Να αντιμετωπίζουμε, λέει, τη ζωή ολιστικά. Να βλέπουμε τη χαρά στους φίλους μας, στην οικογένειά μας, στον καθαρό ουρανό, στα πουλιά που κελαηδούν… Γιατί τι είναι ο άνθρωπος, τι είναι το ζουμί του… Τα έλεγε αυτά και η Αντουανέτα με το παντεσπάνι παλιότερα και την κοροϊδεύαμε. Αλλά να, τώρα. Με ό,τι γελάγαμε, το λουζόμαστε.
Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, θα μπορούσε να κάνει διεθνή καριέρα ως κωμικός. Να πραγματοποιεί περιοδείες ανά τον κόσμο, να μιλάει είτε για τη χώρα του αβίαστα, με φαντασία αλλά και με πειστικότητα.
Παραδείγματος χάρη: Βρίσκεται στην Αμερική και μιλάει για την Ελλάδα με τόσο γλαφυρά λόγια, εξιδανικεύοντας τις καταστάσεις που ο μέσος Αμερικανός ζηλεύει και αναρωτιέται πώς τα έχουμε καταφέρει, με πανδημίες, πολέμους, οικονομικές κρίσεις, ένα χαμό δεινά, εμείς να είμαστε μια ατέλειωτη παιδική χαρά. Επειδή, όμως, ο πρωθυπουργός δεν κρατάει μυστικά, τους εξηγεί πως το μότο μας είναι το «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου».
Εντυπωσίασε, μάλιστα, τόσο πολύ το Κογκρέσο με την απαράμιλλη γοητεία του, που προκάλεσε τη μήνι του Ερντογάν ο οποίος σε μια κρίση πανικού δήλωσε «για μένα δεν υπάρχει πια Μητσοτάκης, δεν θα ξαναμιλήσω μαζί του» και επέστρεψε στην απομόνωσή του.
Αλλά, ο χαρισματικός performer, ξέρει πάντα πώς να γυρίζει το παιχνίδι υπέρ του.
Έτσι, γύρισε πίσω στη βάση του γεμάτος δώρα και πλήρης ηθικής ικανοποίησης. Γιατί δεν είμαστε μια μικρόπολη του Νότου, που νομίζαμε μέχρι τώρα. Είμεθα κόμβος, η ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, ο πυλώνας ασφάλειας, σταθερότητας σε μία κρίσιμη περιοχή του παγκόσμιου χάρτη, η εγγύηση της ειρήνης στην περιοχή.
Εντάξει τώρα, κάτι όπλα που (ξανα)στείλαμε στην Ουκρανία, κάτι βόλτες τουρκικών αεροσκαφών στην Αλεξανδρούπολη, κάτι ενεργειακά θέματα, είναι μέρος του σχεδίου μη δίνετε σημασία…
