Μ’ αρέσουν πολύ οι απλές αναφορές, η κοινή λογική, τα απλά ερωτήματα του «μέσου» ανθρώπου.
Οι απλές κουβέντες.
Ας κάνουμε λοιπόν, μια απλή, κανονική συζήτηση.
Τούτη τη συζήτηση, θέλω να πιστεύω πως μπορώ ακόμα να την κάνω, με παλιούς συντρόφους, με αριστερούς ανθρώπους που ξόδεψαν «πράγματα» στους λαϊκούς αγώνες, σε δύσκολους καιρούς.
Κάποιοι μου είπαν πως είναι «χαμένος κόπος».
Δε θέλω να το αποδεχτώ.
Αφήνει σημάδια η ζωή.
Εντάξει, οι «καιροί» αλλάξαν, οι συσχετισμοί άλλαξαν.
Τα κοινωνικά επίδικα, οι λαϊκές προτεραιότητες, οι ταξικές στοχεύσεις κι αυτά άλλαξαν.
Άλλαξαν και οι ψυχές και οι συνειδήσεις;
Τόσο γρήγορα και τόσο ριζικά;
Καταλαβαίνω να λογαριάσεις λαθεμένα και να μπερδέψεις αυτό που θέλεις μ’ αυτό που μπορείς.
Καταλαβαίνω ακόμα κι αυτό το «γαμώ το» των «ηττημένων», που σε τρελαίνει σαν αισθανθείς «νικητής».
Όμως να ξέρεις τι θέλεις, τι μπορείς, τι στοχεύεις και να «πουλάς» στην κοινωνία, τη συμμόρφωσή σου στο σύστημα ως «επανάσταση», σε κάνει «πονηρό πολιτευτή».
Πιο επικίνδυνο απ’ αυτούς που ήρθες να ανατρέψεις.
Το λέω, γιατί ξέρω πως δε μιλώ σε πολιτικά ανίδεους και πρωτάρηδες.
Χρόνια στο κουρμπέτι.
Καλοί μου, παλιοί σύντροφοι, άντε ας συμφωνήσουμε για την κουβέντα;
Καλά κάνατε και βάλατε πλάτη για να γίνει το σύνθημα «η Αριστερά στην εξουσία», πράξη.
Καλά κάνατε και γίνατε βουλευτές, υπουργοί, καταλάβατε κυβερνητικά αξιώματα και ευθύνες, μερικοί μάλιστα και «αμισθί».
Καλά κάνατε και καταθέσατε την αγωνιστική σας «προίκα» ως «εγγύηση» σε μια «πρώτη φορά Αριστερά».
Καλά κάνατε και πιστέψατε πως η παρουσία σας μπορεί να στρέψει αριστερά την κυβέρνηση, πως σαν περάσει η «μπόρα», το «αριστερό πρόσημο» θα γίνει η κυβερνητική παντιέρα.
Πέρασαν όμως κοντά τέσσερα χρόνια, καλοί μου.
Τέσσερα μνημονιακά χρόνια εξάρτησης, λιτότητας, επιτροπείας, λαϊκής εξαθλίωσης, εθνικού ξεπουλήματος, φασιστικής άνδρωσης, περιθωριοποίησης της λαϊκής δυναμικής, κατασυκοφάντησης της Αριστεράς, θεαματικών «ρεαλιστικών κυβιστήσεων».
Υπογράψατε εκατοντάδες αντιλαϊκούς νόμους, χιλιάδες σελίδες λαϊκών δεσμών, αποδεχτήκατε για συνοδοιπόρους σας ακροδεξιά μορφώματα και πολιτικούς γυρολόγους.
Ό,τι υποσχεθήκατε να καταργήσατε προεκλογικά, ο πόθος διατήρησης της εξουσίας, το έκανε απαραίτητο στήριγμα και έντιμο συναγωνιστή σας.
Και όλα αυτά, αγαπημένοι μου πρώην σύντροφοι, για να μη ξαναέρθει στου Μαξίμου η επάρατη Δεξιά.
Δεν αντιλαμβάνεστε ότι η Δεξιά των δεξιών μεταμορφώνεται σε Δεξιά των «αριστερών»;
Πάση θυσία, μου λέτε, όχι ξανά Δεξιά.
Πάση θυσία!!
Είναι οδυνηρή τούτη η «θυσία», αγαπητοί μου.
Σας ρωτώ απλά.
Πιστεύετε στ’ αλήθεια πως τούτη η κυβέρνηση που υπηρετείτε, ακύρωσε στην πράξη και την κοινωνική συνείδηση, τη δεξιά πολιτική που μια ζωή αντιπαλεύατε;
Συρρικνώσατε την πολιτική επιρροή της Δεξιάς στα λαϊκά στρώματα, καταφέρατε την κοινωνική της απομόνωση με τη στάση σας;
Πιστεύετε πως οι αξίες, τα οράματα και οι πολιτικοί στόχοι της Αριστεράς, κατάκτησαν τον λαό μας;
Νοιώθετε πως ο σπόρος των αγώνων σας, μπορεί να καρπίσει σε προτεκτοράτα, σε άνεργους και εξαθλιωμένους, σε γέροντες που ο θάνατός τους δεν είναι χαμός, αλλά «πλεόνασμα»;
Τούτη την κοινωνία επαγγελλόταν τα πανό σας, για τούτη τη λαϊκή εξαθλίωση ξοδέψατε τα νιάτα σας, για τις ίδιες αξίες με τον Τραμπ και τον Νετανιάχου συρθήκατε στην Ασφάλεια; Τη Μόρια είχατε στο μυαλό σας, όταν παλεύατε για τους κολασμένους όπου γης;
Μέχρι τώρα, σ’ όλα τούτα, μου απαντάτε ομόφωνα:
-Το «αριστερό» επίδικο στις σημερινές συνθήκες, είναι ένα: Όχι ξανά ο Κούλης στην εξουσία.
Πάση θυσία!!
Πάση θυσία να του πάρετε την «πελατεία»;
Πάση θυσία ν’ αποδείξετε στα κοινά αφεντικά πως είσαστε πιο ικανοί να κουμαντάρετε τη λαϊκή οργή;
Πολεμιέται το θεριό με το να προσπαθείς να γίνεις πιο καπάτσο θεριό;
Σας ρωτώ ειλικρινά παλιοί μου σύντροφοι: Τι δουλειά έχετε εσείς σε τούτο το παιχνίδι επιβίωσης του συστήματος;
Καταλαβαίνετε πόσο κοστίζει η εξαργύρωση της διαδρομής σας;
Μακάρι να μην είχα το δικαίωμα να σας κάνω τούτο το ερώτημα.
Νομίζω όμως, πως οφείλετε να μας απαντήσατε.
