματα!
Τι να πει κανείς για το θράσος τους; Μακριά από τα σχολεία η σύγχρονη λογοτεχνία, μήπως τυχόν και… πλουτίσουν οι συγγραφείς.
Την ίδια στιγμή συνεργάζονται με τον εκδοτικό οίκο «Σμυρνιωτάκης» και τυπώνουν τα δικά του βιβλία με πραγματικά άθλια εικονογράφηση – υποθέτω η συνεργασία έγινε με το αζημίωτο και δεν παραχώρησε δωρεάν ο εκδοτικός οίκος τις… υπέροχες εκδόσεις του.
Τα βιβλία αυτά θα κάνουν τα παιδιά να βλέπουν βιβλίο και να τρέχουν μακριά.
Τύπωσαν κι έκαναν «διαδραστικό» το «Παραμύθι χωρίς όνομα», με απωθητική εικονογράφηση, τη στιγμή που υπάρχει η κλασική έκδοση με τις υπέροχες ζωγραφιές.
Είδα ακόμη το βιβλίο της Μυθολογίας. Υπάρχουν έξοχες δουλειές Ελλήνων συγγραφέων και εικονογράφων για την ελληνική μυθολογία κι όμως πάλι επιλέχθηκε ένα κακόγουστο κατασκεύασμα του ίδιου εκδοτικού οίκου…
Δεν είδα δυστυχώς καμιά αντίδραση από τους φορείς των συγγραφέων και των εικονογράφων. Και φυσικά ούτε από το Κυβερνητικό-Μενδωνικό ψευδώνυμο Κέντρο Βιβλίου…
…συνεχίζεται…
